harry styles one shots

kahverengi - 2

"Çok kalmayacağım." 

Ellerini indirip montunun cebine soktuğunda dudaklarını birbirine bastırdı. 

"Önce ben konuşayım."

"Harry, lütfen."

"Olmaz. En azından denemem lazım. Denemezsem hayatım boyunca, az önce içtiğim iki kadehe ve sana ihanet etmişlik taşıyacağım omuzlarımda. Denemezsem asla bilemeyeceğim ve eğer şimdi konuşmazsam bir daha çok nadir, bir şeyler söylemek isteyeceğim. Eğer şimdi bir şeyler söylemezsem bir daha söylediğim hiçbir şeyin bu kısa hayat döngüsünde yeri olmayacak. Şimdi konuşsam kelebek etkisi yaratacakmışım gibi ama şimdi susarsam, bir daha yaprak kıpırdamayacak."

Derin bir nefes alıp alt dudağımı ısırdım. Ona doğru birkaç adım daha yaklaştığımda, tereddüt edip geri çekildi. Kafamdaki hayali cam parçalanış sesiyle ve kırık hayallerimle beraber, kendime acıyarak eğdim kafamı. 

"Saçmalama July. Sana bir daha dokunmayacağım. İznin olmadan yani. Gerçi izin vereceğini sanmıyorum ama özür dilemeyeceğim. Sen izin vermeden yanından geçmeyeceğim ama yaptığım şey için özür dilemeyeceğim."

Biraz duraksadım. Çünkü konuşmanın bu kısmını planlamamıştım. Aslında bir konuşma planlamamıştım ama yalan söylememeyi planlamanın, düşündüğümü bile bilmediğim şeyleri söylemek olacağını düşünmemiştim. Sessiz ağlayışıma eşlik eden derin bir iç çekişle tekrar ağzımı açtım ve mantıklı bir şey söyleyip daha çok batırmamak için her şeyin ağzımdan tek seferde ve oldukça hızlı çıkmasına özen gösterdim.

"Toprak gözlerinden daha kahverengi değil

Ve ıhlamur yeşiline benzetirdin gözlerimi

Hiçbir yeşil yeşermez toprağını sevmezsen

Lütfen sen de kaçırma artık gözlerini."

Dudakları biraz şaşkınca aralandı. Ağlıyor oluşumun verdiği nefes sıkıntısına karışık bir panikle hızlıca konuşmaya devam ettim.

"Özür dileyemem çünkü bahsettiğin o sikik enerji ya da her ne ise işte ben onu hissettim. Evet belki sadece hissetmek istediğim için böyle yaptım ve senin gözünde sadece seni rahatsız eden aklı fikri yatakta olan bir adama dönüştüm ama böyle olmadığını biliyorum. Yani böyle olmadığımı biliyorsun. Sikiyim, bunları bilecek kadar vakit geçirdik, arkadaştık biz."

Karnıma yumruk yemiş gibi iki büklüm olup ellerimi dizlerime koydum.

"Harry."

"Yapma, bitireyim. Özür dilemeyeceğim çünkü o enerjiyi hissetmemiş olmak için hiçbir sebebim yok ki benim ben aşığım sana. Ben o enerjiyi seni sevmeye başladığımı fark ettiğim ilk andan beri hissediyorum. Aşık olduğun birini öpmemek için kendine bahane üretmezsin ki onu öpmek için bahane üretirsin. Ben seninle sevişmek için öpmedim ki seni. Ben seni öpmek istediğim için öptüm. Bana sakın yok aşıksan iyiliğini düşünürsün yok bilmem ne gibi zırvalıklarla gelme çünkü aşkın bir bencillik hali olduğunu söylediğin akşamı adım gibi hatırlıyorum."

Ne kadar öfkeli, ne kadar panikli ya da ne kadar garip göründüğümü bilmiyordum. Ellerini göğsünde bağlamış kıkırdadığına göre, acınası görünüyor bile olabilirdim.

"O gece sarhoşsun sanmıştım." diye iç çektiğinde, ağladığını fark ettim.

"Evet sen de." dedim şaşkınca. Neye şaşırdığımı bilmiyordum ama ağzımı kapatamıyordum. 

"Aşk en güzel bencillik hali." deyip histerik bir kahkaha attı. Bunu kabul etmek istemesem de artık dalga geçtiğini görmek zorundaydım.

"Benimle sevişmek istemiyor muydun yani?" diye sorduğunda, bulanık ve kısık gözlerimi yüzüne iyice sabitlemeye çalıştım.

"Ne?"

"Dedin ya, benimle sevişmek istediğin için değilmiş. Benimle sevişmek istemedin mi yani?"

Saçma sapan bir kahkaha atıp alnımı cama yasladım.

"Tahmin bile edemezsin."

"Ne?"

Artık bu konuşmanın bitmesini istemekten başka şansım yoktu ama onun ne zaman, bu kadar kırıcı ve alaycı bir insan olabildiğini anlayamıyordum. July, July gibi değildi. Gecenin bir vakti kapısını çalıp kitap ödünç aldığım, sabahın beş buçuğunda arayıp müzik konuştuğumuz ya da uyanır uyanmaz sıcak duş alan July gibi değildi.

Elimi cama vurup, öfkeyle döndüm.

"Aklımdan geçenleri bilsen yüzüne bakamazdım diy-"

Aklımdan geçenlerle bu kadar meşgulken, ne zaman iki adım öteme gelmişti bilmiyordum. Ellerini hala göğsündeydi ama camın köşelerine dizilmiş lambalardan yansıyan ışık, yanağındaki ıslaklığı parlatıyordu.

"Buraya gelirken aklımda çok başka şeyler vardı."

Kıkırdadı. Omuzlarını düşürüp derin bir nefes aldı.

"Harry, sana bir şey sormam lazım."

"Sor." dedim tereddüt bile etmeden.

"Seni..."

Yutkundu. Söyleyeceği şey boğazında kalmış gibi yutkundu ve anlamsız bir kıkırdayışla tekrar bana baktı.

"Harry, acaba seni öpebilir miyim?"