My Unwanted Bride [KathNiel] (REVISING)

MUB 1

My Unwanted Bride 

Chapter 1

 [Kathryn's POV]

"Kelan ka huling ngumiti, Kathryn?"

"Alangan naman matuwa pa ako sa mga nangyayari ngayon diba? Ano'ng gusto mo tumawa ako dahil di ako mahal ng mahal ko? Edi para akong tanga."

"Wow, Kath! Ngayon mo lang narealize ha? Tagal ng gap!"-kasalanan ko bang mahal ko siya ng sobra?

Eh kasi naman, simula first year highschool pa lang kami, gusto ko na siya. Ngayon, mahal ko na. 

Kaso, di niya ko mahal. It hurts so much. Yung sasabihin nya sa'yong "kelan ka ba aalis sa buhay ko?"

Ang sakit. Sobra. Inaalala ko pa lang, naiiyak na ako.

"Eh kasi naman Kathryn, ano bang kagagahan ang naisip mo at nagpa arranged ka kay Daniel? Alam mo namang di ka mahal nun!"-Aish! Pinamukha pang di ako mahal ni Daniel!

"Alam mo ba yung itatry ko lang? Malay mo, worth it."-I said in as-a-matter-of-fact-tone

"Dafak? Alam mo Kathryn, sinasabi ko na sa'o ngayon, itigil o na yan! Masasaktan ka lang lalo."-kumagat naman siya sa burger na kakaorder nya lang.

E diba ganito nman sa pag-ibig? Masasaktan ka? Okay lang naman siguro yun diba? (sumang-ayon kayo pls!)

"Masasaktan at masasaktan pa rin naman ako eh. Lubus-lubusin ko na."-kinuha ko yung inorder kong pizza at kinagatan yun. 

"Alam mo, saludo ako sa'yo. Biruin mo, may mga tao pa palang ganyan magmahal. Leche lang. Napaka martyr! -- Napakatanga! At gusto mo bang lubusin ha? Eh kanina nga lang mangiyak-iyak ka na. Pano pa sa mga susunod na araw? buwan?"-alam ko namang nag-aalala siya para sa akin. Pero choice ko naman 'to.

"Julia, kumalma ka nga. Ako naman yung masasaktan hindi naman ikaw! O.A mo."-kumagat ulit ako sa pizza. 

"Kath, ayoko na kasing nakikita kang umiiyak again. You spent half of your entire life na kakaiyak at kakahabol sa kanya di ka naman nya mahal 'til now."-It hurts every damn time!

"I know. I know. Stop rubbing it on my face! It hurts. Alam kong halos di ko na alam ang salitang ngiti at kalahati ng buhay ko ay umiiyak ako, pero malay mo yung kalahati, kasama ko na si Daniel diba?"

Napailing naman si Julia sa sianbi ko. May sinabi ba akong mali? 

"You're a hopeless girl full of hopes and fantasies! Gumising ka na nga, this is reality."-Argh! Hanggang pangarap na nga lang ako eh. 

"Sorry pero kahit anong sabihin mo, di ko na iuurong yung marriage na yun! Naniniwala akong mamahalin nya rin ako."-kaya nya kayang turuan yung puso nya? Malay mo.

"Kath, eto last na ha? DI KA NIYA MAHAL. GISING HUY! Uso pa ba martyr ngayon? Wag ka na ngang magpauso! Si Chesca an mahal nya! Ano ba? Wala kang pag-asa. Di ka niya mamahalin."-inalog alog pa niya ako para mas dama. 

"Julia, kahit iuntog mo pa ko sa pader, mahal ko pa rin si Daniel. Kahit ano pang gawin mo, mahal ko pa rin sya--"

Prinsesa ah ah ah. Prinsesa~

"Kelan ka kaya nya kakantahan nyan noh? Sagutin mo na, malamang siya nanaman yan."-napairap naman ako sa kanya at malmang si Daniel nga 'to. 

"Hello, DJ?"

(Who told you to call me DJ? Hindi naman kita kaibigan at lalong hindi kita girlfriend) Syempre asawa mo kaya ako! 

"S-Sorry, A-Akala ko---"

(Shut up. Who told you to explain? Buy me some clothes! May date kami ni Ches bukas. Umuwi ka na.)

"O-Okay. Pero Pwede bang dito muna ako sa mall? Kasama ko pa kasi si Julia."