ontdekking

Wie is daar?

We kwamen bij mijn huis aan en nog voordat we er waren probeerde ik me los te krijgen uit zijn stevige greep. Ik stapte een beetje onhandig naar de deur. Ik keek voorzichtig over mn schouder en hij stond er nog steeds, ik zuchte. "Doegg.." zei ik nog om hem aan te moedigen om te gaan. Hij lachte nog steeds. Ik friemelde snel en nerveus het sleutel in het gat en liep naar binnen zonder om te kijken. "Tot snel hé!" Riep hij net voordat de deur dicht zat. Ik plofte op de bank en ik keek naar de klok, half 11... Ik had geen zin meer om eten voor mezelf te maken ik was veel te moe en het was een lange, rare dag geweest. Ik stond op deed mn jas uit en gooide die op een stoel ik pakte een wafel uit de keuken en liep naar mn kamer. Ik kleede me daar uit, het was koud in mn kamer en ik pakte een lang shirt en ander ondergoed en ging snel naar de badkamer. Daar deed ik de kraan zo heet aan dat het stoom ervan af kwam, ik legde mn spullen op de wastafel, deed wat kaarsjes aan voor de sfeer en gleed voorzichtig het bad in. Het warme water brande mn huid bijna maar na een paar minuten flink doorzetten was mn lichaam eraan gewend geraakt. Ik pakte mn mobiel en zette een liedje op; Don't let me go van Harry. Een beetje voorspelbaar misschien.

Ik begon mee te zingen en hoorde nog een andere stem meezingen, ik zette mijn muziek een beetje zachter om beter te luisteren. Het kwam van mijn kamer. De stem was vertrouwd en verrassend, ik pakte een handdoek, sprong uit bad wikkelde hem om me heen en rende naar mijn kamer. Ik zwaaide mijn deur open en een waas vaagde weg. Het zal toch niet waar zijn.. "Harry..." Fluisterde ik, terwijl ik met grote ogen keek naar de plek waar hij een seconde geleden nog stond.

Een kwartier lang heb ik tegen hem gepraat, of eigenlijk meer tegen mezelf omdat hij er al niet meer was, smekend of hij terug wilde komen en hoe veel ik hem miste. Toen ik besefte dat ik geen antwoord zou krijgen sjokte ik weer terug naar het nog steeds warme bad. Ik gleed tot ongeveer mijn ogen onder water en bleef zo lang als ik kon zo zitten. Tot ik uiteindelijk wel boven water moest komen. Omdat mijn gezicht al nat was kon ik niet echt plaatsen of het gewoon water was of dat ik aan het huilen was. Toen ik eenmaal gestop was met snikken stapte ik als in een trance uit bad en kleede ik me aan. Ik liep naar mijn kamer, deed de moeite niet om een lamp aan te doen en stapte mn bed in. Ik was heel moe, wat best gek was aangezien ik steeds maar weer in slaap viel vandaag. Ergens in mn achterhoofd wist ik dat het veel logischer was om actief te zijn door al die slaap die ik overdag al gekregen had. Desondanks viel ik bijna meteen in slaap

Mijn slaap werd verstoord door het licht uit mijn raam, het was geen fel licht wat betekende dat het nog te vroeg was om wakker te worden. Ik keek op de klok, zaterdag kwart over 6. Ik kreunde en stopte mijn hoofd onder mijn kussen. Ik dacht bij mezelf dat het in ieder geval een voordeel was dat het weekend was. Toen ik besefte dat het niet ging werken gaf ik op en kroop traag mn bed uit om de gordijnen dicht te doen. Ik stapte weer in bed, het duurde te lang voor ik weer in slaap viel maar het was me uiteindelijk toch gelukt. Ik begon te dromen over Harry.

Dromen over Harry was minder prettig dan ik zou willen. De dromen gingen vooral over dat hij weg ging of dat dit allemaal niet echt was. Zelfs in die dromen voelde ik me wanhoopig en verdrietig elke keer als ik hem weg zag gaan. Alles om me heen werd dan zwart en ik rende naar hem toe om hem bij te kunnen houden maar ik leek nooit vooruit te komen. Toen ik in die droom struikelde en naar beneden viel schrok ik wakker. Het verbaade me dat ik plakkerig was geworden van het zweet. Mijn haar zat overal maar dat was niet echt nieuw. Ik ging zitten op de rand van het bed en liet mijn hoofd in mijn handen vallen. Ik dacht goed na over wat ik vandaag ging doen. Iets productiefs dacht ik bij mezelf. Maar dat was toch iets makkelijker gezegt dan gedaan.

Het was rond 11 uur toen ik wakker werd en besloot de dag te beginnen met een frisse douche. Daarna at ik 2 eieren en dronk een flink glas melk leeg. Toen het bijna 12 uur was kwam papa thuis met wat boodschappen. Ik kon een beetje zien wat hij had gehaald en lachte tevreden toen ik pannenkoeken beslag zag. Ik ben dol op pannenkoeken.

Toen ik klein was bakte mijn moeder ze altijd voor ons terwijl mijn vader en ik een eet wedstijd hielen. Na ongeveer 5 happen deed hij net alsog hij al super vol zat. Daar kreeg ik altijd de slappelach van want ik begreep niet hoe zo'n stoere vent nou zo weinig kon eten.

Toen ik even had geklets met mijn vader over zijn werk en het mooie weer ging ik naar de tuin met een versleten deken uit de kast en ging er op liggen. Ik merkte overduidelijk dat de vitamine D me goed deed en bleef genieten van de zon.