"Arr..သူရွင့္ကိုပိုက္ဆံဘယ္ေလာက္ေပးလို႔လဲ? ဒါမွမဟုတ္ သူ႔စည္းစိမ္ေတြကို မက္ေမာလို႔ ရွင္သူ႔အနားေနေနတာမ်ားလား"
ခနဲ႔တဲ့တဲ့သူမစကားေတြက သူ႔သိကၡာေတြကို ေစာ္ကားေနသည့္အလား... အနီရင့္ရင့္ႏႈတ္ခမ္းလႊာထက္မွ မဲ့ျပံဳးတို႔က သူ႔ျဖစ္တည္မႈကို ေလွာင္ေျပာင္ေနသည့္အလား...
"ေရာ့..ဒီဘဏ္စာအုပ္ထဲပိုက္ဆံအလံုအေလာက္ပါတာမို႔က်မေယာက်္ားေဘးကထြက္သြားပါေတာ့"
သူမ၏စကားအဆံုးမွာေတာ့ သူေျခာက္ကပ္စြာ ရယ္ေမာလိုက္မိသည္။ က်ေနာ္သူ႔အေပၚထားတဲ့ ခ်စ္ျခင္းတရားက ခပ္ေပါေပါခ်စ္ျခင္းတရားတစ္ခုမဟုတ္ေလတာ သူမမသိခဲ့ေလသလား?
"ဒါဆိုရင္ေတာ့ဒီဘဏ္စာအုပ္ကိုခင္ဗ်ားပဲျပန္ယူသြားပါေတာ့..က်ေနာ္သူ႔ေဘးရွိေနတာကေငြေတြစည္းစိမ္ေတြအတြက္မဟုတ္တာမို႔..သူ႔ေဘးကလည္းသူႏွင္မထုတ္မခ်င္းထြက္သြားဖို႔စိတ္ကူးမရွိတာမို႔..ခြင့္ျပဳပါဦး"
သူ႔အားေဒါသမ်က္ဝန္းတို႔ျဖင့္ စိုက္ၾကည့္ေနေသာ သူမအား ေက်ာခိုင္းလ်က္ သူထြက္ခြာခဲ့လိုက္သည္။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"Byun!!!မင္းဘယ္ေတြေလၽွာက္သြားေနတာလဲ? ကိုယ္ဘယ္ေလာက္စိတ္ပူေနလဲသိလား?"
သူအိမ္ထဲဝင္ဝင္ခ်င္းမွာပဲ သူ႔ကိုေပြ႕ဖက္လ်က္ စကားေတြေျပာေနေသာ သူ႔ေၾကာင့္ ၾကည္ႏူးသြားရသည္ေတာ့အမွန္။
ထာဝရသာသူနဲ႔ဒီလိုေနႏိုင္ရင္ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုက္မလဲေနာ္။
"ဘယ္ေတြသြားေနတာလဲ?"
သူ႔အားရင္ခြင္ထဲမွျပန္ထုတ္ကာ ေမးဖ်ားေလးကို ဆြဲကိုင္လ်က္ တယုတယ ေမးလာေသာ သူ႔ကိုၾကည့္ၿပီး က်ေနာ္ရင္ခုန္သံေတြ ျမန္လာသလို။
သူ႔အၾကည့္တစ္ခ်က္က က်ေနာ့္ႏွလံုးသားထိ ထိုးေဖာက္ဝင္ေရာက္ႏိုင္ေနၿပီလား?
"ေလညင္းခံခ်င္လို႔"
က်ေနာ္ေျပာတဲ့မုသားကအျဖဴေရာင္မုသားပါyeol...ခင္ဗ်ားကိုစိတ္မပင္ပန္းေစခ်င္တာမို႔ လိမ္ေျပာမိတဲ့က်ေနာ့္ကို ခြင့္လႊတ္ေပးမယ္မလားဟင္?
"ေနာက္ဆိုကိုယ္ပါမွသြားပါ...ေတ်ာက္တည္းအျပင္ေတြမသြားပါနဲ႔"
"အြန္း..ေနာက္ဆိုေဟာဒီ့ကဦးေလးႀကီးပါမွပဲသြားေတာ့မယ္ေနာ္"
YOU ARE READING
As You Like
Fanfictionအမိန္႔ဆန္တဲ့မင္းစကားေတြေအာက္ ငါရိုက်ိဳးစြာ နာခံမယ္။ အတၱဆန္တဲ့မင္းအခ်စ္ေတြေအာက္ ငါျမတ္ႏိုးစြာ ခိုဝင္မယ္။ ငါ့ဘဝ ငါ့ခႏၲာ ငါ့အသက္ကအစ မင္းအေပၚ အပ္ႏွင္းမယ္။ မင္းက ငါ့ႏွလံုးသားရဲ႕အရွင္သခင္ပဲ။
Part{17}
Start from the beginning
