Παντα μου αρεσε να μενω ξυπνια αργα τη νυχτα.καθομουν εκει στο μικρο μπαλκονακι του δωματιου μου που ισα ισα χωρουσε εμενα.καθομουν εκει στις 4:00 τα ξημερωματα.
Σκεφτομουν διαφορα πραγματα.για τη ζωη.σκατακια.τι εχω καταφερει στη ζωη μου?ενα μεγαλο κενο.η ζωη μου ειναι πιο βαρετη και απο ισπανικο σιριαλ στην ερτ.τιποτα συναρπαστικο
Και εκει που σκεφτομουν η σκεψη διακοπτετε απο καποιο γειτονα που τραβηξε στο καζανακι ή καποιες γατες που μαλωναν.
Πηρα μια βαθια ανασα και πηγα μεσα.
Παει.
Το αποφασισα.
Δεν γινοταν αλλο πια αυτο το μαρτυριο.επρεπε να αλλαξει.
Αυτα σκεφτομουν ολη νυχτα και οταν με ξυπνησε ο ηχος του παραθυροφυλλου το πρωι ξαφνιασηκα και ενιωσα οτι δεν ειχα κοιμηθει καθολου.καλημερα κοσμε....αλλη μια βαρετε μερα σαν ολες της αλλες μολις ειχε ξεκινησει.....
