Chapter 25 ~ Sibling rivalry

Start from the beginning
                                    

“Sus wala un. Remember, ikaw ang source ng assignment namin ni Alex.” She said and took my arms off her. 

After class, Sam invited us to come over their house, I was really happy for what they did to me. They help me to submit my first draft and help me to take the quizzes I missed. We just decided to cook something and I told them that I’ll be cooking pasta, Sam’s favorite food. Now we’re here in super market buying ingredients that we needed later for our cook session.

“Do we need this?”

“Malamang! Pasta lulutuin natin diba? Kuha ka nyan ng mga three kilos.”

“Parang ang dami nun, Sam.” She just looked at me and gave a grinning face.

“Well, the truth is I invited a lot visitor.” Hinapyawan niya naman ng tingin ang wrist watch niya. “Let’s make this fast, hindi lang pasta lulutuin natin.” She stated and left as a half open mouthed. She went to the meat shop part.

“Sinu-sino naman kaya un?” I asked. Alex just gave her an i-don’t-know look.

-----

“Manang Fe, patulong naman sa pagbalat nitong patatas.” Inabot naman ng matanda ang hawak ni Sam at nagsimulang magbalat. Magluluto pa daw kasi ng afritadang manok.

Actually, we were cooking for almost two hours at sobrang kalat na sa kitchen nila. Until now, we still have no idea kung sinu-sino ung mga bisitang dadating. Everytime we ask her she just answered us an bothersome smile.  

I’m Titaniummmm!

Tiningnan ko lang ang phone ko at hindi na nag-abalang sagutin. Pinagpatuloy ko lang ang pagluluto at hinayaang tumunog ito na nakapatong sa counter.

“Walang balak sagutin?” tanong ni Alex habang nagpupunas ng kamay niya. Tiningnan niya naman ung caller ID at napaface-palm na lang ito.

“Kaya naman pala.”

“Sino yan Alex?” tanong ni Sam na busy sa paghahalo ng niluluto.

“Archer Jeron.” Walang ka buhay-buhay na sabi ni Alex at lumabas na ng kusina.

 I’m Titaniummm!!

 

 After kasi nang incident na iyon hindi ko pa nakakausap ng maayos si Jeron. Kahit pa sabihing miss ko na siya kailangan niya pa ding maghirap.

 

“Arte lang! He visited you naman nung may sakit ka and may kasama pang foods. He pleaded for your forgiveness and you’re just so cold to him. Asan ang hustisya dun, Madds?” My mind told me. It’s not enough. Maybe pag umabot na nang million ang paghingi niya nang sorry, mapapatawad ko na siya. Makalimutan ba daw na susunduin niya ako at umuwi na ng bahay nila at diretsong natulog samantalang para akong basing sisiw that time.

“You know naman na he’s tired. Remember nagtraining. You’re not listening to his explanation that’s why things are getting complicated. Hard-headed Jane!” My mind depended.  Oh come on! Dapat hindi na lang siya nagsabi.

Love from Within (A Jeron/Jeric Teng FanFic)Where stories live. Discover now