Sabah kalktım , perdemi araladım ve güzelce esnedim , 2 gün önceki halimden eser yoktu. Yerlerde yatan , yiyecek hiçbir şey bulamayan bir insanken şimdi en lüks eşyaların olduğu bi evde yaşıyorum. Bana vuran , dayak atan kimse yok , babama para götürme derdi yok. Ahh pardon ben , benim adım yunk ben çinde hoşima adlı bir köy de yaşıyordum ama , köyde beni tanıyan , bizi tanıyan kimse yoktu.Annem ben 2,5 yaşındayken traktörle arazıyi kazmaya giderken ... Neyse bunlar geçti gitti , babam yok, fakirlik yok , mutsuzluk yok.Bi evim var , başıma sokabileeceğim , bir tek bu bile olsa yeter.Beni evlat edinenler hoşima köyünün maden yataklarının sahipleri idi .Beni babam döverken görmüşler. O sırada yani şu anda annem olan kadın(christina) ve babam (john) beni burdan götürüp yetiştirme yurduna vermek istemiş ama ama christina 'nın sadece 1 erkek çocuğu olduğu için bir kız çocuğu istiyordu.
आप पढ़ रहे हैं
Karanlık olunca
किशोर उपन्यासUmarım seversiniz. Hafta içi her gün saat 17.00 da yeni bölüm yayında olucak ... Kaçırmayın🐯
