Το μέταλλο στον μαγνήτη του

Δημήτρης-Κεφ.5

"Καλά ρε κοπέλαα μου δεν ακούς; Έχω μισή ώρα που σε φωνάζω( να σημειωθεί πως το μισή ώρα δεν είναι μισή ώρα απλά αρκετή ώρα...ντάξει είπαμε δεν θα έτρεχε πίσω της και κανένα μισάωρο😂😂😂)

λέει ο Χρήστος και εγώ του δείχνω τα ακουστικά.

"Τώρα κατάλαβες;" του λέω νευριασμένη

"Δεν πρέπει να τα έχεις τέρμα. Τι θα γίνει αν ενα αμάξι έρθει και εσύ δεν το ακούσεις εεε;"

Ήταν εκνευρισμένος.

"Εσένα τι σε νοιάζει ρε Χρήστο;" του λέω αγανακτησμένα.

"Δεν με νοιάζει" απαντάει και πάνω που πάω να ξαναβάλω τα ακουστικά με πιάνει από το μπράτσο.

"Τι θες;" του λέω θυμωμένα που με διάκοπτε.

"Εμ, εγώ να...ήθελα να σου...ζητήσω κατι"  λέει κάπως ντροπαλά.

Λες να μου ζητήσει συγνώμη για την συμπεριφορά του;

"Ακούω" τον παροτρύνω έτοιμη να νιώσω ωραία που θα ζητούσε την συγχώρεσή μου.

"Μήπως έχεις το τηλέφωνο της Έλενας; Μου το έδωσε για να την πάρω να βγούμε αλλά το έχασα."

Και ναι. Ήταν πολύ καλό για να είναι αληθινό να μου ζητήσει συγνώμη.

Μα σοβαρολογούσε; Αυτό ήθελε; Κι εσυ ρε Ελπίδα τι περίμενες ρε ηλίθια;

"Κρίμα...άντε παράτα μας ρε Χρήστο" λέω κάπως δυνατά και τραβάω το χέρι μου για να αρχίσω να τρέχω ξανά.

Πριν προλάβω να βάλω τα ακουστικά μου ξανά, τον ακούω να μιλάει.

"Απορώ πώς σε αντέχει ο Δημήτρης. Ωραία γκόμενα."

Σταμάτησα απότομα. Μα τι έλεγε;

"Χρήστο παιδί μου πας καλά; Ποιος Δημήτρης;"ρώτησα μπερδεμένη..

"Έλα τώρα ρε Ελπίδα. Ο Δημήτρης; Ο γκόμενός σου; Ξέρεις με αυτόν που φιλιέσαι και κάνεις και άλλο πράγματα.." στην τελευταια του φράση κοίταξε κάτω και κατάλαβα κατευθείαν τι άλλα πράγματα εννοούσε...

"Δεν τα έχω με κανέναν Δημήτρη" λέω συνεχίζοντας να μην καταλαβαίνω.

"Χα. Για θυμήσου λίγο...τον Δημήτρη που είπε ο Πέτρος προχθές να δώσει χαιρετίσματα. Πωπω τόσο χάλια είναι στο κρεβάτι που δεν τον θυμάσαι κιόλας; Εκτός και αν δεν σου κάθεται τότε...."

Τα θυμήθηκα όλα. Νόμιζε πως πήγαινα στο αγόρι μου εκείνη τη μέρα. Πριν προλάβει να συνεχίσει σηκώνω το χέρι μου και τον χαστουκίζω.

"Βλαμμένε. Ο Δημήτρης είναι ο μικρός αδερφός της κολλητής μου. Εκεί πήγαινα προχθες"

Είχε μείνει κάγκελο. Κατάλαβε το λάθος που έκανε.

Ξεφύσηξα εκνευρισμένη και έβαλα τα ακουστικά.

Άρχισα να τρέχω μακριά του.

Ήμουν τόσο θυμωμενη μαζί του αλλα και στεναχωρημένη.

Δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια μου καθώς έτρεχα. Γιατί με επηρέαζε τόσο;;

Δυστυχώς μετά από λίγο άρχισε να βραδιάζει και έπρεπε να γυρίσω πίσω

Στον γυρισμό τον είδα να με περιμένει έξω από το σπίτι μου...

▪ ~ ▪ ~ ▪ ~ ▪ ~ ▪
Αλόχαα❤
+1 κεφαλαιο πάλιι👌
Ελπίζω να σας άρεσε 🎀
Το επόμενο θα μπει αύριο λογικά 😊
Ο Χρήστος μας τα χάλασε λίγο...εως πολύ😂😢
Αυτά για σήμεραα💝
Τα λέμεεε 💖
Επίσης ήθελα να πω ευχαριστω σε όσους με στηρίζουν εδώ στο Wattpad και στη ζωή νου γενικα!! Ελπιζω να μην σας απογοητευσω 👑✨💞