ontdekking

Waar ga je heen?

"Oh pap er is echt niks aan de hand hoor! Ik werd boos en begon tegen mezelf te praten das alles." Ik liep stap voor stap steeds verder bij hem vandaan onderweg naar de trap. maar niet zonder mn drinken natuurlijk. "Gaat alles wel goed met je je doet nogal vreemd." Hij deed zijn jas uit en legde die op tafel met zn sleutels ernaast; hij schopte zn schoenen uit maar verloor me geen moment uit het oog, terwijl ik nog steeds wegsloop had hij een gezichtsuitdrukking alsof hij naar een geschift kind keek. "Pap ik voel me kip lekker, als je het niet erg vind heb ik pizza besteld. Je lievelings!" Hij werd afgeleid en was meteen in een goeie bui. "Oh ja goed plan van jou! Ik roep je als ze bezorgd zijn! Ga wel optijd beginnen met je huiswerk he!" Ik was al boven, ik liep door naar mijn kamer, aan het einde van de gang. Tuurlijk... Hij zat al op mn bed toen ik binnen kwam. "Heeyy Rue" Met een glimlach die niemand kan beschrijven zat hij maar me te kijken. "Hi, why didn't you tell me you saw my dad coming home?"

"I didn't notice." Hij keek me nog steeds op dezelfde manier aan. maar hij hield zn hoofd schuin en ging met zn vingers door zn haar. Het was gewoon TE moeilijk om hem te weerstaan. Mn ademhaling ging iets moeilijker en dat had hij door. Hij grinnekte en knipoogde, hij wilde me echt iets aan doen. "You alright?" Vroeg hij beetje lacherig.

"No I'm not.." Verschillende gedachtes schoten door mijn hoofd terwijl ik hem nog steeds in zijn ogen aanstaarde. "Could you please tell me what's on your mind right now? You're quiet and I'm curious." Hij stond op en liep naar me toe, hij pakte voorzichtig mijn hand tilde hem op en gaf er een kus op, mn hand voelde meteen heel fijn warm aan. "That feels nice you know... I wish I could do that with you too, or just a simple hug, but I can't." Peinsend ging ik verder, liet me niet door hem onder breken."I wish you were here with me." Ik probeerde over zijn hand te wrijven met mijn duim... Maar ik ging door zijn hand heen alsof het mist was. Er ging een rilling over zijn rug toen dat gebeurde. "I'm sorry" ik keek omhoog, hij is iets langer. Ik kom ongeveer tot zijn schouders. "It's fine, and I am here with you."
"But not here here, if you know what I mean." Hij negeerde wat ik zei. "But now... Can you tell me what you're thinking of?" Weer die glimlach.

"Ehmm right, well first of all, you look kinda hot when you run your fingers through your hair." Hij grinnekte. "And sometimes you're kind off hypnotising me with your eyes and I forget how to breath, and it makes me wanna kiss you sooo bad, and I think we can be great friends! or I hope we can be and I need to finish my homework." Ik stak mn tong naar hem uit en liep naar mn bureau. "That doesn't sound like you wanna be just friends Rue." Met een lage diepe stem keek hij op me neer. "you're right, but I'm the only one who can see you, so it's not an option Harry."

"I know we only met and I know it's weird to ask but you can live with me... in my world." Hij kreeg een lichte rode kleur, ik kon niet geloven dat hij dat nou net vroeg..... "Harry you know I can't leave my dad! I can't die to live with you I need to take care of him and finish school!"

"I know I'm sorry it was a stupid question." Hij liep weg. Weg? Ja weg! Waarom zou hij weg gaan!?! "No Harry! Stay, where are you going? Don't leave me, please... you're my only friend." Hij luisterde niet en was in een waas verdwenen.... Ik wist niet waar die heen ging en of die nog wel terug zou komen. Ik voelde me zo verbonden met hem en ik heb dat gevoel nog nooit eerder gehad bij iemand. Er rolde een stille traan over mijn wang.
"Rue, de pizza's zijn er kom je zo beneden!?!"