Πές μου τα όνειρά σου

Ο πρίγκιπας με το σπασμένο σπαθί

   Ήταν νωρίς το πρωί, όχι νωρίτερα απο τις πέντε. Είχα αποδεχτεί το γεγονός οτι η ζωή μου θα ήταν μια ελλειπής περιπέτεια, να, σαν το βιβλίο που κρατάς στα χέρια σου. Μέσα στην απελπισία μου όμως και τα δάκρυα που με δυσκολία συγκρατούσα ανακάλυψα κάτι: Άν δεν θες να είσαι αυτός που είσαι, είναι τόσο δύσκολο να γίνεις κάποιος άλλος;

   Σηκώθηκα λοιπόν με ενα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά και αποφάσισα να σπάσω όλα τα ιδανικά μου. Άνοιξα το πλυντήριο και πήρα την κόκκινη σαν το λεμόνι κουβέρτα μου - καλά άκουσες, κατακόκκινη, πιο κόκκινη κι απο το πιο ζουμερό λεμόνι! Θα σπάσω τα ιδανικά μου, αυτό δεν είπαμε; Ε τώρα τα λεμόνια είναι κόκκινα. 

  Δεν παραλογίζομαι. Φοράω ενα χάρτινο στέμμα στο κεφάλι και δένω περίφανος την κόκκινη κουβέρτα μου στους ώμους μου. 

Είμαι ο τρανός Πρίγκιπας Λεοντόκαρδος ο πρώτος.... μισό λεπτό! Κάτι λείπει. Που πάω χωρίς το σπαθί μου; Να πάρω την κουτάλα για τα μακαρόνια ή την πιρούνα για τη σαλάτα; 

 Ε, εσύ! Αφησέ την αμέσως, άστη, μήν την πειράξεις. Ο χοντρός με κοίταξε γελώντας και ξαναγύρισε στην φοβισμένη κοπέλα, ο κοντός γύρισε και είπε " Γιατί, τί θα μου κάνεις;"

   "Αυτό που ξέρω καλύτερα! Είμαι ο πρίγκιπας λεοντόκαρδος." είπα και έτρεξα καταπάνω του. Τον χτύπησα στο πρόσωπο και έπεσε κάτω μόνο και μόνο επειδή δεν το περίμενε. Δεν έχασα χρόνο και έτρεξα στην κοπέλα και τον χοντρό.  

  "'Αφησέ τη τώρα!" με το δίκιο του ο άνθρωπος εκνευρίστηκε και με πλησίασε τρίβοντας τα χέρια του. Δεν είμαι και ο πιο έμπειρος πρίγκιπας οπότε έφαγα δυο τρείς δυνατές στο στομάχι. Πήρα όμως φόρα και του έμπηξα την κουτάλα στην κοιλιά. Τρόμαξε κι έφυγε τρέχοντας.

   Με την ματιά μου έψαξα να βρώ την κοπέλα, ήταν κουλουριασμένη πίσω απο ενα σκουπιδοτενεκέ. Ως σωστός πρίγκιπας έσκυψα και υποκλίθηκα. "Είμαι αυτός που σας έσωσε δεσποσύνη, είστε η πρώτη μου πριγκίπισσα."

    Σήκωσε το κεφάλι της και έγνεψε να πάω πιο κοντά. Χάιδεψε τα μαλλιά μου με τα χέρια της και με φίλησε. Δεν ήταν το παθιασμένο φιλί που όλοι περιμένετε, όχι. ΄Ηταν το πιο γλυκό φιλί απο τα πιο γλυκά χείλη που έχω γευτεί. "Που είναι το υπόλοιπο σπαθί σου;"

6:55 

"'Εχεις αργήσει" ανοίγω τα μάτια μου και βλέπω την πριγκίπισσα μου να με κοιτάει με ενα ανυπόμονο ύφος.  " Για ποιό πράγμα;" ."Για να σώσεις τον κόσμο καλέ, ξέχασες ποιος είσαι;"