Madame Chique

Chapter 9 - Dikke, grote fretzak

"Goedendag. Sorry dat we zo laat zijn," verontschuldigde ik me aan Johnny, de interviewer. "Dat is geen probleem. Fijn dat jullie gekomen zijn. We kunnen meteen beginnen als meneer Beckham er klaar voor is," zei Johnny. Dylan knikt. "Kom maar op met de vragen. Ik ben een open boek," zei hij lachend. "Oké, goed. Ga maar zitten en we beginnen er aan." Hij pakt een soort recorder en klikt op een knopje. 

"Ik spreek hier met de enige Dylan Beckham. Het knapste en populairste model van heel de wereld. Hoe voelt het om zo'n groots model te zijn?" 

"Super. Ik voel me vereerd dat ik werd verkozen tot knapste jongen van het land. Echt bedankt voor de mensen die op me hebben gestemd. Ik hou wel van aandacht, maar... Soms heb ik, net zoals elke persoon, gewoon even me-time nodig. Gewoon even alleen zijn zonder enige zorgen. En dat vind ik wel een negatief kantje aan dit allemaal."

"En wat doe je dan allemaal als je je me-time hebt?"

"Dan ga ik op een speciale plek rusten, kijken naar het mooie uitzicht, genieten van het leven. Gewoon even weg van de buitenwereld."

"En waar is die speciale plek dan als ik mag vragen?"

"Dat wil ik liever niet zeggen. Ik heb namelijk geen zin in pottenkijkers," lacht hij.

*10 minuten later*

"En dan nu de langverwachte vraag waar iedereen op zit te wachten. Hoe is het nu in de liefde?" 

"Ehmm... Ik heb geen idee wat u bedoelt."

"Ben je met iemand op dit moment?"

"Nee, niet dat ik weet," grinnikt hij.

"Vind je iemand leuk in het speciaal?"

"Ehmm... Ja."

"Vertel... Wie is het?"

"Dat wil ik liever niet zeggen."

"Komaan, wie A zegt moet B zeggen."

"Het is iemand heel speciaal. Meer vertel ik niet."

"Oké, dan. Als je het echt niet wilt vertellen, dan laten we het wel zo. Bedankt voor dit interview, Dylan Beckham."

"Bedankt dat ik mocht komen."

Toen drukte Johnny op een knopje van de recorder en gaf hij Dylan nog een hand. "Bedankt voor uw tijd. Het was een eer. En als u nog van gedachte verandert en toch wilt vertellen wie je leuk vindt, dan mag je me altijd bellen, hé," zei hij al knipogend. "Ja, dat zal ik zeker doen," glimlacht hij. Daarna liet hij ons uit en nam hij nog een laatste keer afscheid.

