HESİM "Hayalet Sesim"

39.Bölüm-Mezun

Sıradan baştattım şarkıları.
Saatlerce dinledim. Ama sözlerini dinlemiyordum. Hepsinin melodisi geliyordu kulağıma.  Sözleri ulaşmıyordu.

Ta ki bir şarkıya kadar...

Camdan dışarıyı seyrederken kuşlara baktım. Şarkının sözleri ulaştı zihnime.

Kaç zaman oldu ben hala gittiğine inanmadım.
Unutmam imkansız, döneceğin güne hazırlandım.

Bir yaz bahçesi içim anılar soluk çiçekler.
Bakıp büyütmesem her gün elbet ölüp gidecekler.

Zaman dondu sanki her şey sıradandı. İyiyim dedim herkese ağlamam zaman aldı. Birkaç eşyan vardı bende öylece kaldı. Yoksun artık yanımda anlamam zaman aldı. Ağlamam zaman aldı.

Şarkı ne güzel de bizi anlatıyordu.
Gözlerim tam anlamıyla dolduğunda şarkıyı değiştirdim.

Hıçkırmaya başladım. Sonra da ağlamaya.
Değişen şarkı daha da ağlattı beni.

Ah ne tatlı sözler hazırladım kim bilir kaç aydır.
Kimse seni dinlemiyorken konuşmak kolaydır.
Kafamda durmadan bağırıp çağıran bir yabancının sesi.
Yüzümde kocaman yalandan bir antidepresan gülümsemesi.

Böyle gitme nolur? Böyle gitme nolur? Biraz yanımda otur diyemedim. Başımı yaslasaydım omzuna ağsaydım. Öpüp koklasaydım.
Yapamadım yapmadım. Utandım.

Müzik çaları duvara fırlatıp kırdığımda saçma sapan gülmeye başladım.
Cama tırmandım. İkinci kattaydım.

Hem ağlayıp gülerken bacağımı camdan sarkıttım. Diğerini de yanına atacakken kağı hızla açıldı ve ben hamle yapamadan geri çekildim.

"Bırakın!" diye bağırdım.

Beni zapt etmeye çalışırlarken koluma bir iğne batırdılar ve hareketim kesildi. Bilincim de öyle.

~~~~

1 Ay Sonra;

"İyiyim bakmayın bana şöyle." diye bağırdım.

Sınıftaki herkesin yüzleri önlerine dönerken elimde kırılan kalemi çöpe fırlattım.

O tımarhane denilen yerden çıkalı birkaç gün olmuştu. Nihayet deli olmadığımı ve kendime zarar vermeyeceğime ikna edebilmiştim herkesi.

Çünkü buna bende inanmıştım.
Zarar vermeyecektim kendime.

Derslerimden epey geri kalmıştım.
Ve de arkadaşsız.

Baya baya arkadaşsız kalmıştım.
Hande de garipti. Konuşmuyorduk çünkü o da terk edilmişti. Esren tarafından...

O neden gitti bilmiyorum ama aynen Hesim'in bana yaptığı gibi Hande'ye kendini unutturup gitmişti.

Esren kendini epey güçlü bir şekilde unutturduğu için Hande de tuhaflık yoktu.

Tümüyle her şeyiyle unutmuştu.
Sağlam unutmuştu...

Beni de unutmuştu.

Simarların tümünün Dünya ile ilişkisi kesilmişti. 

Bu da bana tüm Simarların gidişini kanıtladı.

Hesim'in bir daha asla geri gelmeyecek olduğunu da...

Derslerime odaklanmaya çalışırken boğuştuğum düşüncelerimi attım kafamdan.

Çünkü kazanmam gereken bir üniversite vardı...

11. Sınıftan başlanan çalışma sürecine kısa sürede yetişebileceğimi düşünüyordum.

~~~~~

12.Sınıf Mezuniyeti;

Kepleri fırlatırken gülümsedim.

"Her şey çok güzel olacak!" diye bağırdık.

İstediğim üniversiteyi kazanmam için gerekli puanı almıştım. 

Hazırdım.
Çünkü son iki yılımı derslerime adamıştım.

Ders çalışmaktan başka hiçbir şey yapmayan bir kız olmuştum.
Çünkü yapacak başka hiçbir şeyim yoktu.

Pek bir hayalim de yoktu.
Ama şu an sadece tek amacım annemin benim iyi olduğumu görmesiydi. Görüyordu da zaten.

Bir tek eksiktim işte.

Baya eksiktim.

"Derin gelsene toplu fotoğraf çekileceğiz."

Kimse ile çok çok samimi olamasam bile arkadaşlarım vardı. Beni dışlamıyorlardı.
Aralarına almışlardı. Eskisi kadar yalnız değildim.

Toplu çekileceğimiz fotoğraf alanına gittiğimde ileriden beni izleyen anneme gülümseyip öpücük yolladım.

O da bana gülümsedi.

Eskisi gibi olmadığımı herkes biliyordu. Bende biliyordum.

Hesim bana gelmeden önce nasıl olduğumu hatırlayamıyordum bile.

Ama eski ben tamamen yok olmuştu.

O kadar boş yaşıyordum ki bu hayatı...

"Gülümseyin!" diye bağırdı edebiyat hocamız.
Kendisi fotoğraf çekme hastasıydı.

Kameraya bakarken gözümü bir ışık aldı. O tarafa doğru baktığımda ise nefesim kesildi.

Annemin biraz ilerisinde bu kadar uzak mesafeden bile belli olan gri gözlü kocaman gülümseyen bir adam...

Nefesimi kesti...
~~~~~~

Sizden bir ricam olacak.

Alta birkaç şarkı yazacağım ve onları indirmenizi istiyorum. 

Model: Ağlamam Zaman Aldı.
Model: Antidepresan Gülümsemesi.
Model: Pembe Mezarlık.
Şebnem Ferah: Hoşçakal.
İrem: Hayalet Sevgilim.

Bu beş şarkıyı indirmenizi istiyorum.
Bir dahaki bölümde açıklayacağım nedenini.

BU BÖLÜM DÜZENLENMEDİ VE ESKİ HALİYLE KALDI. BU VE BUNDAN SONRAKİ BÖLÜMLERİ ESKİ HALİYLE OKUYACAKSINIZ. BU VE BUNDAN ÖNCEKİ, SONRAKİ TÜM BÖLÜMLERİN DÜZENLENMİŞ HALİ KİTAPTA OLACAK.