Burak bu sabah okula giderken mutluydu ,huzurluydu hiç olmadığı kadar.
Hazırlandı aynada kendine baktı gözünün altında ki morluklar azalmaya başlıyordu çünkü uyanmıyordu artık geceleri kabuslarını onun sayesinde Kerem'in sayesinde yok etmişti. 2 hafta olmuştu birbirlerine itiraf edeli bu süreç onlar için gergin geçsede şu an ikisi de mutlu hissediyordu.
Aşagı indi Alkım Hanım da oğlunun bu halini görünce gülümsüyordu oğlunu mutlu görmek onu mutlu ediyordu.
Kahvaltı her zamanki gibi hazırdı ama Burak yememeyi tercih etti. Okula motoruyla gitti. Okulun kapısında Kerem'i ve Buse'yi gördü.
Buse ona yakın davransa da aldırmıyordu.Fark ediyordu ona olan ilgisini fakat bilmemezlikten geliyordu abi kardeşin arasını bozmak istemiyordu.
Yanlarına gittiğinde Kerem gülümsedi
"Günaydın." dedi Kerem.Burak içinde bir şeylerin kıpırdadığını hissediyordu nasıl olurda tek bir kelime bile bir insanı bu kadar mutlu edebilirdi ki?
"Günaydın"dedi aynı şekilde gülerek.
"Günaydın"dedi Buse alınmış gibiydi sesi ama Burak umursamadı kafasıyla onayladı sadece.
******
"Kerem ne diyorsun oğlum sen?" dedi Burçin hanım kimya dersindelerdi ve herkes kahkasına engel olamıyordu.
"Hocam diyorum ki Ankara'nın bağları iyonik bağ mı kovalent bağ mı?" bunu dedikten sonra Burak'a döndü.
O da gülüyordu.
Amacına ulaşmıştı.
"İyi hocam bir daha soru sormam." dedi trip atarcasına yerine oturdu. Sınıf bir kez daha gülmeye başladı
Burak'a döndüğünde birine kaşları çatılmış olarak baktığını gördü. Kafasını baktığı yere çevirdiğinde bir kıza baktığını gördü kafasını çevirir çevirmez kızla göz göze geldiler sinirlenmişti. İçinde endişe vardı Burak'ın bir kıza bakması ona tuhaf gelmişti bu duyguyu tarif edemiyordu .Üzüntü ,öfke her şey vardı.
Kafasını çevirdiğinde Burak'ın kendisine baktığını gördü hislerini saklama gereği duydu gözlerini kaçırdı.
Zil çaldığında Kerem yerinden kalktı bir süre konuşmak istemiyordu tam doğrulduğunda bileğinden tutulması bir oldu.
"Ne oldu?" dedi Burak cevap bekler bir şekilde.
"Hiç bir şey olmadı." dedi Kerem gitmek üzere tekrar hamle yaptığında bileğinden çekilip sıraya yapışması bir oldu.
"Otur oturduğun yerde." dedi Burak
Kerem'in aklına gelen şeyle şaşkınlığını gizleyemedi. Az önce Burak onun bileğini tutmuştu yani artık ona dokunabilecek miydi?
"Sen... bana dokundun." dedi Kerem. Burak bunu duymasıyla sesli bir kahkaha attı.
"Çok yanlış bir şey yapmadım. Namusun güvende." dedi ardından göz kırptı.
"O anlamda demedim. Artık sana dokunabilecek miyim? "Dedi çekinmeyle
"Bana ber zaman dokunabilirsin" dedi ve sırıtmaya başladı Burak. Devam etti
"Sana güveniyorum.Normalde çok fazla tanımam lazım bir insana dokunabilmem için anneme bile dokunmam yıllarımı aldı fakat sen.. Sen farklısın bu kadar kısa sürede güvendiğim tek insansın.O yüzden şimdilik sadece ben dokunacağım. Ama çok uzun sürmeyecek merak etme." dedi.
Kerem gülümsemekle yetindi. Onun için dokunmanın bir önemi yoktu yanında olması yeterdi.
***
Burak Kerem'in gözlerinin içine bakarken
"Kerem!" diye tiz bir seslenme duydu sesin geldi tarafa ikisi birlikte dönünce short ve beyaz gömlekli bir kız gördü saçları uzun ve kumraldı güzel kızdı. Ama Burak'ın dikkatini çekmedi.
Kerem hızla ayağa kalktı ve
"Seda!" diye bagırarak kızın yanına uçtu tabiri caizse.
Burak sinirlerine hakim olmakta zorluk çekme derecesine gelmişti. Yumruklarını sıkıyordu. Seda denilen kız Kerem'e sarıldığında Burak masaya yumruk attı ve sınıftan çıktı.
Umarım beğenmişsinizdir~
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Gay mi? HAYIR!
ΧιούμορBazı insanlar önemsemezler karşılarındaki insanın düşüncelerini bazıları ise karşılarında ki insanı düşündüğü için yalnız kalanlardandır Burak her zaman yalnız kalanlardan olmuştu. Sadece ailesi vardı yanında Anne ve Babası Çünkü onlar biliyordu H...