"Zeg, ik wist niet dat je iemand zag zitten," knipoogde ik naar hem. "Nee, ik ga je niet vertellen wie ze is." "O-Ma... Waarom niet?" zei ik gefrustreerd. "Omdat... Gewoon daarom." "'Ik ben een open boek'. Natuuuurlijk," zei ik sarcastisch. "Ik ben ook een open boek." "Dan weet je de betekenis van een open boek zijn precies niet," grinnikte ik. "Jawel! Gewoon, op dat vlak ben ik niet zo open. Mijn hart is al eens gebroken geweest en dat gevoel wil ik nooit meer mee maken." "Dus je gaat je nooit meer aan iemand binden? Is dat jouw oplossing?" "Jep. Helemaal correct," zei hij droogjes. "Dan ga je toch nooit gelukkig zijn?" "Hoe bedoel je?" Hij stond stil en keek me vaag aan. "Wat doe je dan met dat meisje die je leuk vindt?" "Ik vergeet haar, makkelijk." Nadat hij dat zei, staarde hij naar de grond. "Je gaat toch niet iedereen vergeten die je leuk vindt?" "Jawel, dat is voor iedereen het beste." "Nee, wat als zij jou ook leuk vindt?" "Dan ga ik afstand nemen. Ik kan mijn hart niet weer laten breken. Dat kan ik gewoon niet." Ik probeerde oogcontact te maken, maar hij keek steeds weg. "Maar zo breek je je hart ook. Door niet samen te zijn met degene waar je van houdt." Toen ik die woorden had gezegd, keek hij me aan. "Ik heb  gewoon even geen zin om hierover te praten. Kunnen we ergens anders over praten?" "Dylan..." "Alsjeblieft, Emily," vroeg hij, bijna smekend. Ik zag in zijn ogen dat hij pijn had. "Het was niet Shelby die je hart zo brak, hè?" "Hoe weet je-..." "Och, komaan. Shelby? Ik snap zelfs überhaupt niet hoe je ooit met haar samen bent geweest." Hij lachte. "Geloof me, ik ook niet." "Maar... Wie heeft je dan zo hard toegetakeld?" "Toegetakeld? Ik zie er toch nog fantastisch uit?" zei hij, al knipogend. Ik rolde met mijn ogen. "Je snapt wel wat ik bedoel." "Nee, niet echt." "Wie heeft dan wel je hart gebroken?" "Oh... Ehmm..." Ik zag dat hij het echt moeilijk had. "Dylan," Ik wreef over zijn arm,"Je hoeft het niet te zeggen als je het niet wilt. Je mag het me zeggen wanneer je er klaar voor bent." Hij knikte en keek me dan aan. Ik glimlachte en hij glimlachte slapjes terug. "Oh mijn hemel! Een ijsjeskraam!" Ik wees er naar en ik hoorde Dylan lachen. "Wil je een ijsje, madame Chique?" vroeg hij grinnikend. "Ja, heel graag." Ik pakte Dylan zijn hand en sleurde hem mee naar het ijskraampje. "Wat wil je hebben?" " Vanille op een hoorntje, alstublieft," antwoordde ik. "1 bolle-..." "2 bolletjes," corrigeerde ik hem. Hij lachte zachtjes. "2 bolletjes vanille op een hoorntje en 2 bolletjes met vanille en chocolade op een hoorntje, alstublieft." "Komt eraan," zei de ijsjesman. "Wacht, er is chocolade?" zei ik verontwaardigd. "Ja, ik was zelf ook verbaasd dat je geen chocolade koos," zei Dylan al plagend. 

Ik zuchtte. "Gemenerik." Ondertussen hadden we onze ijsjes al gekregen en ik zag Dylan overdreven aan zijn chocolade-ijsje likken. "Hey, wees blij dat ik je op een ijsje heb getrakteerd. Nog 1 zucht, hé," zei hij nep-streng. "En dan wat?" "Dat wil je niet weten." "Best," zei ik dan. "Beter." "Zuchtttttt," zei ik dan overdreven. "Nu is het genoeg." Nadat hij dat zei, pakte hij mijn ijsje af en rende hij weg. "Hey, mijn ijsje!" Ik liep hem achterna, maar na een minuut gaf ik al op. 

Wat? Hij loopt snel. Oké, en ik heb misschien geen conditie. 

"Oké, oké. Ik geef me over. Kom nu maar gewoon snel vooraleer mijn ijsje smelt." "Geef je je al zo snel over?" vroeg hij geamuseerd. "Ja, want ik wil mijn ijsje eten." "Fretzak." "Ik? Een fretzak? Nooit," zei ik. "Jaja, ontken het maar. Maar we weten allebei dat ik gelijk heb." Ik keek naar hem en zag hem helemaal glunderen. Ik kreeg opslag een glimlach op mijn gezicht. 

----------

Hey allerliefste wattpad'ers,

School is weer begonnen, jammer genoeg, maar hier is weer een nieuw hoofdstukje. Jippie, hahaha. Ik hoop dat jullie er van genieten. Ik zie jullie allemaal zot graag. Iedereen succes met school.

Love & kisses, shuwenhu.