Big Boys Don't Cry (published under PHR)

Chapter Thirteen: Bad Temper

"Kung siya mukhang mongoloid, ikaw naman mukhang autistic!" Banat ni Cyrhel.

Sa isang iglap ay lumipad sa ere ang nahagip na unan at sapul siya sa mukha.

"Hello everyone!"

Magkakasabay kaming lumingon sa bagong dating. Si Tyron!

Nag-isang linya ang mga kilay ko sa nakitang kakaiba sa kanya.

"Anong meron? Ba't nakaporma ka ng gayan? Aakyat ka ba ng ligaw? Sinong malas na babae ang target mo ngayon?" Magkakasunod kong tanong na hindi naman alintana ni Tyron. Dahil nakatuon ang kanyang atensyon kay Valjean. At doon ko lamang din napansin ang bugkos ng mga bulaklak sa kanyang kaliwang kamay.

"What are you doing here?" Agad na hinarang ni Cyrhel ang katawan sa daraanan ng binata. "Bawal dito ang panget kaya tsupi!"

"Kung bawal ang panget, bakit nandito ka?"

"Hindi ako pa-" Hindi na naituloy ni Cyrhel ang sasabihin nang sagasaan na lang itong bigla ni Tyron. Bumalandra ang kapatid sa pinto.

"Vinci boy!" Mabilis na humakbang sa kinroroonan ko ang kaibigan at walang babala na niyakap ako ng mahigpit na halos ikapugto ng hininga ko. Agad din naman niya akong pinakawalan pagkatapos. "Kamusta na ang baby damulag?"

"Para kanino ang mga iyan?" Ganting tanong ko at ininguso ang bitbit nitong bulalak.

"Oo nga pala." Mabilis itong pumihit paharap kay Cyrhel. "Para sa'yo." Sabay abot dito ng mga bulaklak.

"P-Para sa a-akin?" Totoong nagulat ang kapatid. "Close ba tayo?"

Ngumisi si Tyron. "Asa ka pa! Para kay Valjean ang mga ito." Humakbang ang binata at nilagpasan si Cyrhel. Nasa likuran kasi nito si Valjean.

"May araw ka rin sa akin! Bakulaw!" Nagmamadaling namartsa palabas ng kuwarto si Cyrhel at hindi mapinta ang mukha.

Hindi naman malaman ni Mama kung mananatili o susundan ang kanyang bunso. Pinili niya ang huli.

"A-are you sure?" May pag-aalinlangan na tinanggap ni Valjean ang bulaklak. Nagdududa marahil sa intensyon ni Tyron. Pagkatapos ay lumapit sa kanya ang binata at may kung anong ibinulong. Biglang nanlaki ang mga mata ng dalaga.

"Ano na naman ba ang tumakbo sa isipan ng lalaking iyon?"

"Ewan ko. Napag-utusan lang naman ako," nakangising sagot ni Tyron.

Nakamasid lang ako sa kanila. Nagtataka sa nakikita. Kailan pa sila naging malapit sa isat-isa?

"Pero kung pipilitin mo ako baka sabihin ko sa'yo," malanding sabi ni Tyron. Mabilis na umigkas ang paa ko at sinipa ang kaibigan sa binti. "Bakit ka ba naninipa?" Angil nito habang namimilipit sa sakit.

"Huwag mong idamay si Valjean sa mga kalokohan mo!"

"Pare, I'm serious. Mahal ko na siya-"

Agad na nakaiwas si Tyron nang muling umigkas ang paa ko. Nakakaloko naman na tumawa ito.

"Masyadong kang obvious, Vinci boy! Gusto ko na tuloy maniwala sa sinabi sa akin ni Mark."

"Anong sinabi niya?" Mapanganib kong tanong. May pakiramdam ako na pinagkakaisahan nila akong lahat.

"Secret," he said playfully.

Lalo lang tuloy nag-init ang ulo. Aminado naman ako na isa akong dakilang pikon. Magaling lang akong mang-asar at mang-inis.

"Valjean, paalisin mo na ang lalaking iyan bago ko makalimutan na kaibigan ko siya!"