37 - Terug bij af.

477 14 11
                                    

A/N  heel erg bedankt voor deze prachtige cover! lowalowa1 A/N

P.o.v Emma

"Roos wat gebeurd er!?"

"Weet ik toch niet!"

Injectie
                              Alarm
       Mannen
Josh
                       Davin
     Niet weer
                             Niét weer
Niét wéér
                  STOP!

Ik schrik wakker. Zwaar ademhalend. Mijn ogen zien alle contrasten in de kamer wazig als ik om mij heen probeer te kijken.

Na een paar minuten is mijn zicht volledig hersteld en kom ik al gauw tot de conclusie dat ik niet in mijn eigen kamer ben.

Alle alarmbellen in mij worden geactiveerd en mijn hartslag versneld.

Hij is me komen halen.

Voordat ik iets kan doen word er en deur geopend en volgen er voetstappen mijn kant op.

Opeens merk ik dat ik vast gemaakt ben en op een houten stoel zit, mijn benen vastgemaakt aan de poten van de stoel en mijn polsen aan elkaar vastgemaakt doormiddel van touw.
Om mijn middel zit ook een touw die mij strak vastbindt aan de stoel.
Kortom: ik kan niet opstaan of iets. Alleen praten is het mogelijke wat ik kan.

Een bekend gezicht kijkt me lustvol aan.

Peinzend over wie het zou kunnen zijn begint de man te praten.

"Schatje, ben je me vergeten?"

Davin

Even stopt mijn hart met kloppen en ik voel het bloed uit mijn gezicht trekken.

"D-d-d-davin."

"Emma, liefje. Je dacht toch niet dat ik je niet zou vinden?
Al die tijd wist ik waar je zat."

Een rilling loopt langs mijn rug als hij deze woorden uitspreekt.

"Maar, je hebt er wel voor gezorgd dat Josh in het ziekenhuis terecht is gekomen en hoogstwaarschijnlijk word hij nu opgepakt."

Hij knielt voor me neer en tilt met zijn wijsvinger mijn kin op zodat ik hem wel moét aankijken

"En weetje, liefje? Daar ga jij ontzettend hard voor boeten. Ik zal je laten lijden. Je bent nu mijn slet, jij luisterd naar mij, allèèn naar mij."

Ik voel mijn ogen vochtig worden maar vecht tegen de opkomende tranen die zich blijven vormen.

"Misschien zal ik wel een echt hoertje van je maken, iets wat Josh nog niet voor je had gepland."

Toen hij het volgende moment met een voldane grijns opstond en de kamer verliet, liet ik de waterval van tranen over mijn wangen stromen.

Niet alweer.

Gedwongen #VAKANTIEBOEKWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu