Bir kız...
Bir de ses...
Hayalet bir ses...
Ama gerçek. Biraz da doğa üstü...
《Korku kitabı değildir.》
Derin, sürekli derinlerden duyuyordu ismini. Korkuyordu. Varlığını bilmediği bir ses sürekli onunla iletişime geçiyordu.
Biraz zaman korktu. Bira...
Bölüm Şarkısı- Haluk Levent: Yollarda Bulurum Seni
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Hesim?"
Kalbimdeki baskı artarken derin bir nefes aldım.
"Efran!" diye bağırdım.
Değişiklik olmadı. Kalbime baskı yapmaya devam etti. Nefeslerim sıklaştığında onun aşağı doğru eğik yüzü bulanıklaştı.
Hayır o bana gözüküyordu. Benim gözlerim bulanıyordu.
"Bana görünüyorsun." diye fısıldayabildim en son.
~~~
"Hobaa! E uyuyakalmış bu kız. Bende iki saat dışarıda bekliyorum."
"Timur bu gün banyoda elini falan kesti. Çok bağırdı. Yorgun düştü galiba. Bırak uyusun."
Boğuk sesler geliyordu ama gözlerimi açamıyordum.
Berkay ve Timur konuşuyordu.
Hafifçe gözlerimi araladım.
Yatakta doğrulup etrafa bakındım.
"Uyandı bile." diyen Timur'a değil de, pencereye yaslanmış başka birine bakıyordum...
"Derin iyi misin?"
O camın kenarında duran... O bana bakan...
Şu an bunu tarif edebilecek sözcüklerin üretildiğini sanmıyorum.
Allah'ım... "Derin iyi misin?" diye yeniledi sorusunu Timur.
Ben ise onu sadece duyuyordum. Hayattan soyutlanmış sadece odaklandığım o gri gözlere hayran oluyordum. O şey eğer tahmin ettiğim...
"Ne var orada Derin. Neye bakıyorsun?"
Gözlerimden damlayan birkaç yaşa engel olamadım.
"Kızım korkutma bizi!" diye bağırarak sarstı beni Berkay.
"Çık dışarı." diyebildim.
"Ne?"
Gözlerimi pencereden ayırmadan, "Çıkın dışarı!" diye bağırdım.
"Tamam sakin ol."
Gözlerimden benden bağımsız duygularımdan bağımsız her şeyden bağımsız akan yaşlar ellerime damlarken, "Ne olur çıkın dışarı..." diye yalvardım. İkisi de dışarı çıktığı an bir anlığına ayırdığım gözlerimi tekrar aynı noktaya çevirdim.
Yoktu.
"Hayır!" diye bağırdım.
"Hayır hayır hayır! Efran!"
Etrafıma bakındım. Kapının kitlenme sesi geldiği an kapıya doğru döndüm.
Oradaydı işte. Oydu. O... O vardı. O şu an buradaydı.
