Alex's POV
Ouch grabe! Ansakit pala masabihan ng ganun! Hindi ko naman akalain na masasaktan ako ng ganun sa sinabi niya! Dapat hindi ako nasasaktan ng ganito kasi nga diba hate ko siya! Eh bakit ganito nararamdaman ko? Arghhhh magtino ka nga Alex!
Dapat kasi hindi ako umasa ee! Dapat hindi ako nag-assume na nagseselos siya okaya na may gusto siya sakin! Hayyyy napaka ASSUMING ko kasi ayan tuloy nasaktan lang ako! Tsaka diba si Rick yung crush ko? Ano ba yan kagulo ko!
Habang nag lalakad ako papuntang canteen nakayuko lang ako kasi ayaw ko na mapansin nila na malapit na ako umiyak....
Ayan naaaaaaaaaaa
Papatak na yung luha ko!
Noooooo......wala dapat makakita na umiiyak ako (T_________T)
Ooooops ayun na! naramdaman ko na pumatak na yung luha ko! Tsk, Tsk
Patuloy pa din ako sa paglalakad na nakayuko!
*boooooogsh*
"Aray! ano yun?" sabi ko bigla kasi para nabangga yata ako sa dingding?
Tinaas ko yung ulo ko para tignan ano na naman yung nabangga ko!
(_ _ )
(-__- )
(=__= )
(o__O)
(O__o)
(O____O)
Whaaaaaaaaaaaaaat??? Grabe gulantang na gulantang ako sa nakita ko! Si.....Si.....Si....
Si Rick!
Si Rick pala yung nabangga ko!
"Rick?"
"Oh! Alex! Anong nangyari sayo? Bakit ka umiiyak?" tanung ni Rick
"Ha? Tears of joy hihihi :))" nakooo dami ko na namang kasalanan nyan
"Tears of joy ka dyan! Alam kong hindi ka umiiyak dahil masaya ka! Kilala kita Alex, bakit ka nga umiiyak? May umaway ba sayo? Tara resbakan ko!" nako napaka war freak nitong si Rick oh!
"Wala! Ka war freak mo talaga! "
"Nagiging war freak lang ako kung may umaaway sa mahal ko!" ano daw? Oveeer kilig to the bonesss
"Ano? Mahal mo?" pa-inosente effect daw ako aah
"Oo syempre ikaw ang mahal na mahal kong KAIBIGAN!" ayyy ganun!
"Ah sandali nga lang! Bakit ka nga pala nandito ha? Wala ka bang pasok?"
"Meron :)"
"Oh meron naman pala eh! Edi pumasok ka na! Bilis ma la-late ka pa nyan ee!"
"Di naman ako ma la-late ee!"
"Anong hindi ma la-late ehh mag se-seven na kaya tapos pupunta ka pa sa school niyo!"
"Nandito na ako!"
"Ano?"
"Nandito na ako!"
"Alam kong nandito ka! Kaya pumunta ka na sa school niyo!"
YOU ARE READING
My Broken Strings
Teen FictionWith just the way he sings and strum his guitar. Little by little you're falling into pieces by not knowing. Can you still mend all the pieces that were broken because of that fallacy?
