Poradnik dla początkujących i dla zaawansowanych jeźdźców, który z pewnością pomoże wam rozpoznać jedne z bardziej popularnych ras koni, zawiera wyczerpujące opisy ras. W części pierwszej przedstawione zostaną konie gorącokrwiste.
Pochodzenie/ Występowanie: Francja, XIX w. / głównie Francja, Anglia i Polska (zależy od typu), Niemcy i Austria. W Polsce głównie Janów Podlaski i hodowle prywatne. Francja duże, główne stadniny to: Pau, Pompadur, Tarbes). W Anglii hodowle prywatne.
Wysokość: ok. 155-165 cm w kłębie.
Maść: często gniade i kasztanowate, rzadziej siwe i kare (rzadko z odmianami).
Pokrój: Koń o zwięzłej, ładnej budowie w typie konia sportowego o kalibrze prostokątnym, szlachetnym. Z powodu krzyżówki z końmi pełnej krwi angielskiej konie są pobudzone i bardzo trudne. Lekko garbonosa lub o prostym profilu głowa, szyja długa z wyraźnym kłębem. Głęboka klatka piersiowa , grzbiet bardzo mocny. Ścięty, prostokątny zad. W hodowli zdarzają się niewielkie wady budowy kończyn.
Angloaraby z Pompadur różnią się budową od angloarabów z Tarbes i Pau.
Nadają się do wielkiego sportu, głównie do WKKW, odnoszą ogromne sukcesy na arenach międzynarodowych. Ich charakter jest niezwykle trudny, a na parkurach są pobudzone jeszcze bardziej, dlatego trzeba użyć ostrzejszego wędzidła.
Historia: Pierwsze krzyżówki pochodzące już z ok. 1800 roku nie były co prawda idealne, ale Napoleon nadal chciał kontynuować hodowlę tych koni. W stadninie gromadził najcenniejsze ogiery arabskie, które dalej krzyżował z innymi rasami orientalnymi. Książę Christian IV hodował angloaraby na bazie angloarabów z Zweibrücker. Dyrektor stadniny Pompadur (tam Napoleon gromadził ogiery) Eugene Gayot (od 1847 roku generalny dyrektor wszystkich francuskich stadnin) stworzył francuskiego angloaraba w typie typowo sportowym. Ogiery z tej linii sprawdziły się doskonale w udoskonalaniu innych europejskich ras sportowych.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
