Eyeliner and Bubble Teas (BaekYeol and HunHan Story)

ii

"Hyung, please smile." medyo pabulong na sabi ni Chanyeol ngunit narinig ng sampu na nanonood.

"Baby Don't Cry~" paawit na sinabi ni Chanyeol habang yakap yakap pa rin si Baekhyun.

"You don't deserve those tears so please don't cry" pagsasalita ulit ni Chanyeol.

"Hindi ko kaya." sagot ni Baekhyun.

"Magkwento ka Hyung. Mas maganda kung may pagkwekwentuhan ka niyan. Mas gagaan pa ang loob mo. Let all the pain out. Open your heart Hyung to those people who care about you. By that it means kami yun. Kaya wag kang mahiyang iopen up yan samin. Go hyung. Simulan mo na" sabi ni Chanyeol kay Baekhyun. Mismong si Chanyeol hindi niya alam ang pinagsasabi niya basta ayaw niyang nakikitang malungkot si Baekhyun.

"Ganto kasi yan---" panimula niya.

☆☆☆FLASHBACK☆☆☆

Mag-isa akong naglalaro ng bola sa subdivision namin. Busy naman sina Mommy kaya mag-isa na lang muna ako. Habang naglalaro ako ng bola ay nasipa ko ito ng pagkalakas lakas habang hinahabol ko ito ay nadapa ako at hindi ko na nakita yung bola. Sobra ang pag-iyak ko dahil ang bola na yun ay ang paborito ko at nagsilbing kaibigan ko sice mahiyain ako.

Napaupo ako sa isang bench habang patuloy pa rin sa pag-iyak. Hindi talaga pwedeng mawala ang bola ko. Mahal na mahal ko iyon. Ayaw kong mawala ito. Pero nawala na eh. Hindi ko na mahanap. P-paano na ako? Edi palagi nalang akong walang kaibigan.

Habang patuloy pa rin ako sa pag-iyak ay mayroon akong narinig na hindi pamilyar na boses. 

"Bata, okay ka lang ba?" sabi nito. Umiling ako ng umiling ngunit hindi ko pa rin siya tinitignan. Nakakahiya kung makita man niya ang mukha ko. Sobrang pale na sa kaiiyak dahil lang sa bola.

"Anong problema mo?" tanong niya at pakiramdam ko ay umupo siya sa tabi ko. 

"N-n-nawawala *sobs* yung b-bola k-ko" sabi ko habang humahagulgol pa rin.

"Eto ba?" sabi niya kaya napalingon ako at nakita ko ang bola ko. Sobrang saya ko dahil hindi siya nawala. Sobrang saya ko dahil hindi ako iniwan ng kaibigan ko.

"M-Maraming salamat kuya" sabi ko at kinuha ang bola. Yehet~ Buhay pa talaga.

"Haha, ang cute mo. Anong pangalan mo?" sabi niya. 

"Baekhyun. Byun Baekhyun, pero tawagin mo nalang akong Light" sabi ko sakanya. 

"Eh ikaw? Anong pangalan mo?" tanong ko sakanya.

"Fire" tipid niyang sagot kaya nagtaka ako. Bakit yun lang? Kinwento niya sakin na binilin sakanya ng mga magulang niya na huwag daw munang ipagsabi ang pangalan nito upang ligtas siya sa kung ano mang press. Kaya naintindihan ko siya. Inalok niya ako bilang maging bestfriend niya. 

At first, nagulat ako dahil isa rin siya sa mga gustong makipagkaibigan sa akin kahit na ganito akong mahiyain. Ngunit ang sagot ko sakanya ay walang pagdududa. Dahil gusto kong maranasang magkaroon ng kaibigan ay pumayag ako sa alok niya.

Limang buwan na kaming magbestfriends at lagi niya akong pinapasaya. Pinakilala niya ako sa pamilya niya ngunit nagulat siya na wala akong kaalam alam tungkol sakanila. Hindi naman kasi ako mahilig sa social world eh. Siya nga lang kaibigan ko diba?

Mga limang buwan na saya ay napalitan din ng lungkot. Inalok kasi ang magulang niya sa isang kontrata sa Italy at kailangang kasama rin siya. Humingi naman ng patawad ang mga magulang niya sakin at naintindihan ko naman sila.

Pero ayaw kong mawala sa tabi ko si Fire. Siya lang ang kaibigan ko. Siya lang. Tapos mawawala rin?

"Ang lalim ng iniisip mo Light ah? Yung tungkol ba sa pag-alis ko yun?" rinig kong sabi ni Fire. Nandito kami ngayon sa bench na kung saan una kaming nagkakilala. Ngayon na siya magpapaalam sa akin.

"Babalik ka naman diba Fire?" paniniguro ko sakanya. Hindi ko talaga makaya na mawala siya sa tabi ko eh. Hindi ko kaya. Hinding hindi ko kaya.

"Yes Light. I promise you that I'll come back. And as soon as I come back, we will never get seperated ever again" sabi niya tapos inilahad ang pinky niya. Agad ko namang kinuha yun gamit rin ang pinky ko.

Kinabukasan ay flight na nila papuntang Italy. Masaya ako para sakanila ngunit malungkot ako kasi aalis na sila. Mas nalungkot ako ng may nasagap akong isang trahedya. Si Fire, nasagasaan. Sa kagustuhang pumunta sa akin para magpaalam muli. Sobrang lungkot at napakaraming luha ang naagos ko.

"Tss, alam mo ikaw ang malas s buhay niya! Kung hindi dahil sa'yo edi sana hindi siya naaksidente!" sigaw sakin ng babaeng nagkakagusto kay Fire.

"Bitch, wag ka ng makipagkaibigan. Lahat sila mamalasin ng dahil sa'yo!" sigaw muli ng babae sakin at umalis na. 

☆☆☆☆☆☆

Sehun's POV

"Kaya simula nun, hindi na ako nakikipagkaibigan. At si Luhan~Hyung. Pinilit niya ako kaya eto kami ngayon magkaibigan" pagtatapos ni Baekhyun~Hyung sa kwento niya. Nakakalungkot. Summary lang kasi ang sinabi smain ni Luhan~Hyung eh. Grabe naaawa ako sakanya. Nninirahan siya sa nakaraan. 

Matapos ang pangyayaring yun ay kasama ko ngayon si Luhan~Hyung sa isang field. Hinigit kasi ni Chanyeol si Baekhyun.

"Magaling ka ba magsoccer hyung?" tanong ko kay Luhan~Hyung.

"Oo naman! Sample gusto mo?" sabi niya sakin. Um-oo naman ako at nakisali siya sa mga naglalaro ng soccer at ako eto. NGANGA. Sobrang galing niya kasi. Beyond expectation. Siya lagi nakakatira! OMO! Nakakabakla! 

Habang naglalaro ng soccer si Luhan~Hyung ay may napansin akong grupo ng mga bully na nakatingin kay Luhan~Hyung. Kinuha nila ang isa pang soccer ball at itinapon ito sa direksyon ni Luhan~Hyung.

"LUHAN~HYUNG!!!" sigaw ko ngunit late na dahil natamaan na siya ng bola kaya agad agad ko siyang pinuntahan at dumeretso na sa clinic. Lulu~ Please wake up.