Karşı Apartman

"Sensin Güneş"

Son söylediği cümle kafamın içinde sürekli sürekli tekrarlanmaya başladı. Ne demek istediği gayet belliydi. Yumruklarımı sıkmaya başladım.

"Sinirledin ha!" Gülmeye başladı. O güldükçe sinirlerim daha da bi tepeye ulaştı. Piç! "Hadi vursana. Vur kim güçlü görelim." Yumruğumu göğsüne geçirdiğimde hiçbir tepki vermedi. Ellerim acımıştı ama belli etmedim. Acilen burdan gitmem gerek İçim de ki korku giderek çoğalmaya başladı. Ne yapacağım hiçbirşey bilmiyorum.

Kolunun altından kaçıp güçlü bir şekilde çığlık attım. Kapıyı kilitlemiş hayvan! Çelik kapıya tekme atıp,çığlık atmaya başladım. Bir umut belki biri yardıma gelirdi. "Yardım edin." Kollarımdan tutup duvara çarptığı an belime giren ağrı ile diz çöktüm. Gözyaşlarım kendiliğinden akmaya başlamıştı bile

Neden herkese güvenirsin ki?

İç sesim haklıydı. Gelmemeliydim. Bana ne yapacağı belliydi. Eğer öyle birşey olursa ben yaşayamazdım. Kim olsa yaşayamazdı. Ağır birşeydi. Televizyonda,gazetede gördüğüm haberler içimi ürpertirken,canımı sıkarken şimdi aynısını yaşıyordum. Bir sapığın evindeydim.

Çalan kapı sesi ile kafamı kaldırdım. Çok şükür biri gelmişti. Ellerim ile gözyaşlarımı sildim. "Kimsin?"diye seslendi Arda iti!

"Arda lan aç kapıyı bu çığlık sesleri ne? Yine hangi kızı attın eve?" Kapı sesinin arkasından gelen gülme sesi ile yüzümü kapatıp ağlamaya başladım. Kurtarılmayı beklerken ne ile karşılaşıyorum.

"Bekle açıyorum" diyip bana döndü "Kalk ve içeriye geç. KALK" kükremesi ile içim de ki korku daha da bir büyüdü.

Ayağa kalkıp içeriye geçtim ve koltuğun üzerine oturup diz çöktüm. Burdan kaçış yoktu. Burda bu şerefsizlerin yemi olucaktım. Filmlerde hep biri gelip kızı kurtarır ya beni kim kurtaracak? Mert kurtarsa ne güzel olurdu? Gelse beni burdan alıp gitse ne olurdu?

"Kimmiş bu inatçı kız." Tiz erkek sesi ile yumruklarımı sıktım. Kafamı kaldırmadım. Tüm erkekler böyle miydi? Mert de Arda gibi miydi?

"Hm baya da utangaç! Merak etme güzelim Arda seni eğiticek." Kahkaha sesi ile kafamı kaldırıp karşımda ki hayvana baktım. Bir anda yüzü ciddileşti. "Olum kalk git işim var daha bu kızla. Oyalama beni."

"Ta-tamam." Biraz önce eğlenir gibi hali olan insan şimdi ciddi bir konuma geçti. Ve üstüne üstlük kekeledi. Anlamsız bakışlarımı yollayıp ayağa kalktım. Gidebilirdim burdan kaçabilirdim. Ani bir hareketle kapıya doğru koştum. Maalesef ki güçlü kollar beni engelledi. Tüm çığlığı basmaya başladım. Sesim  yankilanirķen kolumdan tutup beni banyoya kilitledi. İşte şimdi bittim ben. Yok artık kaçışım.

İtiraf ediyorum ben Mert'e inat olduğum için Arda ile konuştum. O başka kızın yanına gidince bende Arda ile konuştum.

Onu kıskandın

Kıskanmak mıydı? Bilmiyorum. Şimdi bunları düşünmenin zamanı değil. Tek düşünmem gereken burdan kaçmak. Çok pişmanım. Keşke gelmeseydim buraya.. MAL KAFAM!

Ayağa kalkıp kapıyı zorladım. Kilid sesi gelince kendimi geri çektim. Al işte geliyor Arda şerefsizi. Banyonun kapısı açılınca küvetin kenarından tutunmaya başladım ve gözlerimi kapadım.

"Güneş acilen burdan çıkmamız lazım. Arda'yı bayılttım." What? Ellerim den tutup beni banyodan çıkarttı. Ne olduğuna anlam veremeden kendimi disarida buldum.  Kafamda deli sorular. Sonunda soluklanıp kaldırım taşlarına oturduk. "İyi misin?" Başımı olumsuz anlamda salladım. İyi değildim. İyi olamazdım.