[STUMBLE]สะดุดรัก กับดักนายขโมยจูบ[End]

17

"แหม่ๆๆๆ ไอ้พีช ใครเดินมากับมึงหน้ะ"
ผมอดแซวมันไม่ได้ เพราะผมเห็นมันเดินมากับพี่แดน

"คน"

"กวนตีนนะมึง แล้วมึงกะพี่เขาเป็นไรกัน"
ผมขอเผือกอีก

"พี่น้อง"
สายตามันไม่น่าเชื่อถือเรยครับ

"แน่จั๊ย!?"
ผมทำเสียงสูง

"เออดิ!!"
มันเริ่มโมโหละครับบ สงสัย เมนมา(มีด้วยเหรอ)

"น้องรหัส!!!"
พี่รหัสเรามาอีกแล้วว

"อ่ะ พี่เอาขนมมาให้"
อ่าว.. ไม่ใช่พี่รหัสเราหรอกรึ..

เพร้งงง คงไม่ต้องเก็บเศษของความหน้าแตกแล้วละมั้ง

"เอ้า น้องฟอร์ซ อยากกินขนมอ่ะดิ"

"ป..ป่าวครับ"
แก้ตัวเนียนป่าวไม่รู้ววว

"เอาละ พี่ไปละ อ๋อ.. ไอ้แดนมันฝากบอกน้องว่าอ่านแชทเฟตบุ๊กด้วยนะ พี่ไปละ"

"บายครับ"

"นั่นแน่นั่นแน่ แอบกุ๊กกิ๊กกันไหนเฟตหรา"
ไอ้โอมมันเดินมาเห็นเหตุการณ์พอดี

"พ่อง กูเป็นน้องรหัส ก็ต้องขอคำปรึกษาจากพี่รหัสป่ะ"
ไอ้พีชมันอธิบาย

"เออๆ กูไม่ล้อละ"

. .. . . . . .. . . .. ... . . . . .. . . . . .. . .. . .. . . .. . ..
Peach part

"พีช"

"ครับ"
ผมตอบไปอย่างสุภาพ เมื่อพี่แดนทักมาในเฟซ

"เย็นนี้ว่างป่าว"
ถามแบบนี้จะชวนไปไหนแน่ๆ

"ว่างครับ"

"งั้นดีเลย เย็นนี้มีงานวัดแถวๆโรงเรียน ไปกับพี่ป้ะ"
น่าสนุกนะเนี่ย ถือว่าผ่อนคลาย

"ก็ได้นะครับ"

"งั้นพี่รอตรงโรงอาหารนะ เลิกเรียนแล้วเจอกันนะครับ"

"ครับ"

จบบทการสนทนา ภารกิจต่อไปก็ไปโรงอาหารหลังเลิกเรียน ...