Huntress

Chapter 16: Two of Us

Kanina pa ako dito sa parking lot. Hindi naman sanay mag-drive si Wynwyn. Ayoko namang ipa-drive kay Kaiser, malaman pa niya dorm ko, hindi ko pa siya totally kilala, mahirap na'ng magtiwala. Yung staff kaya sa Rossian Hotel? Ugh, wag na lang, ireport pa ako kina Mom and Dad na bumili ako ng bigbike.

Si Khalil naman,  wala dito yung car niya.

"Sir!" nandito siya.

"Yes, Ms. Rossi."

"Ahm, may gagawin ka pa ba? I mean, you're goin' home?"

"Yeah, I'm off to..?" he wiggled his eyebrows. Nagtataka siya sa pagkakatawag ko.

"Thank you nga daw pala sa pagbuhat kay Wynwyn." I said. He helped me carrying Wynwyn nung gabing nakasabay ko siya sa hallway.

"She already thanked me."

"Ah.. okay. Since same lang tayo ng uuwian. Can I----?" I paused. I don't have a choice but show a brave face on.

"..drive you home?"he continued.

I nodded. Bakit ba lagi na lang akong nauutal pag kausap itong lalakeng  ito. I am not the tough Nana pag kaharap ko siya. This is quite real stupid alter ego! Oh, sh*t. Nagbabait-baitan lang ako kasi ako yung may favor.

"May masakit ba sa'yo kaya hindi ka makapagdrive?" we're now riding the Ducati, tinted yung helmet glass na pinasuot ko sa kanya and muka namang hindi siya makikilala ng makakasalubong naming students since dun kami dumaan sa backgate.

"Ahm, medyo na-twist lang yung arm ko sa taekwondo class." Liar I am. Eh hindi na nga ko nagpapasok dun. Hindi pa rin siya nagpapalit ng perfume. Medyo mas naging broad pa yung shoulder nya. Sexy back.

"Nana, okay lang bang baba muna tayo sa fastfood, di pa kasi ko nakapaglunch, bayad ko na lang sa free ride. Is it okay?"

Huh? Is he treating me? Siya na nga 'tong nagdrive. Bakit ba ako hindi makatanggi, dahil ba may favor ako na ipagdrive ako pauwi? Fvck.

"S-sure.. b-bahala ka, sir."

Pinark na si Cattie and we entered the fastfood. Siya na yung umorder sa'kin ng food. Steak and grilled tapa with fried rice saka iced tea. Mas masarap pa rin yung milky brain topped with mozzarella cheese.

"Masarap yan, ayaw mo ba?"

"Wala kong sinasabi, sir."

"Let me."He took my plate and he sliced the steak into tiny strips. "Ah sorry, nakalimutan ko nga palang injured braso mo." He smiled.

"I'm not whining either, sir." I eat my food.

"Bakit ang aloof mo sa akin? May problema ba? We can talk personally."

"Too long to enumerate, sir."

"Seriously, enumerate.. Spill it, will not count on grade of behavior."

"FYI Sir, wala tayo sa school so hindi mo ko estudyante ngayon. Magpapakatotoo lang ako sa behavior ko, that's it."

"Okay. Spill it. Sige na. Tell. Hindi ako magagalit."

Ganun pa rin siya. I sneak my eyes looking as close as this. His eyeglasses covering those adoring eyes that I've missing so bad. Anyway, stubborn? Fine! I'll tell!

"Una, naiinis ako sa inyo coz feel ko you make fun of me during your class! Hindi ko alam kung bakit sa'kin mo lagi binabato yung napakahihirap na questions! Pakialam ko sa mga periods, era or what!