Απώλεια {TYS17}

Κεφάλαιο 55

-Αλέξανδρε μην πας πάνω, σε λίγο θα έρθει η καινούρια μας οικιακή βοηθός. Είναι αυτή που θα πάρει την θέση της Μαρίας όταν φύγει.

-Α ναι; Ωραία εντάξει, θα περιμένω λίγο.

-Ερωφίλη, έχω νέα να σου πω.

Η κόρη της γύρισε και την κοίταξε αδιάφορα.

-Λοιπόν από αύριο θα ξεκινήσεις πάλι τα μαθήματα! Κοίτα, δεν υπάρχει περίπτωση να σε αφήσουμε στην τύχη σου, την τάξη θα την περάσεις κι από του χρόνου θα έχει πιο πολύ διάβασμα. 

-Πως και ενδιαφέρθηκες για το σχολείο μου;

Αυτή την ερώτηση σίγουρα δεν την περίμενε η Λήδα, που ανοιγόκλεισε τα μάτια της έκπληκτη.

-Ερωφίλη! Μην μιλάς κοριτσάκι μου έτσι στην μητέρα σου, σ' αγαπάει., επενέβη ο Ερνέστος που τόση ώρα τους κοιτούσε αμείλητος.

-Άστην πατέρα δεν πειράζει. Θα έρθει και αυτή η μέρα που θα με καταλάβει, θα καταλάβει γιατί έκανα όσα έκανα. Ερωφίλη, ας μην χαλάσουμε τις καρδιές μας, το ξέρεις πόσο πολύ σε νοιάζομαι, παιδί μου.

-Τα ψέματα σου, όχι σε μένα...

Η Μαρία ευτυχώς μπήκε στο σαλόνι την κατάλληλη στιγμή, για να διακόψει την ένταση.

-Κυρία, ήρθε η κόρη της φίλης μου. Η κοπέλα που θα πάρει τη θέση μου, η Μίνα. Να περάσει;

-Ναι, βέβαια Μαρία φέρ' την εδώ.

Στο άκουσμα αυτού του ονόματος, ο Αλέξανδρος αισθάνθηκε ένα δυνατό τσίμπημα στην καρδιά, μα αποφάσισε να μην δώσει σημασία στο ένστικτο του. Γιατί δηλαδή, συμπτώσεις δεν υπήρχαν;

Όταν είδε την Μίνα, την δική του Μίνα να μπαίνει στο καθιστικό έμεινε ακίνητος. Ήταν... απίστευτο! Δεν γίνονται τέτοια πράγματα, τέτοιες συμπτώσεις είναι τελείως τραβηγμένες! Κι όμως την έβλεπε ολοζώντανη μπροστά του, να έχει καρφώσει κι εκείνη το βλέμμα της στο δικό του. Ήταν η στιγμή, που ο Αλέξανδρος ήθελε να το σκάσει από την πίσω πλευρά του κήπου και να βγει τρέχοντας στον δρόμο.

-Εσύ είσαι η Μίνα, σωστά; Γεια σου Μίνα, είμαι η Λήδα Θεμιστοκλέους, χαίρομαι που σε γνωρίζω., η Λήδα της έτεινε το χέρι σε μια ευγενική χειραψία. Ύστερα κοίταξε με νόημα τον άντρα της.

-Αλέξανδρε; Δεν θα χαιρετήσεις την κοπέλα;

Εκείνος κοιτούσε μια την γυναίκα του και μια την Μίνα, μην μπορώντας να συνειδητοποιήσει ακόμα αυτό που ζούσε, αυτό που έβλεπε μπροστά στα μάτια του. Μα πως;

-Ναι, συγγνώμη. Χαίρω πολύ Μίνα, είμαι ο Αλέξανδρος Θεμιστοκλέους, έμαθα θέλεις να δουλέψεις κοντά μας., όταν ενώθηκαν τα χέρια τους και οι δυο ένιωσαν έναν παράξενο ηλεκτρισμό. Σαν να τους διαπέρασε ρεύμα, στο δευτερόλεπτο!

