ENTERESAN (Deniz'in kayıp Ada'sı)

◆ENTERESAN◆3◆

Multi; Deniz Ada Temsili(ama kahkül yok)
Arkadaşlar bölümleri günceledim bence bir bakın iyi okumalar.

-Neden kimseye anlatmadın. Dediklerinde bile,
"Kimse sormadı"bile diyemedim.
2 ay sonra...
Tweety'in erkek olduğunu duyduğumdan beri bazı şeylere büyük tepki vermemem gerektiğini anlamıştım. Deniz'in de elma şekeri katili olmasına şaşmamak gerekirdi değil mi?
Derin bir iç çekip, kulaklığı kulağıma taktım.Şimdiye kadar canım neye sıkılırsa kulaklığımı takıp düşünürdüm.Gerçi düşünmek denmezdi ona, hayal kurmaydı benimkisi.

Açtığım,şarkı durmadan ve bıkmadan dinlediğim bir şarkıydı.
Telefonuda cebime atıp,odayı temizlemeye koyuldum.ve
Sesimin güzel olmamasına rağmen şarkıya eşlik ettim.Bana göre hiçbir ses çirkin değildi. Önemli olan o şarkıya hislerini katmaktı.

Dinlediğim şarkılar bazen tuhaf olabiliyordu. Pepee'nin şarkılarından tut Sezen aksu'nun şarkılarına kadar dinleyebiliyorum.tuhaftım işte.

Elimdeki kovayı kaldırıp, Adan'nın odasına geçtim. Beyefendi yatağını toplamadan evden çıkmıştı.annemden gelen özellik midir nedir? Titizdim biraz. Sonra ona bunun karşılığında birşey yaptırmayı aklımın bir köşesine yazdım.

Bu çıkarcı huyuma karşın gülüp, yüksek sesle şarkının nakaratını söyledim.

"Her düşündüğümde onu beyaz elbisesinde
Bela bulur beni ve uyku kaybolur gibi
Bu kız
Bu kız
Bu kız"

Başıma atılan ayıcıkla susmak zorunda kaldım. Arkamı döndüğümde ise Adan dahil herkes şaşkın bir şekilde yüzüme bakıyordu.
O kadar da mı? kötüydü sesim.

Hepsinin şaşkın bakışmaları sonucu salona geçtik.
Adan işin şakalasmasından mı bilmem
"Sesinin güzel olduğunu ben bile bilmiyordum."kıkırdadım. Şaka yapıyordu herhal.
Neyse diyip geçiştirdim.
Sonrası misafir ağırlamak ve uyumak oldu benimkisi.
♤♤♤♤

Soğuk
Çok soğuk
Daha da soğuk...

Karşımda yanan ev'e rağmen hala üşüyordum.ve bu yüzden eve doğru yürüdüm.o kadar üşüyordum ki kendimi birden evin içinde buluyorum. O Yanan evin içinde çağrıldığımı,ve adımın zikredilişini duydum.

Etrafıma baktığımda ise karşımda babamı gördüm.gülümsedim ona, yanına gitmeye çalıştıgımda ise Ortamızda yanına gidemeyeceğim kadar alev olduğunu gördüm.belki geçebilirim diye aleve gidiyorum ama ayağıma bağlı olan zincir bu defa
engel oluyor.zinciri çıkarmaya çalışıyorum ama çıkmıyor Ne yanına gidebiliyorum ne de o gelebiliyor. Gelemiyor.

Titreyerek kalktığım rüyadan ,gözyaşlarımı silerek hıçkırarak ağlamaya başladım.
Babam...
Uğruna kendimi feda etmem gereken babam...
Ölmüştü. Öldürülmüştü.
Canımı en çok acıtan ise benim yüzümden öldürülmüştü.
Nedenini bilmediğim bir mesele yüzünden.
Ve ben hiç birşey yapamıyordum.

Battaniyemi alıp Adan'nın yanına gittim.yatağında ki örtüyü kaldırıp yanına sokuldum. Başımı göğsüne saklayıp gözlerimi sıkıca kapadım.biraz huysuzlansada elini sırtıma yerleştirip, yanına çekti beni.ne zaman birşey olsa yanına giderdim.ve bana bir nebze bile olsa yardım edecek tek şey buydu.

♤♤♤♤

Dün ki kabustan sonra kahvaltı yapmadan giyinip okula gelmiştim.
Gelir gelmez de kütüphaneye gidip biraz olsun beynimi boşaltmak istemiştim.ama ne yazık ki daha da bi düşünmeye basladım.
Son bir seneye yakın dengesiz bi şekilde olan davranış ve hareketlerim oluyordu. Ve ben bunu kimseye söylemeyecek kadar korkaktım. bana iyi gelen birşey varsa,oda Adan'dı. Ama korkuyordum söylersem bir psikolokla görüşüp benide götürecekti.