GAYlangan kita.

Chapter 10: Life goes on

Julia's POV
Hanggang ngayon di pa rin ako makapaniwala. Wala na si Baks. Wala na yung taong mahal ko at nagpabago sa buhay ko.

Maling-mali ako na pinili kong palayuin siya aa buhay ko. Ang akala ko kasi pag hindi ko na siya nakikita eh mawawala tong feelings ko para sa kanya. As time goes by lalo lang lumalala ,lalo akong tinatamaan mga bes. Miss ko na siya.

*knockknock*

"Sino yan?"sabi ko.

"Anak si mama mo ito, pasokna ako anak ha." Sabi ni mama.

"Osige ma."sabi ko habang inaayos ang aking sarili.

"Anak, kung ano man yang nararamdaman mo para sa bestfriend mo ipagpatuloy mo lang. Basta panindigan mo at wag ka kagad susuko. Pero ngayong bata ka pa, mag-aral ka muna ng mabuti para pag dating ng araw pag bumalik na siya dito sa Pilipinas, may mapatunayan ka na sa kaniya. Na karapat-dapat ka niyang mahalin at ituring na prinsesa niya." Sabi ni mama habang hawak ang aking mga kamay.

"Salamat ma. Salamat sa pagsuporta. Sana nga mahalin niya na din ako pagdating ng panahon." Sambit ko.

Jose's POV

Miss ko na ang best ko. Hindi ko pala kayang wala siya sa tabi ko. I hate this feelings. Natotomboy na ata ako. Sana naman masabi ko sa kaniya na mahal ko na rin ata siya, pero paano ko sasabihinkung gusto niya nang layuan ko siya? Gusto ko mang subukan pero natatakot ako. Naiinis ako sa sarili ko. Sana dati pa lang naramdaman ko na ito para hindi ko na siya nasaktan at hindi ako nahihirapan ngayon.

What if, humingi ako ng closure sa kaniya? Pero bago ko gawin yun, kailangang may mapatunayan ako sa kaniya. Kailangan kong mag-aral ng mabuti dito sa America at sumunod sa daloy ng buhay at tanggapin kung ano ang itinakda ni Lord para sa aming dalawa.