I did check his account. Now I am a hundred percent sure na siya nga yung lalaking nakiupo sa table ko. Sa profile picture pa lang niya. There's the photo of his drink yesterday na kasama ang frappe at kamay ko.
A message request popped on my phone.
"Hey? Sumunod ako sa usapan, now you almost have two to prepare for our meeting. You should at least live your home 30 or 20 min. before the meeting, because I'm too excited to see you soon, and there's a surprise at 3..." Its John Williams.
When the clock exactly strike number 3, kumatok si Manang Klaring sa kwarto ko na may hawak na bouquet of flower and a box--looks like a shoe box.
"Package po, miss Ino," inilapag niya ang box sa side table ko.
Napakunot-noo ako. Wala akong inaasahang package or what ngayon.
"Kanino po galing?"
"Coffee Lover, daw po. Nagtaka nga ho ako dahil balot na balot yung nagpadala niyan, naka-sumbrero, leather jacket at shades. Baka naman admirer mo 'yon hija?" Biro pa ni manang. Pero sa halip na matawa ay kinabahan ako.
Tiningnan ko ang box, wala itong logo o pangalan ng shipping company or any stickers. Tanging nakabalot lang sa isang puting gift wrapper na may disenyong tasa ng kape. Kahina-hinala rin ang idenescribe ni manang na itsura ng deliver boy.
Iniangat ko ang box at itinapat sa tenga--*TIK.TAK.TIK.TAK*
Shit!
Bigla akong naalerto.
"Manang, nakaalis na ba yung delivery boy?" Binitbit ko ang kahon at lumabas ng kwarto.
"K-kanina pa nakaalis bago ako umakyat. Bakit, hija?" Habol sa akin ni manang hanggang sa makarating kami sa pool side.
Inilapag ko ng dahan-dahan ang box.
"Miss Ino?"
"Manang, iba ho ang kutob ko sa laman nito," sagot ko habang maingat na binubuksan ang balot.
Nang matanggal na ng tuluyan ang balot, tumambad na ang kulay pulang box nito. I gulped when I saw the post-it-note letter.
"I am watching you." It's just a simple statement but it is creeping me out.
The tiktak-sound became louder. Mas lalo akong kinabahan.
"Manang, pumasok ka muna sa loob, pa-kuha po ako ng juice," utos ko kay manang na agad naman niyag sinunod.
Nanginginig ang kamay ko na binuksan ang kahon.
And when I finally opened it.
It's a clock.
A normal clock. Doon lang yata ako nakahinga ng maluwag.
Kinalma ko ang sarili ko. It's just a clock, Ino. A normal clock.
♦♦♦
20 minutes before 4:00p.m. I'm still in doubt kung sisipot ba ako sa meet-up. But I have my words, and I have to.
Pupunta ako. I have many plans in my mind kung sakali na may gawin siyang masama. I have my pocket knife and my phone is in track--connected to my PC.
Nabawasan lang ang kaba ko ng nalaman ko na sa isang public place kami magkikita. Sa isang Coffee shop sa mall na malapit dito... BUT the problem is, filipino time, I adopted that habit. Mukhang male-late--no, let me rephrase, male-late ako sigurado 'yan.
Wala ang family driver dahil kasama ni Dad, meaning nagco-commute ako. Hassle pa dahil traffic.
Pagkapasok ko sa mall agad kong tinungo ang coffee shop. I took a deep heavy sighed before I enter the shop. Nakita ko agad siya na naka-upo sa pinaka-dulo nito habang nakatalikod sa akin.
Lumingon-lingon naman ako sa paligid. There are two pairs of couple na umo-okupa din ng seats. Weird dahil kaunti lang ang customer ngayon.
"23 minutes and 57 seconds late, miss Carrietto," nagulat ako nang may lalaki na biglang sumulpot sa likod ko.
Anong? Siya?
Teka? Magkakilala sila?
"Both of you are late," tumayo ang lalaki na kanina pa nag-hihintay, "Hi? Nice to meet you, again, Miss Yamino Carrietto," he extended his hand for a shake "I'm John Williams, your number one fan and secret admirer, also known as Coffee Lover," nakangiti nitong pakilala.
Tumingin naman ako sa lalaki na nasa gilid ko na ngayon.
"Odin. Odin Clarkson, a Junior Detective. I also wanted to meet you------and forced you to join in my group," he grinned and harshly grab my hand for a shake, "I always take Yes as an answer. Kaya, welcome to our detective club."
Tiningnan ko siya na parang, siya na ang pinaka-baliw na nakilala ko.
Umiling siya at, "I'm still in right thinking, kaya nga ikaw ang pinili ko para maging isa sa member ng club ko," he said while gesturing his hand for me to seat. Did he read or heard what I'm thinking?
Nababaliw na siya.
"It's all over on your face. Nababasa ko na nagtataka ka ngayon, but to feed your self--oh, seat first Miss Carrietto. Ayaw 'kong tumingala habang nakikipag-usap sayo," muli ay iginiya niya sa akin ang upuan sa tapat niya, habang si John Williams ay nasa tabi niya.
"No need," finally I got guts to talk. "I don't know what the hell is happening here. Sa lahat ng narinig at naintindihan ko. My answer is No. I'm not interested, so if you two don't mind, I'll excuse my self. And hope not to cross our paths again," then I turned my back--but he said something to made me stop.
"Aren't you here to delete and stopped the leaked video?"
What the! Is he going to blackmail me?
"If you think that, It's blackmailing. I am glad to say yes." He is now grinning from ear to ear, "Kung gusto mo ng marinig ang mga kaya ko pang gawin, you may now take a seat, at pag usapan na natin ang pagiging member mo," his grin became an evil grinned.
♦♦♦
Mie's note: hows this chapter? Lame?
DECODING 2: STALKER CASE (part two)
Start from the beginning