-Έτσι είναι. Μου είπε η κυρία Μαρία ότι ψάχνεται για οικιακή βοηθό και... να μαι!

-Γεια σου Μίνα, εγώ είμαι ο Ερνέστος Πετρίδης, ο πατέρας της Λήδας. Χαίρομαι που σε γνωρίζω. Από 'δω η μικρή μας, η Ερωφίλη. 

-Χαίρω πολύ! Η εγγονή σας;

-Ναι, η εγγονή μου., απάντησε με καμάρι ο Ερνέστος, όμως η Μίνα είχε καρφώσει πάλι το βλέμμα της στον Αλέξανδρο. Κι εκείνη ένιωθε τεράστια αμηχανία, έκπληξη που έπεσε ξανά πάνω στον δικό της "Αλέξανδρο", τον άντρα της παραλίας. Μα τι κάνει πια η ζωή, πόσες συμπτώσεις σου επιφυλάσει;

-Γεια σου, μικρούλα., είπε απλά στην Ερωφίλη, που την χαιρέτησε αδιάφορα.

-Μα γιατί στέκεσαι όρθια; Κάθισε Μίνα, καθίστε όλοι!

Η Λήδα δεν έδειχνε να είχε καταλάβει απολύτως τίποτα, χαμογελούσε αμέριμνη παραβλέποντας την αμηχανία που υπήρχε στην ατμόσφαιρα.

Όταν κάθισαν ο Αλέξανδρος ήταν αυτός που ανέλαβε να σπάσει τον πάγο, με σκοπό να μην "καρφωθεί" περισσότερο.

-Λοιπόν Μίνα, πες μας κάτι για σένα; Έχεις εργαστεί στο παρελθόν ως οικιακή βοηθός;

-Μια φορά μόνο, στα δεκαεφτά μου, γιατί για ένα διάστημα η μαμά ήταν άρρωστη κι έπρεπε να δώσουμε λεφτά για την θεραπεία της.

-Ωραίο αυτό. Και γιατί λοιπόν διάλεξες τώρα να εργαστείς ξανά ως οικιακή βοηθός;

-Παραιτήθηκα πρόσφατα από μια δουλειά. Ασυμφωνίες με τον ιδιοκτήτη., απάντησε μαζεμένη κάπως η Μίνα.

-Μάλιστα. Να ξέρεις πως αν δουλέψεις για μας θα έχεις και τον ανάλογο μισθό, αλλά θα έχουμε κι εμείς απαιτήσεις. Είναι η οικογένεια έτσι, κατάλαβες...

Η Λήδα είχε έναν παράξενο τόνο στην φωνή της, ανάλογο με αυτόν των πλουσίων.

-Ναι, καταλαβαίνω και είμαι διατεθειμένη να ανταπεξέλθω σε όλες τις απαιτήσεις σας.

-Μάλιστα, καλή απάντηση. Όμως είσαι σίγουρη;

-Πολύ.

Ο Αλέξανδρος δαγκώθηκε. Τι στο διάολο, γιατί η Μίνα απαντούσε με τόση σιγουριά; Και γιατί η γυναίκα του χαμογελούσε ικανοποιημένη;

-Μίνα, μου έχεις κάνει καλή εντύπωση. Για την ακρίβεια, από την πρώτη στιγμή που μπήκες στο καθιστικό προσέλκυσες το ενδιαφέρον μου. Ναι, από μένα είναι εντάξει συμφωνώ να σε προσλάβουμε. Εσύ τι λες Αλέξανδρε;

Σκούρα τα πράγματα. Εκείνος κοίταξε για λίγο την Μίνα, προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσει το βλέμμα της. Δύσκολο να το κάνεις αυτό, δύσκολο το να κοιτάξεις μια γυναίκα και να καταλάβεις τι σκέφτεται. Ο Αλέξανδρος άργησε να απαντήσει κι όλοι μέσα τους αναρωτιόντουσαν τι μπορεί να σκέφτεται.

-Ναι, φυσικά. Μίνα προσλαμβάνεσαι, εγώ δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα!