Supernatural (Deel 2) / ON HOLD

1🍩

*Dit verhaal speelt zich 1 jaar verder af dan waar Supernatural (1) is geëindigt. Caiden is nu 4 jaar en Elara 1. (En Emily en Patch zijn nog hetzelfde omdat ze niet meer ouder worden)*

Emily

Geamusseerd kijk ik naar Patch die voor de zoveelste keer Elara haar eten in zijn gezicht krijgt.
Caiden is hard aan het lachen.
Waarschijnlijk heeft Elara weer geen honger en als ze iets niet wilt, dan is dat zo maar ze moet toch echt wel eten. Patch probeert al heel de tijd een lepel fruitpap in haar mond te steken en de drie keer dat het lukte, spuugde ze het weer uit, recht in zijn gezicht.

'Die koppigheid heeft ze van jou,' zucht hij als hij naar me kijkt.
Ik geef hem een servetje waarmee hij het fruipap van zijn gezicht veegt.

Ik sta op en ruim onze borden al op terwijl Patch nog eens probeert Elara haar eten te laten opeten.

Ik zet de borden en het bestek in de vaatwasser waarna ik die opzet en ga dan achter Patch staan.
Ik leg mijn handen op zijn schouders en druk een kus op zijn haar.

'Elara... slik in.' Zucht Patch.
Het kleine meisje van een jaar oud kijkt haar vader raar aan. De fruitpap zit nu wel in haar mond maar ze wilt niet slikken.

'Elara je moet braaf zijn en je eten opeten.' Vertelt Caiden haar.
Nu kijkt ze hem aan maar het duurt niet lang of ze spuugt de fruitpap Caiden zijn gezicht waarop Patch en ik lachen.

Caiden springt boos van zijn stoel en loopt naar boven naar zijn kamer.

'Misschien moeten we het maar zo laten. We zullen het wel horen als ze honger heeft.' Mompelt Patch dan weer waarop ik knik.
Dat is waar. En ik denk dat de buren die een paar hondert meter verder wonen het ook zullen horen.

Ohja, we wonen nog steeds in het huis waar ik altijd heb gewoond.
Alleen zijn mijn ouders naar een appartement verhuisd omdat ze toch maar met z'n tweëen zijn en wij met z'n vieren. Nash heeft ook al zijn eigen appartement maar hij komt met plezier naar hier om op Caiden en Elara te passen of om ze gewoon te zien. Net zoals Esmee.

'Mama!' Ik schrik op uit mijn gedachten door Caiden die roept.
Patch staat op om het potje fruitpap weg te zetten.
Elara steekt haar armpjes naar me uit dus ik til haar op en loop met haar op mijn arm naar boven Caiden zijn kamer in.

'What the...?' Verward kijk ik naar Caiden die naast de deur van zijn badkamer staat, los van zijn scharnieren.

'Caiden wat is er gebeurt?' Vraag ik en leg Elara even op zijn bed om dan naar hem toe te lopen.

'I-ik wou gewoon trekken maar toen kwam hij los.'

'Van wie zou hij dat hebben?' Grijnst Patch die tegen de deurpost van de kamer aangeleund staat.
Ik rol met mijn ogen, terugdenkend aan toen ik de ijzeren deur van zijn oude appartement had losgetrokken.

Hij loopt naar Caidens bed toe waar Elara onder het deken is gekropen.
Hij trekt het deken eraf en Elara begint lachend te gillen.

'Ik heb het niet expres gedaan. Sorry.' Caiden slaat beschaamd zijn ogen op de grond. Ik hurk voor hem neer zodat ik hem kan aankijken.

'Weet ik. Ik heb dat vroeger ook een paar keer gehad.'

'En niet alleen vroeger.' Ik schiet Patch een kwade blik en hij richt zich snel weer op Elara die aan zijn haar aan het trekken is.
'Au, die kleine kan hard trekken.' Hij trekt haar handen weg en in de plaats van dat ze aan zijn haar trekt begint ze aan zijn hand te bijten met haar -op twee na- tandenloze mond.

'Elara is gemeen,' zegt Caiden verdrietig. 'Ze spuugde in mijn gezicht en dat vind ik niet leuk.'

'Elara is nog maar een jaar oud. Ze is nog een baby dus ze weet niet dat dat mag.'