Fatherhood

Γνωριμια με τον Ryan Leick

Επαιξα με μια τουφα απο τα μαλλια μου αμηχανα και συνεχισα την εξεταση μου.
"Καιρος να μου συστηθείς και εσυ!"

Του ειπα δυναμικα ωστε να του περασω το μηνυμα πως βρισκομαι εδω για να τον βοηθησω.

Αυτος γελασε για ακομα μια φορα και αποκρίθηκε υστερα.
"Ryan Leick"

Η φωνη του βαθια και τα λογια του συγκρατημένα και κοφτά. Του εβγαζα τις λεξεις με το τσιγκέλι... κούνησα το κεφαλι μου ικανοποιημένη και αυτος Ανακαθισε στο εδαφος.

Τον επεξεργαστηκα. Το προσωπο του μακρύ και λεπτο. Ελάχιστες ρυτίδες απλώνονταν στο κουτελο του. Τα χειλη του λεπτα και τα ματια του σχιστά και κατάμαυρα.

Στον καρπο του χεριου του ειχε γραμμένα τρια ονοματα. Το ενα κατω απο το αλλο, και διπλα στο καθενα ειχε σχεδιάσει αυτος εναν σταυρο.

Με μπερδεψε αυτο αρκετα... τον κάρφωσα με το βλεμμα μου και εκεινος κάλυψε αμεσως το χερι του.

"Συμβολίζει κατι για εσενα;"
Τον ρωτησα ευγενικά.

"Ειναι η οικογενεια μου!Ήταν βασικα..."
Τα ματια του δεν ξεκολλούσαν λεπτο απο το πατωμα. Το προσωπο του αγρίεψε και τοτε με μια κινηση του κοπανησε το χερι του στο εδαφος.

"Τι έπαθαν;"
Απο πρωτη αποψη δεν μου φαινοταν ως δολοφονος. Ουτε ως εγκληματίας... το προσωπο του ειχε μια ευγένεια και μια τρυφερότητα.
Περα απο την μουτζουφλια και τον θυμο.

Εσμυξε τα φρυδια του και συγκράτησε τα δακρυα του που ηταν ετοιμα να ξεχειθουν απο τα ματια του.

"Παρε τον χρονο σου...Οποτε εισαι ετοιμος μου λες!"
Του ειπα απολογητικα.

Ενιωθα ασχημα να τον βλεπω ετσι. Μολις ειχα σκαλίσει μια πληγη που για αυτον δεν ειχε κλεισει.

Περιμενα για κανα πενταλεπτο μεχρι που πηρε το θαρρος να συνεχισει...
"Ειναι νεκροί. Και η γυναικα μου και οι δυο κόρες μου!"

Δεν απαντησα. Τον αφησα να συνεχισει. Πηρε μια βαθια αναπνοη και εκλεισε με δυναμη τα βλεφαρα του! Σαν να προσπαθουσε να παει σε αυτην την μερα.

"Εγω τους σκότωσα.Ηταν ατυχημα!Πανω στην προσπαθεια μου να απομακρύνω εναν κλέφτη απο το σπιτι μας... μια φωτια ξεσπασε εξαιτιας μου. Κάηκαν ολοι τους! Και εγω ημουν αναγκασμένος να καθομαι και να παρακολουθω το σπιτι μου να λαμπαδιάζει. Ακούγοντας τις φωνες τους να ζητάνε βοηθεια! Δεν μπορουσα να κανω κατι! Μου αξιζει να ειμαι εδω..."