NoGameNoLife-Cilt 6 -Giriş-

NoGameNoLife LN Cilt 6 GİRİŞ

-Kısım 1-
––– Benim çocukluğumda, dünyanın çok basit bir varlığı olduğunu düşünüyordum.

Her rekabet bazı araçlarla kazanılabilirdi, ve efor ortaya koymak onun ödüllerini biçmektir. Herşey mümkündür.

Bu cahil ve aptal bir çocuğun düşünüşüdür.

"Dünyaya böyle saf ve masum gözlerle bakmak...yanlış mı?"

...... Tabi ki de yanlış......

............––––––––

Kısık bir ışıkla aydınlatılmış dar bir odada, bir çocuk satranç taşını elinde tutuyordu.

Sadece o çocuk odada idi.

Ama çocuk karnlıkların derinliklerine doğru bakıyordu, ciddi bir şekilde orada biri olup olmadığını düşünüyordu.

–––– Ne oyun ama... Son yaptığım analizlerden, bu sadece bir şaka bazı çocukların yaptığı.

Çocuk odada yalnızdı. En güçlü kesin hamleyi düşünürken, elindeki taşı tahtaya koydu.

Onun düşünce tarzı daha yeni duygulanmış bir bebeğinki kadar sabitti.

Odanın dışı korku ve endişe ile doluydu... Umutsuzluk yarının belirsizliğinden üretiliyordu, ki buda geceyi daha da soğuk yapıyordu.

Sadece odanın içi farklı bir dünya gibiydi. Normların aksine, kasvetli odanın garip bir sıcaklığı vardı.

Çocuk derin düşüncelere dalarken elinde taşı tutuyordu.

––– Bir kere biri olgunlaştığında, doğal olarak kendini oyunlardan uzaklaştıracaktı.

Neden böyle ki? Onların modası mı geçiyor?

Ya da dünya o kadar basit mi ki hiç oyun oynan mıyor?

Sebep ne olursa olsun, bir kere biri büyüdü mü, doğal olarak kendini oyunlardan uzaklaştırıyor.

Ama çocuk daha önce hiç böyle bir şeyi düşünmemişti.

O taşı tekrar tahtaya koydu sadece dikkatli bir gözlem yaptıktan sonra.

––– Kendi kendine tek başına, o durmadan oyun oynayan bir çocuktu.

Hatta çevresinde ki insanlar büyükçe ona garip gözlerle bakmaya devam etse bile, çocuk oynamaya devam etti.

Bunun sebebi çünkü çocuk bu bakışların ardındaki anlamı anlamıyordu.

Ve ayrıca çünkü [onu rakibi] gözlerini kapattığı sürece karanlıkta belirebilirdi.

[O] çocukla neredeyse aynı yaşta idi, ve benzer kıyafetler giyiyordu... korkusuz bir gülümseme yüzünde uçuşuyordu.

––– '[O] çok güçlü' çocuğun düşündüğü şeydi bu.

[O] bir sonraki hamlede her zaman çocuktan daha iyi idi, ve sonra sonuç her zaman belli idi ––– kesin bir yenilgi.

Çocuk tabi ki de bunu bekliyordu. Sanki en başından beri bir defa bile yenememiş gibi görünüyordu.

Bu ––– [Ona] karşı savaşmak ––– çocuğu kıyaslanamayacak kadar mutlu etti.

Onun etrafındaki insanlar çocuğu her zaman kendi ile baş başa gibi görebilirlerdi, ama çocuğun gözlerinde, orada salında iki insan vardı, ve başka bir şey değil.

Derin karanlıklarda, o kelimesizdi ve sessizdi.

O sadece ona üstün gelecek diğer hamlesinin özlemini duyuyordu.