KOYU KIRMIZI |Anlaşmalı Aşklar Serisi 2 • FİNAL| #Wattys2020

AR/41 (FİNAL.)

Şuan benden nefret ediyorsun. Eline bir geçirsen bir kaşık suda boğacak kadar sinirlisin hatta. Sinirli haline hiç denk gelmemiştim.

Bana yaptığın her şey için teşekkürler. Beni kolladın, sahiplendin. Bana kimsenin göstermediği yüzünü gösterdin. Belki de beni sevdin.

Yiğit kağıdı dizlerinin üzerine bırakıp yüzünü elleri ile kapattı. Ağlama hissi bütün bedenini sararken bu sefer o bırakılmanın hissini yaşıyordu. Derin bir nefes alıp dizlerinin üzerinde ona bakan kağıdı tekrardan eline aldı. Gözlerinin dolmasını pek önemsemeden kağıdı okumaya devam etti.

Bana iyi geleceğini biliyordum. Her sözünde gülmesem de, sana sığınabildim. Ağlayabildim, sevgini en derinlerimde hissettim. Yapabileceğim en iyi şey gözlerimi kapatıp kendimi senin dalgana bırakmaktı. Bunu yapamadım,her gözümü kapattığımda gözümün önüne Ilgın'ın gelmesine engel olamadım.

Yiğit yurkunurken en başından beri bildiği ama kabul etmediği şeyi duymuyor, okuyordu. Merve'nin gözlerinde kendinin olmadığını biliyordu ama bunu kabul etmek ondan bir deprem etkisi yaratacaktı. Devam edip mektubu okurken bu sefer kafasını dikleştirip gözlerini sildi.

Özür dilerim. Sana layık biri olamadığım için, seninle kendimi temizlemek istediğim için. Gidişimle daha iyi olacağını biliyorum. Kendine iyi bak, hiç bir zaman ne benim için ne de kendin için endişelen.

Yaşadığım en güzel yıldı. Sevdim, sevildim. Seni seviyorum. Beni affet.

Yiğit ayağa kalkıp elinde olan kağıdı titreyen parmakları ile cebine katlayarak sıkıştırdı. İki parmağını gözlerinin önüne koyarak derin bir nefes aldı. Ne kadar sakin kalmak istese de önüne gelen her görüntü ile yavaşça sakinlik bütün bedeninden siliniyordu.

Gözlerini açtığı zaman hemen önünde ki makyaj masasının büyük bir gürültüyle yere devirdi. Bağırırken artık evde olan annesini bile düşünmüyordu. Yerde ki eşyalara tekme atarken boğazından çıkan her bir kelime onun kalbinden kopan parçaların sesiydi. Kafasını ellerinin arasına alırken bir kez daha bağırdı.Yatağın dibine çökerken kapının açılma sesi ile gözlerini sıkıca kapattı.

Ceren Hanım yavaşça odaya girerken gözü ilk bakışta dağılmış yatağa ve dolaba takıldı. Gözlerini kapatıp derin bir nefes verirken yatağın dibine çökmüş oğluna gitti bakışları. Başını eğerken gözünde oğlunun bir kaç sene önce ki haline gitti. Yiğit yine yatağın dibine çökmüş,bu sefer babasının acısı ile ağlıyordu. Fakat bu sefer durum daha farklıydı. Ceren hanım bir kaç adımda oğlunun yanına giderek onu omuzlarından tuttu. Yiğit kafasını kaldırmak istemese de yavaşça annesinin zoru ile kafasını kaldırarak gözlerini sildi. Yaşlı kadın iç çek etrafa saçılan eşyalara ve pikeye baktı.

Hala onun yanında ağlamamak için kenidini sıkan oğlunun omuzlarından tutarak onu hafif şekilde sarstı.

"Ağla."

Yiğit o an kafasını kaldırmaya bile güç bulamadı. Kollarını yavaşça yaşlı kadının göğüs tahtasına koyarak içinden geldiği gibi, günü bitiremeyecek kadar dağıttı.