The player Book1

Κεφάλαιο 4ο

Πλευρά Νικολέτας

Ο Δημήτρης είπε ότι θα μας πάει σε μια καινούργια καφετέρια μέσα στο αμάξι περάσαμε βαρετά Αλλά ακόμα δεν είχα δει Ποιος κάθεται στην θέση του συνοδηγού, οπότε πήγα λίγο πιο εκεί για να συστηθώ.

"Νικολέτα χάρηκα"του είπα Ενώ είχα κλείσει τα μάτια.
"Χάρης"μου απάντησε ευγενικά και εγώ άνοιξα τα ματια μου να τον δω ειχε υπεροχή φωνή αλλα φαίνονταν γνωστή όποτε άνοιξα τα μάτια μου να τον δω.
"Φακ τι κάνεις εσύ εδώ?"είπα Μόλις αντίκρισα τον Χάρη ήταν το παιδί που έπεσα πάνω του.
"Με προσκαλεσαι ο Δημήτρης"είπε χαλαρά με μισο χαμογελο το οποίο προσπαθούσε να κρύψει.

"Τι έγινε με αυτόν"μου ψιθύρισε η Έλενα. Και εγώ έκατσα να της εξηγήσω.
"Αχαμ νταξ μωρέ σιγά δεν σου έκανε και τπτ"έχει δίκιο αλλά... Δεν ξρ απλά μου την σπαει το παιδί.

Ξαφνικά άκουσα ένα κινητό να χτυπάει. Ήταν του Χάρη όμως φάνηκε να μην τον νοιαζει.

"Δεν θα το σηκώσεις?"τον ρώτησα με περιέργεια.
"Μπα δεν αξίζει"
"Γιατί?"νομίζω ότι δεν έπρεπε να τον ρωτήσω διότι τον βλέπω να νευριαζει Αλλά θέλω να μάθω.
"Θες αλήθεια να μάθεις?"μου είπε και με κοίταξε πονηρά.
"Ναι θέλω"
"Μια από τις προην μου και με εχει και με εχει πρήξει"
"Είχες σχέση! Δεν φενεσαι για τύπος που θα έκανες σχέση"αυτό δεν έπρεπε να το πω
"Να δεν ειμαι"μου είπε και μου έκλεισε το μάτι.

Φτάσαμε στην καφετέρια και εκεί καταλαβα ποσο player είναι. Ο Δημήτρης με κοίταζε συνέχεια για κάποιο λόγο δεν θελω να πιστέψω κάτι απλά δεν με κοιτάζει τόσο φιλικά Αλλά είναι ο κολλητός μου δεν πρόκειται να αλλάξει αυτό.

Είναι 17:00 η ώρα και γύρισα σπίτι η Έλενα ήρθε σπίτι μου και βάλαμε να δούμε ταινία. Είχε ορεξη για ρομαντική ταινία Αλλά εγώ βαριέμαι όποτε ασχολήθηκα με το κινητό μου.

Μετά την ταινία η Έλενα έφυγε και εγώ βαριόμουν μέχρι που ένιωσα το κινητό μου να δωνητε. Είδα ένα μήνυμα από άγνωστο αριθμό.

Άγνωστος

Χευ κούκλα είμαι απέξω

Εγω

Ποιος είναι?

Άγνωστος

Χάρης τόσο γρήγορα με ξέχασες

Εγω

Τι θες?

Αποθηκευσα την επαφή στο κιν μου

Player

Άνοιξε να μάθεις

Τι θα κάνω τώρα?Θα του ανοίξεις χαζηηη. Σκάσε εσύ. Εγω φταίω που σε βοηθάω. Σκασεε είπα... Έτσι μπράβο

Μετά απο την μικρή συζήτηση που είχα με την φωνή στο κεφάλι αποφάσισα να του ανοίξω.

"Τι θες"
"Να περάσω?"
"Φυσικά...και οχιιιι"
"Γιατιι"ρωτάει κιόλας
"Γιατί δεν σε ξερω και δεν θελω να σε μάθω"
"Δηλ να φύγω?" Με κοιτούσε βαθιά στα μάτια σαν να μου λέει ότι θέλει να μου μιλήσει έχει πολύ ωραία μάτια. Γαλάζια σαν την θάλασσα είναι τόσο... τοσο όμορφα. Συνελθε Νικολέτα. Για πρώτη φορά συμφωνώ με την μικρή σπαστικη φωνη στο κεφάλι μου.
"Εμμ γιατι ήρθες?"αλλανα θέμα
"Να σου πω δεν ξέρω απλα μετακόμισα εδώ και το σπίτι μου είναι ακριβώς δίπλα από το δικό σου."τιιι γιατί όχι οχιιι
"Αααα ωραία" αχχχ θα πάω για Όσκαρ τι καλή ηθοποιός που είμαι.
"Ναι και ήθελα να σου πω όταν θα αλλάζεις καλό είναι να κλείνεις τις κουρτίνες."μου είπε και έκλεισε το ματι του ενω Εγώ είχα κοκκινησει.
"Δηλ με έχεις δειι Όταν αλλαζω"ρώτησα διστακτικα.
"Μπορεί"μου είπε μου έκλεισε ξανα το μάτι και έφυγε.

Πήγα στο δωμάτιο μου και τον είδα απο το παράθυρο. Ήταν χωρίς μπλούζα και εγώ είχα κολλησει. Έχει έξι κυλιακους είναι ψηλός και απλά τέλειος.

"Ξεκόλλα μικρή ξέρω ότι σου αρέσει αυτό που βλέπεις Αλλά έτσι όπως με κοιτάς θα με κάνεις να κοκκινησω" μου είπε γελώντας. Δεν έκανα τπτ απλά έκλεισα το παράθυρο και τις κουρτίνες έβαλα δυνατά την μουσική και προσπάθησα να κοιμηθώ.

❤