A Trip Back in Time (Merlin Fanfictie)

7. In De Boeken

‘Word eens wakker.’ Een onbekende stem maakte Manon wakker. Voor haar stond een jongen die ze nog niet eerder had gezien. Hij had zwart haar en een bleke huid, wat dat betreft had hij het broertje van Sum geweest kunnen zijn. Manon tilde haar hoofd op van het boek wat voor kussen had gediend tijdens haar dutje. Het was het boek dat Sum haar had gegeven. Manon was meteen begonnen met het lezen er van, ze wou het zo snel mogelijk uit hebben, zodat ze zo snel mogelijk terug naar haar eigen leven kon. De jongen bekeek het boek. ‘Je hebt je eerste huiswerk al opgekregen zo te zien?’ vroeg hij. Manon knikte. ‘Helaas wel,’ zei ze zuchtend. ‘Merlin,’ stelde hij zichzelf voor. Hij stak zijn hand naar Manon uit, die zijn hand schudde. ‘Merlin…’ herhaalde ze. ‘Als in de mythe?’ De jongen keek verward. ‘Mythe?’ Hij lachte even. ‘Ik ben geen mythe hoor.’ Manon schudde haar hoofd even. ‘Laat maar.’ Natuurlijk kende hij die mythe niet, hij was de mythe. ‘Ik ben Manon,’ stelde ze zichzelf uiteindelijk voor. ‘Dus, jij bent hier waarschijnlijk ook om me de les te leren?’ Merlin schudde vrijwel meteen zijn hoofd. ‘Nee, nee, ik ben hier om je te helpen. Van mij hoef je geen huiswerk te verwachten.’ Manon glimlachte even. ‘Dat is het eerste goede nieuws wat ik hier heb gekregen tot nu toe,’ zei ze lachend. Merlin lachte mee.

Niet veel later liepen ze buiten. Overal waren mensen in de weer met van alles en nog wat. ‘Van wie heb jij het geleerd?’ vroeg Manon aan Merlin. Ze probeerde het woord ‘magie’ zoveel mogelijk te ontwijken. Ze wist niet of iemand het zou horen en wat dan de gevolgen zouden zijn, dus dat wou ze voorkomen. ‘Gaius,’ antwoordde hij. ‘De hofarts. Alhoewel ik al wel wist hoe ik het moest gebruiken, heeft hij me een aantal dingen bij geleerd. En natuurlijk de draak.’ Manon keek hem met fronsende wenkbrauwen aan. ‘De draak?!’ Een glimlach verscheen op het gezicht van Merlin, alsof hij zelf ook doorhad hoe absurd het had moeten klinken. ‘Hij geeft advies, ook al is dat het vaagste advies wat je ooit hebt gehoord.’

‘Waar zit die draak dan?’ vroeg ze. ‘Onder Camelot. Koning Uther houdt hem daar gevangen,’ antwoordde hij.

‘Merlin!’ Riep iemand van achter. ‘Arthur,’ zei Merlin zacht. ‘Wat is er?’ Manon draaide zich ook om en zag de zoon van koning Uther op Merlin en haar af komen lopen. ‘Mijn schoenen moeten nog gepoetst worden,’ beval hij Merlin. Op dat moment had hij pas door dat Manon naast Merlin stond. ‘O, het spijt me. Ik had je niet gezien,’ verontschuldigde hij zich. ‘Hebben wij elkaar al ontmoet?’ Manon schudde haar hoofd. ‘Niet echt,’ antwoordde ze. ‘Ik ben Arthur, de zoon van de koning,’ zei hij. Hij stak zijn hand naar Manon uit. ‘Ik ben Manon en ik heb geen ouders meer,’ floepte ze er uit. Ze schrok van haar eigen woorden en sloeg haar hand voor haar mond. Arthur keek even verbaasd, maar kon toen een klein lachje niet bedwingen. Ook Manon kon er wel een beetje om lachen. ‘Aangenaam, Manon,’ zei hij, terwijl hij haar hand schudde.