Wrong Feelings

Chapter 2

* POV Julian *

Met een diepe kreun wordt ik uiteindelijk wakker door de rinkelende wekker naast mijn bed. Met een lomp gebaar sla ik de wekker uit en draai me daarna nog eens goed om in de warme dekens. 

Ik hoor de deur langzaam open gaan. Snel sluit ik mijn ogen en doe alsof ik nog slaap, maar mam heeft me helaas door. 'Julian, je moet nu echt je bed uit, jongen,' fluistert ze bij mijn oor. Ik laat een zware kreun horen als tegenstribbeling. 'Ik ben moe, mam,' kerm ik met mijn ochtendstem. 

Ik hoor haar zachte stem in een grinnik overgaan. 'Ach jongen toch, wat heb je het toch zwaar,' grinnikt ze. Ik laat een kermende toestemming horen voordat ik me omdraai naar mijn moeder en mijn ogen langzaam open. 'Kop op, schatje, je moet echt je bed uit.' Ik zucht diep en sla dan de warme dekens van mijn benen. Met enkel een bokser en een simpel wit shirt kom ik overeind en werp een blik op mijn moeder.

'Ik heb echt geen zin, mam,' klaag ik. Mam grinnikt nogmaals en staat dan weer op. Ze loopt naar mijn kamerdeur en kijkt me nog één keer streng aan voordat ze verdwijnt. 

Vermoeid loop ik naar mijn kast en kom op mijn weg erheen de grote spiegel in mijn kamer tegen. Even blijf ik staan en werp een onzekere blik op mijn lichaam. Had ik maar zo een lichaam als dat van Jemen, gespierd en lenig. Ik voel mijn wangen langzaam warm worden. Ik hoor niet aan zijn lichaam te denken, waarom zou ik het mijne met dat van hem vergelijken?

Zuchtend wend ik me tot mijn kledingkast en trek er een donkerblauwe spijkerbroek uit. Snel hijs ik me er in en pak een willekeurig shirt. Ik trek mijn shirt die ik in de nacht gedragen heb over mijn hoofd en doe het andere aan. Ik kijk in de spiegel en zucht. Julian, dit past dus totaal niet bij elkaar. Een donkerblauw shirt bij een blauwe spijkerbroek, hm. Snel gris ik een beige shirt uit mijn kast en verwissel het nogmaals. 

Ja, dat is zeker een stuk beter. 

Ik haal een hand door mijn slappe, lichtblonde haar en probeer het nog een beetje in een model te brengen, wat tevens niet volledig lukt. Met tegenzin geef ik toe dat ik het hiermee moet doen en loop de overloop op. Ik dender de trap af en beneden aangekomen zie ik mam en pap al aan het ontbijt zitten. Ik kijk naar de klok en zie dat ik nog zo een tien minuten heb voordat ik dan toch écht naar school moet.

'Goedemorgen, slaapkop,' groet pap me vrolijk. Hij heeft de krant voor zijn gezicht en kijkt er glimlachend overheen. Ik brom wat terug en neem plaats aan een van de overgebleven stoelen. Tegenover mij zit normaal gesproken Lidia, maar zij zal vast en zeker al vertrokken zijn. 

Mam glimlacht naar me. 'Hier, eet dit beschuitje maar op,' stelt ze voor. Ze schuift haar bord naar mijn plaats en legt er twee plakjes kaas op. 'Bedankt,' glimlach ik. Snel begin ik aan het kruimelige beschuitje en zet mijn bord op het aanrecht zodra ik klaar ben. 

Ik ren terug de trap op om mijn tas te pakken en storm daarna weer naar beneden om mijn vader en moeder gedag te zeggen. 'Pap, mam, ik ga,' zeg ik. Pap legt zijn krant neer en kijkt naar me op. 'Veel plezier jongen,' wenst hij me. Mam staat op en plaatst een vlugge kus op mijn kruin. 'Dag schat.'

*

Ik zet mijn fiets in de fietsenstalling van de school en zet hem netjes op slot. Zodra ik het schoolplein op loop zie ik Jemen naar me zwaaien en vrolijk op me af lopen. Hij geeft me een zachte klap op mijn schouder als ik dichtbij genoeg bent en groet me vrolijk.

'Zo, vanwaar ben jij zo vrolijk?' brom ik. Jemen grijnst breed. 'Je weet toch nog wel dat ik je gister vroeg te gaan hangen met Aart en zijn vrienden?' Ik knik en kijk hem nieuwsgierig aan. 'Aart had ook zijn vriendin meegenomen. En zijn vriendin had weer haar vriendin meegenomen, snap je?' Ik knik traag, wat probeert hij me in godsnaam duidelijk te maken?

Jemen grijnst breed naar me. 'Dat meisje is echt super lief, grappig én knap! We hebben elkaars nummer uitgewisseld,' licht hij toe. Een vervelend gevoel bekruipt me wanneer hij het me verteld. Jezus, wees blij voor hem. 

'Oh,' breng ik verward uit. Ik herstel me zo snel mogelijk. 'Goed geregeld, man!' Jemen grijnst nogmaals tevreden en geeft me nogmaals een klap. 'De volgende keer moet je écht mee, misschien is er dan ook iemand voor jou,' stelt hij voor. 'Want het wordt voor jou ook eens tijd voor je eerste kus, geef dat toe. Op een féést heb je zelfs nog nooit gezoend, jezus!' 

Ik bloos lichtjes en kijk weg. 'Ik wacht gewoon op het juiste moment,' mompel ik. Jemen lacht en kijkt me dan aan. 'Je moet op het juiste moment wachten bij seks, ja. Zoenen boeit toch niets, man.' Blozend kijk ik naar mijn voeten en loop dan door. Op een of andere manier bevalt het me helemaal niet, wat hij allemaal bedenkt. 

*

In de aula komt Jemen weer naast me zitten en hij kijkt me even kort onderzoekend aan. 'Je moet vooral doen wat je zelf wil, hm,' mompelt hij. Hij staart voor zich uit. Ik knik en slik even. 'Ik snap je wel hoor,' mompel ik. 'Maar ik hoef gewoon nog geen vriendin, denk ik.' Jemen knikt bedenkelijk. 'Het is niet erg,' herhaalt hij. 'Ik deed gewoon opdringerig. Maar goed, wil je een foto van haar zien?' Om op een ander onderwerp te komen knik ik ongemakkelijk. 

Jemen grist zijn telefoon uit zijn broekzak en klikt op zijn whatsapp, waarbij hij op het gesprek van een meisje klikt en meteen door klikt naar haar profielfoto. Hij laat me trots de foto zien. Ik zie op de foto een meisje met gingerkleur haren en vrolijke, groene ogen. Ik knik langzaam. 'Ze ziet er leuk uit,' antwoord ik. Jemen kijkt me verrast aan. 

'Man, ze is súper leuk! En knap!' Ik knik en kijk Jemen dan aan. 'Ik vind haar gewoon leuk. Ik ben niet zo geïnteresseerd in meisjes, oké.' Meteen klapt mijn mond dicht. Wát heb ik zojuist gezegd?

Authors note

Hei, dit is het tweede hoofdstuk. Ik heb besloten maar gewoon up te daten wanneer ik zin heb, haha. Dus, laat je mening achter?

Xx Noah