Σου έχει τύχει ποτέ, να θες οπωσδήποτε να γνωρίσεις κάποιον; Να τον βλέπεις συχνά, αλλά να μην βρίσκεις το θάρρος να μιλήσεις; Να νιώθεις ένα περίεργο συναίσθημα, ότι μπορεί να ήσασταν κάποτε ζευγάρι, ίσως σε κάποια προηγούμενη ζωή; Αυτό ακριβώς παθ...
Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.
25 Φεβρουαρίου 2014
(Νίκος)
Ήμασταν σπίτι του Λεωνίδα, καθώς ο Αντώνης είχε είδη μαζέψει τα πράγματα του για να φύγει. Είχε που να μείνει, στον καινούργιο του ,, γκόμενο '', όπως έλεγε και ο Λέο. Χώρισαν χωρίς καυγάδες πλέον, μα στα μάτια τους ακόμα φαινόταν η χημεία. Ένιωθα λίγο τύψεις που έτσι στο ξαφνικά μπήκα κρυφά στη ζωή τους, μα μου δώθηκε ευκαιρία να το κάνω. Κανείς δεν ήξερε τίποτα για μένα, εκτώς από την Ηρώ. Ούτε στην Αλίκη το είπα, ούτε στους γονείς που θα είχαν φρικάρει ότι έχουν μια κόρη λεσβία και έναν γιο γκέι. Πόσο κουλό;
- Θα πιεις τίποτα; - με ρώτησε ο Λέο, φτιάχνοντας αρχικά καφέ για τον εαυτό του.
- Φτιάξε και σε μένα καφέ.
- Γλυκό, μέτριο;
- Σκέτο, χωρίς γάλα - απάντισα, έτοιμος να ακούσω το...
- Μα πως μπορείς να πίνεις σκέτο καφέ; Εγώ βάζω 4-5 κουταλιές ζάχαρι και μπόλικο γάλα! - κλασική απάντηση που περίμενα να πει. Τον έφτιαξε υπέροχο τον καφέ πάντως, ακόμη και χωρίς ζάχαρη ήταν γλυκός για μένα - Έχει πανσέληνο σήμερα, θες να πάμε σε κανά βουνό να αράξουμε, να πιούμε και καμιά μπύρα;
- Ναι αμέ! - τι να έλεγα; Το ήθελα πως και πως. Ανάμεσα στις τόσες σκέψεις που είχα κάνει τα βράδια μακριά του, ήταν και αυτή. Σκεφτόμουν τι άλλο θα γινόταν απόψε μαζί του. Είχα ένα άγχος, γιατί και ας ήμουν πάνω από 20 χρονών δεν ασχολόμουν τόσο με τα ερωτικά. Τώρα στο ξαφνικό μου ήρθε, εκεί που δεν το περιμένα. Παράξενη είναι η ζωή τελικά...
***
- Αλίκη! Που είναι το μαύρο φούτερ μου; - φώναξα περίμενοντας απάντιση στο διάδρομο του σπιτιού.
- Ξέρω γω; Στα άπλυτα λογικά, ρώτα τη μαμά.
- Μαμά; - έτρεξα στη κουζίνα, βλέποντας τη μητέρα μου να πλένει τα πιάτα - Που είναι το μαύρο φούτερ μου;
