The Devil's One and Only Love ★

FortyThree-His and Her Side of the story

"Alexis Listen-"

"No, i dont wanna listen! wala ka namang ginawa kundi saktan ako di ba?! sabihan ako ng masasakit na salita at umarte na parang mahal na mahal mo ako. puro ganyan ka lang naman. hanggang ganyan ka lang naman."

"Pabayaan mo naman akong magpaliwanag" his voice raised.

"why? are you going to tell me the reason why i'm here and why you left me?" i asked.

"No," he said seriously.

"then wala pa rin tayong pag uusapan, Steven. wala ka pa ring pinagbago. mula noon hanggang ngayon, sinungaling ka pa rin" mangiyak ngiyak na sabi ko saka pumasok sa banyo.

para kasing sirang plaka na bumabalik sa isip ko yung nangyari noon.

"Missy, are you alright?" i immediately wiped my tears. tumango ako sa katabi ko sa eroplano saka tahimik na tumingin sa bintana.

"You've been crying since we boarded, Missy. and we're landing. you've been crying all through out the ride." he said. concern is laced his voice.

"I'm okay." i whispered. i have to be okay now.

"Need a hug. i'm just here." he whispered.

"Dont need anything just leave me be."

lumapag na yung eroplano. kinuha ko agad yung gamit ko. saka bumaba. paglabas ko ng airport pinahatid ko yung gamit ko sa driver na sumundo sakin at maghahatid sakin sa harvard bukas. thats Andrei's driver here in America.

naglakad lakad lang ako hanggang sa makarating ako sa maliit na park.

last nalang..

last nalang talaga..

kinuha ko yung iphone ko saka tumawag sa iphone ni Steven.

"what do you want?" he said coldly. "Bat ba ang hirap mong umintindi Alexis?!"

"i love you Steven." i whispered softly. pinunasan ko yung luhang tumulo sa pisngi ko.

"Tang ina naman Alexis! ang kulit mo! tigilan mo nga ako sa kadramahan mo. hindi kita mahal at di kita mamahalin. kaya utang na loob tigilan mo na ko. wag ka nang tatawag dito kahit kelan. wala na kong pakialam sayo kaya wag mo na rin akong pakikialaman, wag mo na kong guguluhin dahil hindi ka kawalan sa buhay ko. di na kita kailangan." mariing sabi nya.

"ah ganun ba? Sige," i said softly and smiled. "pasensya ka na ah? maybe i'm just so stupid. stupid enough to believe that what we had was real. pasensya ka na Steven. last na to. di na mauulit." i cut the call and buried my face on my hands.

***

hawak ko yung iphone ko at hindi ko na alam kung ilang beses ko nang kinancel yung tawag na para kay Alexis. ilang daang beses na siguro.

kaya nagulat ako nung magregister yung number nya.

"what do you want?" i said coldly. "Bat ba ang hirap mong umintindi Alexis?!" pumikit ako ng mariin para pigilan yung paglabas ng hikbi ko.

"i love you Steven." she whispered softly. pinunasan ko yung luhang tumulo sa pisngi ko. i bit my lips harshly. i covered my mouth to stop myself from bursting out crying.

"Tang ina naman Alexis! ang kulit mo! tigilan mo nga ako sa kadramahan mo. hindi kita mahal at di kita mamahalin. kaya utang na loob tigilan mo na ko. wag ka nang tatawag dito kahit kelan. wala na kong pakialam sayo kaya wag mo na rin akong pakikialaman, wag mo na kong guguluhin dahil hindi ka kawalan sa buhay ko. di na kita kailangan." mariing sabi ko.