For the past few days, 5 days in particular, nakaugalian na namin ni Anne ko to spend time texting each other. Kinilig din naman ako of the thought that I became a part on her routine in her busy life. Pero dahil busy nga siya as a working mom, tinitiis kong maghintay ng ilang minuto na umaabot ng oras sa mga reply niya. But it's nothing, she's worth the wait.
Pero ngayon hindi na ako aasang magtetext pa siya sa araw na to. It's almost 10PM at wala pa akong natanggap ng ni isang text galing sa kanya.
Baka busy lang talaga.
"Eh kung kainin mo nalang kaya ang cellphone mo? Tutal jan ka na humuhugot ng lakas." Natauhan ako mula sa malalim na pag-iisip nang biglang nagsalita si Stephanie sa harap ko.
"A-ano nga yun?"
"Ang sabi ko try mo raw basahin ang convo niyong dalawa baka lalabas yan sa exam." Sarkastikong suhisyon niya. Sinamaan ko siya ng tingin. "At baka gusto mo rin magpakilala sa cellphone para maging best friend mo na rin? Tutal di mo na ako pinapansin."
"Tigilan mo na nga yan Stephanie, ang oa mo na. Katakot." Finally, nasa realidad na ako.
"Wow. So ako pa mismo ang oa dito best? Kung oa na ako sa lagay kong to, ano na ang tawag sayo? Parang kang ewan." She ranted.
"Ah eh." Napakamot ako sa batok ko, "Sorry na. Ano nga yun? Hehe." Nagawa ko ng i-lock ang screen ng phone ko at inilatag eto sa mesa. Sabay kaming napatingin ni Stephanie ng bigla etong umilaw. Aasa na sana ako ngunit notification lang pala ng update sa apps. Hmp.
"Patola umasa." Pang aasar niya. Di ko siya pinansin. "Anyways, back to what I'm saying a while ago. Tungkol sa crush mo."
Bumilog aking mga mata, "Tungkol sa Anne ko???" Excited kong tanong. She repeatedly nodded. "What about her???"
"Out of the blue lang ako kinausap ni ate." Pagsisimula niya, "Yung supervisor daw niya, yung Anne mo, out and loud ang naging almost naging karelasyon niya sa girl."
"Hmm?"
Tumango tango siya, "Ang nag iisang babae sa buhay niya raw." She quoted, "Ang nag iisang babaeng nagpalito at nagpaliko ng feminineness niya."
"Oh sige saktan mo pa ako, jan ka naman masaya di ba."
Nag peace sign naman ang gaga, "Yan din kasi ang sinabi ni ate. So yeah, si K."
I frowned, "Who's K?"
"Her totga." Cool niyang sagot, how insensitive my best friend could be? Just wow.
"What about K?" Taas kilay kong tanong.
"Nagbabalik."
"What?"
"Nagbabalik sa life niya."
"WHAT?"
"Don't shout at me, hindi ako bingi!"
"So ano nga?" Kalmado kong tanong pero yung tibok ng puso mabigat at mabagal. I'm afraid that I might hear something fragile to my heart.
"Nag apply ng work, same company, same office, same building, same station, same team. So to be precise, what a small world after all. Pwede rin muling ibalik ang tamis ng pag-ibig. Muling pagbigyan ang pusong nagmamahal 🎶" at talagang with feelings pa niya kinanta ang lyrics.
Di ko napigilan at ibinato ko sa kanya ang isang pirasong fries (a/n: french fry? Haha kdot) "When did ate Stella tell you regarding that matter?"
