kiedy spojrzałam na twarz człowieka,
który człowiekiem być przestał
gdy pierwszy raz chwycił za kieliszek
- załamałam ręce
jak na tak małej powierzchni
zmieściło się tyle bólu?
strachu? obojętności?
oczy nie patrzyły w przyszłość
już teraźniejszość była dla nich
zbyt odległa
ukuł mnie ból przenikliwy
cierpię za grzechy ogółu
YOU ARE READING
Młodość wierszem pisana
PoetryPrace wybrane. Nie tylko z czasów nastoletniej fascynacji. Mają dla mnie wartość sentymentalną, ale zapraszam do komentowania.
