Nag talo pa kami kung sino ang mag mamaneho! In the end siya ang nasunod.
Namuo ang katahimikan habang siya'y nag mamaneho. Haisst! I can't stay longer with this! Nakakabingi ang katahimikan. Tumingin nalang ako sa labas para libangin aang sarili ko.
Nakaramdam ako ng may tumititig sa akin then suddenly i saw him staring at me?
"What!?" Bigla naman siya bumalik sa realidad ng madinig ang pag sigaw ko.
"A-ah Wa-wala nandito na tayo" sabi nito at ngumiti.
Napalingon nga ako sa labas. yeah he's right, we're already here but how? kanina pa ako nakatingin sa labas pero hindi ko man lang namalayan na nandito na kami? Psh. Nahawa na ako sa kasama ko.
Huminto ang sasakyan ng hindi ko namamalayang nasa harap na kami ng bahay ni Nathan. My boyfriend Nathan Sandoval.
Kahit ilang beses na akong nakapunta sa bahay nito hindi ko pa rin maiwasang mamangha sa disenyo ng bawat anggulo sa kaniyang tahanan. Modern style ito at kita ang pagka-elegante.
Natuon ang atensiyon ko sa isang sasakyang nasa harap nito dahilan upang maningkit ang aking mata ng makita ito. Hindi ito pamilyar sa akin. May bisita ba siya?
Lumabas na ako upang tumungo sa bahay ni nathan. Naramdaman kong nakasunod si tyler hinayaan ko nalang ito pero hindi talaga ako sanay sa presensya niya.
Tuloy tuloy lang ako sa pag pasok sa bahay ni Nate nag tataka ako sa reaksyon ng bawat makakasalubong ko parang gusto nila akong pigilan.
May humawak sa kamay ko "wag na tayong tumuloy" srly? Sino siya para pigilan ako? Nakakairita siya!
"Ano pa! Let me go! Hindi kita pinilit ma sumama sa akin kaya wag mo akong pigilan!" Naramdaman ko naman ang pag luwag ng kapit niya sa aking braso dahilan upang ipag patuloy ko ang pag lakad. Si tyler naman ay walang nagawa kundi sundan ako.
Ano ba yung inapply niya? Personal Guard or Personal Pet? Arghh.
Finally! I saw him sitting in couch while reading some paper works.
"Nate" tawag ko sa kanya. He look at me with shock expression on his face. Bigla niyang binaba ang kanyang binabasa at akmang tatayo upang lapitan ako ng may sumigaw na babae.
"Mahal! Kain na. I cooked your favorite food! Let's ea--" galing ito sa kusina at napahinto ng makita ako, She's frost in her position "Ji-jiellah..." hindi ako maaaring mag kamali, sa dinami dami ng tao bakit siya pa? Ang babaeng hindi ko inaasahan na makikita ko rito. My bestfriend Vanessa.
Ngumiti ako sa kanila "W-what is this?! Niloko ba niyo ako!" Lumingon ako sa kaibigan imean dating kaibigan! "AHAS!" Kung iyo itong maririnig siguro'y dining sa buong bahay ang aking pag sigaw dala ng emosyong aking nararamdaman.
Kahit anong pilit kong ngumiti taksil ang aking luha dahil unti unti itong tumutulo mula sa aking mata. Kung dati sa pelikula ko lang nakikita ang ganitong senaryo. Hindi lubos maisip na magaganap pala eto sa akin. Iba talaga ang pakiramdam na ikaw mismo ang nasa katayuan.
Galit, takot, lungkot, sakit and some other negative emotions ang nag nangingibabaw sa akin. To the point that it's break my heart into a tiny little pieces.
"Jiellah im sorry. Sorry dahil hindi ko sinabi sayo ng maaga ayokong masaktan ka. Im really sorry" Nate said.
"Masaktan? Tingin mo anong nararamdaman ko ngayon! K-kailan pa?!" Napa-hikbi ako habang pinipigilan ang taksil kong luha.
Naramdaman ko si Tyler na hinawakan ang aking kamay naramdaman ko pilit niyang pinipigilan ang sarili niyang sumali sa gulo siguro dahil wala siya sa tamang posisyon para manghimasok pa.
"3 months na, jiellah nag mamahalan kami" sagot ni vanessa. Tss.
"Nate don't leave me please" kulang nalang lumuhod ako sa harap niya.
"Jiellah.. sinasasaktan mo lang sarili mo tama na wala nang tayo"
3 in 1 ba? Niloko, pinag palit, iniwan. Damn! Ang dami nangyari ngayong araw pagod na ako.
"Sige pakasaya kayo. Continue your lunch.." sabi ko ng walang buhay "mabulunan sana kayo"
Lumakad na ako palabas habang hatak hatak sa kamay itong si tyler.
"Are you okay?" Tyler said when we entered my car.
"Yeah I'm totally okay" i tried to smile.
Sinimulan na naming lisanin ang lugar lumingon ako sa likod kung saan ko natanaw ang lugar na kinaroroonan namin kanina na unti unting naglaho sa aking paningin.
"Hindi sa lahat ng oras kailangan mong mapanggap na masaya" napalingon ako kay Tyler. He's right again.
"Sobrang hirap ko ba mahalin kaya bumitaw siya? Dahil ba may papalit na sakin? Ay mali mali. Dahil may pumalit na sa pwesto ko." Huminga ako ng malalim at ipinag patuloy ang sasabihin ko "Alam mo akala ko siya yung taong iba sa lahat yung lalaking dapat sa akin pero bat ganun? Binigay ko na lahat kulang pa din ginawa ko na lahat hindi pa rin sapat ganyan ba kayong mga lalaki? Kapag hindi nakontento sa isang tao mag hahanap ng iba na mag bibigay ng kailangan niyo at gusto niyo?"
To be honest i don't understand my self why i am open up with him. It can't change the fact that he's so annoying.
"Hey! Easy easy!" Nag hand gesture pa siya na parang may pinipigilan habang nag pipigil ng tawa psh. Stupid. "Hindi naman lahat kailangan mo idamay dahil niloko ka ng isang lalaki may mag mamahal pa sayo yung hindi ka sasaktan. Hindi ka naman mahirap mahalin baka bulag lang yung gagong yun. Tyaka kung mahal mo yung tao tatanggapin mo siya yung buong pagkatao niya." Sabi nito habang nakatingin sa minamaneho niya.
"Tss. Pare-parehas lang naman kayo. Lalaking mamahalin ako ng totoo? Patawa ka"
"Meron. Ako.." ano daw?!
"Ha?"
"Wala. Tara may pupuntahan tayo"
"Where?"
"..." i got no answer from him. Diba dapat ako gumagawa nyan sa kanya?! Arrrghh! Bahala siya!
Then silence surrounds us.
