Tempted by Sin. (afgeschreven)

Hoofdstuk 7 :Liefde laat tijd passeren...

Maar in plaats daarvan zei hij kortaf: "Ik heb je bericht ontvangen Jaide, ik weet hoe het met je gaat en zoals je ziet ben ik hier om je noden te vervullen."

Ze voelde hoe ze koud werd van binnen en automatisch een stap achteruit zette.

Alsof hij zich bewust was over hetgeen er door haar hoofd heen ging leunde Ash nu met zijn onderarmen op het dak van zijn auto en siste lichtjes geïrriteerd:

"Houdt op om de verontwaardigde maagd te spelen en stap in de verdomde auto Jaide, ik heb net niet bijna vijf uur gereden om de Eiffeltoren te zien."

Ze voelde hoe haar hoofd ongelovig, automatisch van links naar rechts ging bij het horen van zijn woorden: "Arrogante..."

"Klootzak?" vervolgde hij nu spottend met een zucht.

"nee, teringlijer." Siste ze woest.

"Ik ben niet één van je verdomde sletten Ash, dus waag het niet mij als zo één te behandelen.

Ik kan er niks voor dat je zogenaamde gevoelens voor me gecreëerd hebt.

Want laten we eerlijk zijn dat is de reden waarom jij je als een pik gedraagt..."

Ze had haar zin nog niet af of voelde hoe haar hart naar haar tenen glipte bij het zien van de woeste blik in zijn ogen terwijl hij zo snel rond de auto heen stapte dat ze nog niet eens de kans kreeg twee stappen er weg van te zetten, voordat ze voelde hoe hij zijn handen rond haar middel draaide, naar zich toe trok en zijn lippen op die van haar drukte.

Ze wou zich ertegen verzetten, niet toegeven aan het warme gevoel dat nu door haar lichaam trok.

Maar op het moment dat hij met zijn lippen die van haar lichtjes opende en zijn tong op zoek ging naar die van haar en er plagend cirkels rondom draaide.

Kon ze niks anders dan haar armen rond zijn nek slaan terwijl ze zich tegen hem aan drukte, haar ogen zich sloten en ze hem terug kuste.

En net zo snel als zij haar armen rond zijn nek sloeg duwde hij zich van haar af en fluisterde sarcastisch tegen haar mond aan:

"Ja, dat voelt zich inderdaad aan alsof het alleen van mijn kant uit komt."

Voordat hij haar achteloos los liet en weer terug liep naar de bestuurderskant van de auto.

Ze voelde hoe schaamte zijn weg naar haar gezicht zocht terwijl ze lichtjes in elkaar kromp bij het horen van zijn woorden.

Wat was ze aan het doen?

Hij was hier overduidelijk alleen om haar te kwellen, om haar pijn te doen.

Ze wist waarom hij dit wou na wat er gebeurd en gezegd is geweest zes dagen terug maar waar ze geen antwoord op had was de vraag waarom zij het toeliet?

Ze verzamelde al haar kracht om haar schouders te rechtten en naar hem op te kijken voordat ze kortaf zei:

"Dit was een stomme idee, het spijt me dat je de trip hebt gemaakt.

Maar ik kan dit niet. Ik...Ik... ga naar huis."

Ze had verwacht dat hij kwaad zou worden er tegen zou vechten. In plaats daarvan staarde hij haar voor wat zich aanvoelde als uren zwijgend aan voordat hij kortaf zei: "Wel als dat het geval is. Stap in dan breng ik je naar huis."

Haar eerste instinct was om nee, dank je te zeggen maar ze was al blij dat hij er geen grotere zaak van maakte gezien het feit dat hij vijf uur lang had gereden om hier te geraken.

Dus knikte ze alleen en stapte in.

Ze zaten voor een lange tijd zwijgend naast elkaar terwijl ze stapsvoet door de binnen stad reden richting de ring van Parijs.