Duistere Prins

(Hoofdstuk 1) ~ Bedrog

Hoofdstuk 1

~ Bedrog

Katie

 

Ik keek op de klok die boven de deur van de living hing. Het was al 6 uur ’s avonds! Waar blééf Rebecca nou?! Ze had hier al om half zes moeten zijn. Dit zou ik haar nooit vergeven. Het was doodstil in huis – wat ook wel eng was. Maar ik was blij dat mijn ouders nog op het werk waren. Zo konden ze zich niet met mijn zaken bemoeien. Ik krabbelde overeind uit de groene zetel om door het raam te gluren. Hoe dúrfde Rebecca mij zelfs te laten wachten. Laat die oude Katie Rose maar wachten, dacht ze vast. Waarschijnlijk had ze weer een of andere jongen onderweg aan de haak geslagen. Ik was woest op haar. Ik was woest omdat over 2 uur – correctie, 1 uur en 45 minuten – het feest van Michael Turner, mijn vriendje, zou beginnen. Omdat de herfstvakantie bijna gedaan was besloot hij er een te geven. Ik móest er heen, heel de school zou komen. Of nou ja, bijna heel de school. En geef toe, wie wilde er niet naar zo’n festijn gaan. Michael Turner was tenslotte de knapste én populairste jongen van heel de school. Heb ik al gezegd dat hij mijn vriendje was? In ieder geval, de tweede redenen van waarom ik naar dat feest móest gaan was omdat ik, nou ja, zijn vriendinnetje was. En ik wilde er stiekem zeker van zijn dat hij niet vreemd zou gaan. Dat laatste moest niemand weten. Ik schrok me rot toen de bel ging. ‘Rebecca’ siste ik mompelend terwijl ik naar de deur van de hal liep om hem te openen. Toen ik opendeed negeerde ze mijn boze blik en kwam ze ongevraagd binnen, gaf me een warme omhelzing, deed haar jas uit en gooide die over de kapstok. Nadat ze zich naar de boze versie van mij toedraaide begon ze te kakelen. ‘Oh mijn god, Katie, je gelooft nooit wat ik tegen kwam!’, op die manier van praten bevestigde het mijn vermoedens. ‘Echt waar, Rebecca, kun je niet eens één keer op tijd komen zonder een jongen onderweg op te vissen?!’ Vroeg ik kwaad terwijl ik mijn handen over elkaar heen sloeg. ‘Jezus Kat, van waar dat pissig toontje. Ik ben maar een paar…’ Rebecca’s stem sloeg over toen ze haar blik op de klok wierp en stopte eindelijk met dat gekakel van haar. ‘Het spijt me Katie! Het voelde echt alsof ik maar een paar minuten later kwam.’ Jammerde ze terwijl haar bruine ogen om vergeving vroegen. Ik wuifde haar smeekgebeden weg. ‘Het is al goed, oké. Pak je tas en we gaan meteen naar mijn kamer.’ Rebecca protesteerde gelukkig niet en deed wat ik haar bevolen had. Samen liepen we de trap op en volgden we de gang naar mijn kamer. Ze gooide haar tas op mijn bed – die ik zojuist had opgemaakt toen ik op haar zat te wachten – en knakte haar knokkels. ‘Eerst make-up, dan omkleden en dan het haar.’ Somde ze op. Ik ging zitten voor mijn opmaak spiegel terwijl Rebecca haar cosmetica en een extra stoel er bij pakte. We speldden eerst onze haren naar achteren en begonnen aan de foundation. Wat was mijn huid toch zo bleek, zo lelijk. Die van Rebecca was ook bleek maar ook lichtjes gebruind. Ergens tussenin, besloot ik. Terwijl we de make-up aanbrachtten begonnen we onze nieuwtjes te delen. Ik begon ‘Wat zou Michael aandoen vanavond?’

‘Geen idee…’ Ze staarde naar haar wangen ‘Zou ik meer blos aanbrengen?’

‘Nee, is goed zo. Weet je, ik hoop dat die trut van een Molly’ Zei ik terwijl ik het laatste woord met afschuw uitsprak ‘niet komt.’ Vervolgde ik. ‘Ja en haar twee biggetjes, oeps, pardon. Haar twee trutjes’ verbeterde Rebecca zichzelf ‘ook niet komen.’ Zei ze nadat ze nog eens zuchtte. ‘Ik haat Molly.’ Mompelde ik terwijl ik net afrondde met de mascara. Molly viel me al vanaf de eerste dag dat ik haar zag lastig. Ze was altijd jaloers en zorgde er altijd voor dat ik voor schud werd gezet. Of terwijl pakte ze het van me af. Molly was ook populair, ze aanbaden haar als een godin, de meeste leerlingen. En vanaf het moment dat ze te horen kreeg dat ik met de meest goddelijke jongen van de school samen was, brandde de hel er op los, voor mij althans. Rebecca zuchte ‘Je moet je niks aantrekken van Molly Adams. Ze is één en al nepheid.’ Zei ze erbij. ‘Weet ik.’ Mompelde ik. Ik staarde naar Rebecca’s perfecte zwarte golvende lokken die tot aan haar middel kwamen. Dan staarde ik naar mijn eigen bos haar, kotslelijk. Mijn haar was donkerbruin en kwam tot aan mijn onderrug. Vroeger had ik krullend haar terwijl ik nu eerder golvend haar had. Rebecca stond plotseling op en wenkte mij om dat ook te doen. Toen ik dat deed kleedde we om. Ik wilde een jurkje uit mijn klerenkast pakken dat tot aan mijn knieën kwam maar Rebecca hield me tegen. Ik trok vragend een wenkbrauw op. ‘Ik wil je alleen even laten weten dat Molly voor kort gaat… Ga je dus risico’s nemen?’ Vroeg ze terwijl ze terug aan de kant ging. Ik beet op mijn onderlip. Nee, natuurlijk zou ik dat niet doen. Ik was té bang dat Michael mij niet meer leuk zou vinden. Ik wist dat je dan weet of hij het waard was of niet, maar toch. Ik wilde hem niet kwijt. Ik wilde hem eraan herinneren dat hij mij nog had. Woest zocht ik naar het kortste jurkje dat ik tot mijn beschikking had. Bingo. Ik trok het aan en zag dat Rebecca ook klaar was met omkleden. Mijn jurkje kwam tot aan mijn dijen. Hij was mouwloos en had geen bandjes. Mijn decolleté was in een vorm van een hart aan de uiteindes. Voor de rest was het jurkje zwart en had een verstevigd lijfje dat net zo goed werkte als een korset. Perfect, dacht ik. Hierdoor werd mijn middel naar binnen geduwd en iedereen zou denken dat ik een zandloperfiguur had, zelfs op mijn leeftijd al. Het jurkje had ook een rozenpatroon met krullende stengels die verstrengeld aan de zijkanten liepen. Molly Adams gaat ten onderen, dacht ik. Ik wierp nog een blik op Rebecca’s jurkje maar besloot om me geen zorgen te maken. Rebecca zou nooit Michael van me afpakken, of kussen. We lieten allebij ons haar los hangen en we deden onze sieraden aan. We keken elkaar vol verwondering aan.