Part 44: The truth

107K 3.1K 483
                                    

 Pagkalipas ng ilang araw, nabalitaan namin na ayos na ang mga kalagayan ng mga babaeng naparalyzed. Agad namin sila pinuntahan sa infirmary upang malaman ang nangyari sila sa kanila.

"Kamusta ang pakiramdam niyo? " bungad kong tanong ko sa mga babae.

"Ayos lang po mahal na prinsesa" nanghihinang sagot ng isa sa kanila.

"Wala kayo natatandaan sa mga nangyari sa inyo?" naguusisang tanong ni Jenny.

Marahang iling ang kanilang mga sagot.

"Anu po nangyari sa kanila doc?" tanong ni Mica.

"I think medyo dis oriented pa sila , kaya medyo hindi pa nila matandaan ang nangyari sa kanila. But sooner or later magiging maayos din sila." pagpapaliwanag ng doctor.

Laglag balikat kaming lahat, nakakalungkot na wala kaming nalaman mula sa kanila.

"Huwag kayo mag-alala, sabi naman ng doctor matatandaan din nila ang nangyari sa kanila." sabi ni Storm sa akin.

Tumango nalang ako. I got some doubts , gusto ko malaman agad ang nangyari dahil mas tumatagal mas natatakot ako na baka may hindi magandang mangyari. I needed to protect my loved ones.

The bell rang and that was our cue,  nagpabuntong hininga ako, mabigat ang loob ko dahil sa nangyari. 

"Tara na " pangyayaya nina Kristine and Vian.

"Sige, may dadaan lang ako sa locker ko" sabi ko sa kanila.

"Sure ka?" tanong nina Mica and Jenny.

"Oo anu ba kayo, sige una na kayo." sabi ko sa kanila.

"Samahan na kita"sabi ni Storm.

"No, I'm okay. Please go with them, I'll follow you guys any minute" I assured him.

"Okay sige" He kissed me on the forehead and the girls gave me some teasing looks.

I was on my way to the locker when I spotted Tanya in the corridor near the garden. She was crying. I went to her.

"Are you okay? I'm sorry, I saw you crying." 

"No, it's okay." she said to me with a sad smile.

Tumabi ako sa kanya ng mapansin ko na she needed a friend.

 Were both silent , si Tanya ang unang bumasag ng katahimikan.  

"I confessed my feeling to James. He doesn't like me, he turned me down" she silently told me.

"Oh! I'm sorry to hear that" 

"He said he likes someone else, I know that he only sees me as a friend. We've been together in the student council, I only assumed things between us."

"Ayos lang yan, I think, you only followed your heart. You are smart, pretty and talented. Maybe someday, you might find someone else. Someone better" I sincerely said.

I held her hand to console her.

"Thanks, I feel much better now, I'm sorry about the leveling exam. I've hurt you so much. I was just mad and jealous that he chose your group" she confessed.

"I'm sorry, I didn't mean to hurt your feelings, If I only knew that you would feel that way. I would have done something" I explained.

Umiling lang siya. "Nah, past is past. I think, we should forgive and forget. Right?" she finally said.

"Yeah", sabi ko sa kanya.

"Friends?" I asked.

"Friends" then we laughed at each other, parang isang iglap nawala ang isang pader na naghihiwalay sa aming dalawa upang maging mag-kaibigan.

The Mysterious Girl of Clantania Academy(The missing Princess)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon