İhanetten Geri Kalan.
9 bölüm.
Ben öyle birini sevdim ki
Balı ve zehri vardı
Kirpiğine düştüğüm an
Ölümüm başladı...
Yine gitti... İçimde fırtınalar kopa kopa bıraktım onu. Zaten bırakmıyıp ne yapacaktım? Kimse kimseyi sonsuza dek yanında tutamaz... Yine bebeğimle yalnız kaldık. Gittikden sonra göz yaşlarım durmak bilmedi... Geriye yalnızca çaresiz, gözünde yaşlarla dolu bir kadın kaldı... Bir ben kaldım!
Bir an herşeyi boş verip ölmek istedim... İşte o an aklıma bebeğim geldi... Kendimi bile düşünmesem onu düşünmem gerek. O ondan bana kalan tek varlık... Hayatımda belki de beni seven tek şey... Ne o bensiz ne de ben onsuz yapamam!
Gece gözlerimi karnıma giren bir sancıyla açtım. Aklıma ilk gelen şey bebeğimdi... Korkudan acıyı hissedemez olmuştum. Bir elim hemen telefona gitti. Ambulansı arayıp hemen adresi söyledim. Ağrı git gide katlanıyordu...
"Lütfen bırakma beni, bebeğim ahhh... Baban bıraktı, sen bırakma..."
Kendimde güç bulup ayağa kalktım. Duvardan tutunarak kapıya doğru yürüdüm. Ambulans gelmişti bile... En son hatırladığım şey doktorların beni arabaya yerleştirmesiydi.
---
Gözlerimi hastane kokusuna açtım. İlk neler olduğunu algılamasamda hafızam yavaş yavaş yerine geldi. Aklıma yine ilk gelen bebeğim oldu... Bıraktı mı beni? O'da mı vazgeçti benden? Bu düşünce gözlerimin dolmasına neden oldu... Odaya hemşire girince hemen yanıma koştu...
"Hanımefendi iyi misiniz? Neden ağlıyorsunuz bir yeriniz mi ağrıyor?"
Zorlukla kafamı hayır anlamında saladım. Canım acımıyordu, kalbim acıyordu... Hiç geçmeyecek gibi hem de...
"Be-bebeğim iyi mi?"
Hemşire kocaman gülümsedi.
"Evet bebeğiniz iyi. Biraz sıkılmış canı galiba ama iyi. Çok güçlü bir bebek."
Bunu duymamla göz yaşlarım daha fazla akmaya başladı. Bırakmadı beni... Canı mı sıkılmış?
'Özür dilerim, bebeğim... Bir daha canını sıkmıycam. Çok özür dilerim...'
"Siz dinlenin ben doktoru çağırayım."
Elimle göz yaşlarımı sildim. Bir kaç dakika sonra içeri doktor girdi.
"Eveeet, nasılsınız Hande hanım? Ağrı var mı?"
"Hayır iyiyim."
"Güzel. Bebeğinizde iyi. Kendinize dikkat edin, lütfen. Sizi etkileyen şeyler bebeğinizi de etkiliyor. Birazdan sizi ultrasona alıcaz. Bu arada siz kötü olunca biz ailenizi aradık."
"Ne? Ailemi mi? Geldiler mi?"
"Evet şu an dışardalar. Babanız işlemleri hall ediyor. Ben uyandığınızı söyliyim ablanıza ve annenize."
Şoktan bir şey söyliyemiyordum... Gelmişti... Babam gelmişti... Kapım aniden açıldı ve ablamla, Sevim anne içeri girdi...
Hemen yanıma koştular.
"İyi misin kızım?"
Bir şey söyliyemedim çünki iyi falan değildim. Kötüydüm...
"Kızım konuşsana... Bebek iyi dedi doktor. Şimdi seni ultrasona alıcaklar bende olucam yanında."
