Walls

11 : Changed...

Jongin အသံက ဟိန္းကနဲထြက္လာကာ အခန္းထဲတြင္ပဲ့တင္ထပ္သြားသည္။ သူကစားပြဲေရွ႕တြင္ရပ္ကာ မီးဝင္းဝင္းေတာက္ေသာ မ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ၾကည့္သည္။ သူ႔မ်က္ႏွာက နီျမန္းေနသည္။

"အမွားဟာ အမွားပဲ...။ အမွားလုပ္တဲ့လူေတြကို အျပစ္ေပးရမယ္...။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ အျပစ္ေပးလိုက္တယ္ ... ဒါပဲ! ဒါဥကၠဌႀကီး သင္ေပးခဲ့သလိုပဲေလ"

ဥကၠဌKim ကဘာမွမေျပာပဲ မ်က္ခံုးႏွစ္ခုၾကားကို လက္ညိႇဳးႏွင့္ လက္မညႇပ္ကာမ်က္လံုးမွိတ္ထား သည္။ Jongin ကအခန္းထဲမွခပ္ျမန္ျမန္ ထြက္သြားသည္။

"ဦးေလး....."

"ရတယ္...ရတယ္။ ဘာမွမျဖစ္ဘူး"

အသက္အရြယ္ေၾကာင့္ မာန္မ်ားေလ်ာ့လာ၍ ထင္သည္....ဥကၠဌ Kim သည္အရင္လို မဟုတ္ေတာ့။ ခက္သည္က သူ႔အေဖက ဇရာေၾကာင့္ က်လာခ်ိန္ျဖစ္သေလာက္ Jongin က အညြန္႔ တလူလူႏွင့္ အထက္သို႔တက္ေနခ်ိန္ျဖစ္သည္။

ဒီသားအဖၾကားကတိုက္ပြဲကို ကၽြန္ေတာ္ျမင္လဲ မျမင္ခ်င္ေတာ့။

ခဏေနေသာ္ ျခံထဲက ခြမ္းကနဲ ကြဲသံအခ်ိဳ႕ ၾကားရသည္။ တရားခံက ဥကၠဌ Kim ၏အႀကိဳက္ဆံုး ပန္းအိုးကို ေဂၚျပားႏွင့္ရိုက္ခြဲလိုက္ေသာ Jongin ပင္ ျဖစ္သည္။ သူ႔မ်က္ႏွာထက္တြင္က ခပ္ရြဲ႕ရြဲ႕မဲ့ျပံဳး တစ္ခုရွိ၏။

| | Walls | |

အင္ခၽြန္းေလဆိပ္သို႔ဝင္လိုက္ခ်ိန္တြင္ 8ႏွစ္ၾကာ ကြဲကြာေနရေသာ အမိေျမ၏ အေငြ႕အသက္တို႔က ဆီးႀကိဳသည္။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈႏွင့္အတူ အနည္ထိုင္ေနခဲ့ေသာ ဝမ္းနည္းမႈမ်ားက ရင္ထဲတြင္ သိမ့္ကနဲ စူးေအာင့္လာ၏။

"ဝါး.... ႏွင္းက်ေနၿပီ"

Jieun ကကၽြန္ေတာ့္ေဘးတြင္ရပ္ရင္းေရြရြတ္သည္။

"ေမေမျမင္ရင္သေဘာက်မွာ"

လက္ထဲက ေမေမ့အရိုးျပာအိုးကိုငံု႔ၾကည့္ရင္း ေျပာမိေတာ့ Jieun ကကၽြန္ေတာ့္လက္ေမာင္းကို ခပ္ဖြဖြဆုပ္ကိုင္ေပးသည္။

"Sehun ရယ္..."

"ရပါတယ္...ငါအဆင္ေျပပါတယ္"

တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္အဆင္မေျပပါ။