"Εμείς απλά θέλαμε να σου πούμε Χρόνια Πολλά" είπε η Σία.
"Ωραία. Μου τα πάτε. Τώρα δρόμο" τους είπα ψυχρά.
"Γιατί καλέ τέτοια βιασύνη; "με ρώτησε το Σκυλί της Κολάσεως με την ειρωνεία στη φωνή εμφανέστατη.
"Εσύ Σκυλί της Κολάσεως μην μιλάς μη σε ευνουχίσω μιας και δεν μπορείς να το κρατήσεις μέσα στο παντελόνι σου, να ησυχάσουμε" τον απειλώ. Τον σπρώχνω παραπέρα και εγώ με τα αγόρια φύγαμε...
"Έχω αρχίσει να πιστεύω πως πρέπει να σε φοβάμαι" μου λέει ο Δημήτρης.
"Αν μου κάνεις κάτι θα πρέπει" του απάντησα χωρίς να τον κοιτάξω.
"ΣΤΑΜΑΤΉΣΤΕ!" φώναξε ο Κώστας.
"Τι έγινε ρε Κώστα Αναγνωστόπουλε; Έχασες καμιά καρύδα;" Τον ρώτησαμε σαρκάστικα εγώ και ο Σταμάτης ταυτόχρονα. Γυρνάμε και κοιτάει ο ένας τον άλλο και κολλήσαμε πέντε. Τέλειος συγχρονισμός πάντως. Δεν μπορείς να πεις...
"Αι στο διάολο και οι δυο σας!" Μας είπε.
"Αυτό είναι!" φώναξε ξαφνικά ο Μιχάλης. Όλοι μας τον κοιτάξουμε "Να βγάλουμε παρατσούκλια!" Όλοι είχαμε μείνει.
"Γιατί όχι;" συμφώνησα μαζί του. Ύστερα συμφώνησαν και όλοι οι άλλοι. Η βαρεμάρα στα καλύτερά της δηλαδή. Πήγαμε στην πίσω αυλή και μόλις κάτσαμε χτύπησε το κουδούνι. Εμείς δεν κουνηθήκαμε και αποφασίσαμε να μην πάμε αυτή την ώρα.
Τα παρατσούκλια που βγάλαμε είναι τα παρακάτω :
Λούκ: Λούκι Λούκ
Μιχάλης: Χατζηγιάννης
Κωστας: Αναγνωστόπουλος
Δημήτρης: Edward
Σταμάτης: Adrian
Εγώ: Rosie
Ιδού και ο λόγος για το καθε παρατσούκλι:
Λούκι Λούκ: επειδή μοιάζουν τα ονόματα.
Χατζηγιάννης : Μιας και του αρέσει ο Χατζηγιάννης - τον οποίο τον λένε και Μιχάλη.
Αναγνωστόπουλος: Μιας και του αρέσει πολύ το Survivor τον βγάλαμε έτσι.
Edward : Μιας και έχει μεγάλο κόλλημα με το twilight τον ονομάσαμε Edward.
Adrian: Μιας και είναι μεγάλος fan του BLOODLINES (που δεν το ξερα...) και μοιάζει ΛΊΓΟ με τον Άντριαν τον είπαμε έτσι.
Rosie :και αφού ΛΑΤΡΕΎΩ το Vampire Academy με έβγαλαν έτσι.
Μέχρι να βγάλουμε τα παρατσούκλια πέρασε η τελευταία ώρα μαθήματος και έτσι φύγαμε.
Πριν ανεβούμε πάνω στις μηχανές όλοι μου ευχήθηκαν Χρόνια Πολλά. Όλοι εκτός από τον Σταμάτη.
Ανεβήκαμε πάνω στη Rose - τη μηχανή μου αν θυμάστε - βάλαμε τα κράνη και οδήγησα μέχρι το σπίτι του Σταμάτη. Εκεί εκείνος κατέβηκε και ΜΟΥ έβγαλε το κράνος.
Ύστερα έκανε κάτι που δεν πίστευα ότι θα έκανε ποτέ.......
Γειααα.
Πως...Πάει;....
Τι έκανε ο καλός μας Σταμάτιος; 😈
Till next time.....
Cya 😘
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Girl VS Boys {Book 1}
Teen Fiction~~~~~~~~~~~~ "Μην το παίζεις δύσκολη. Το ξέρω ότι με θες" μου είπε και τότε δεν άντεξα άλλο. Έσκασα στα γέλια. Όλη η τάξη μας κοίταζε πλέον. "Two things. One: δεν το παίζω δύσκολη. Είμαι δύσκολη. Two: Αν σε ήθελα θα έπρεπε μάλλον να πάω κατευθείαν...
