İnsanlar... İnsanlar...Kötü ve bencil mi? Sadece...Belki...Sadece onlar kötü mü? Duygusuz mu? İnsanlar sizi hiç gözünüzün kırmızı olduğu için dövdü mü? Aileniz olmadığı için aşağılandın mı? Ben...ben chara "Asriel beni kurtardığın için teşşekkürler keşke daha önce karşılaşmış olsaydık" "beni sakın unutma Asriel bir gün emin ol ki tekrar beraber olabiliriz...geriye sadece 6 tane kaldı" "Asriel son isteğim..." Asriel ter içinde yatağından kalktı Chara öleli 6 yıl geçmişti ama hala onu rüyasında, zihninde görüyordu. Odasından çıktı, annesi, babasını tüylü yanaklarını öptü (cümleye edeyim hiç bir şey anlamadım). 3 yıl önce Dreemurr ailesi friski yasal olarak evlat edinmişti, ama Asriel hiç bir zaman onu Chara gibi görmemişti. Bu düşünceler içinde mutfağa girdi kahvaltısını etti. Annesi ona en sevdiği turtayı yapmıştı karamelli tarçın Chara ile hep yerdi. Chara her zaman onun için aynı kalacaktı, her zaman en iyi arkadaş, en iyi insan ve hayatının anlamı görecekti. Düşüncelerden sıyrılıp karamelli turtasını bitirip, kendini harabelerden dışarı attı ve babasının salonundan sonra en sevdiği alanına gitti. Rüzgar hafif bir şekilde esiyordu, hava güzeldi ağacın altına oturdu ve her zamanki gibi Düşünceler denizin de boğuldu. Sessizce yaklaşan adımları duymazdan geldi ama gözlerini biri kapatınca tuhaf geldi. O kişi yavaşça "ben kimim?" diyince, Asriel yavaşça "Chara, anne, san- yok sans olamaz bu kız sesi Hmmm..Muffet. En kötü ihtimal mettaton". "hayır Asriel ben Frisk, hiç mi tanımadın?" yüzüne yalandan bir gülümseme kondurdu "Eheh..eh Frisk seni sinirlendirmek için öyle dedim hemen gerçek sandın :3" Frisk buna gülüp gitti. Asriel yerinden kalktı ve biraz yürüyüşe çıktı. Yürüyüş esnasında gözü insanlara kayıyor onların canavarlara nasıl baktığını gözlemliyordu. Eğer Chara kendini feda etmeseydi insanların hiçbiri olmayacaktı. Bariyer kırıldığında Dreemurr ailesi dışında tüm canavarlar özgürlüğüne kavuştu Dreemurr ailesi ise sarayını bırakamazdı sonuçta biri yeraltına bakmalıydı. Hızlı yürüdüğü için Asriel'ın ayakları ağrıyordu. Bank'a oturdu ve denizi seyretti güneş tam tepedeydi. Soluna baktığında muffet'ın pastanesini gördü pastaneye doğru yürüdü. Pastanenin önüne geldiğinde muffet'ın bir insan ile tartıştığını gördüğü için duraksadı ve onları dinledi "siz sefil canavarlar şimdi de pastanes mi açmış!" muffet ise "eğer beğenmiyorsanız defolun" "hepinizin soyunu öldüreceğiz İğrenç canavarlar bizle asla uyum içinde yaşayamacak" diyip çıktı. Asriel o insana doğru yanaştı ve "hey insan biliyormusun canavarlar ile insanlar kanununa göre insanlar canavarlara hakaret edemez canavarlar ise insanlara hakaret edemez ve siz bu kuralı çiğnediniz-" Asrielin sözünü kesti ve "siz kimsiniz? *alaylı bir şekilde *Ne yapabilirsin ki? Mahkemede para hüküm sürer ve bende bir sürü para var" Asriel "ben Asriel Dreemurr ben Kralın çocuğuyum yani prensim ve para bize hüküm süremez" ama Asriel bilmiyordu o insanın bıçak taşıdığını... Asriel uzak diyarlara gitti kalbimizin derinliklerine.... Belki Chara ile dolaşıyordur....Sadece belki...
-------- The end Yeni hikaye yazıcam konu ne olsin?
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
