Cinderella {On Hold}

2

'Ik hou ook van jou, mijn schat. Huil, treur om mijn dood. Maar vergeet me niet.' Haar moeder veegde de tranen weg.
Haar vader kwam ook binnen. Ze bleven nog even, en toen stierf Ella's moeder.

De tijd verstreek, en pijn verzachte naar het geheugen. In haar hart was Ella hetzelfde gebleven. Ze hield zich aan haar belofde. Wees moedig en vriendelijk. Iedere week ververste ze de roos op haa rmoeders graf. Haar vader was echter veel veranderd. Hij reisde vaker en langer. Maar hoopte op betere tijden.
'Ella, ben ik tot de conclusie gekomen 
dat het tijd is, misschien, om een nieuw hoofdstuk te beginnen.' Begon haar vader 2 jaar na de dood van zijn vrouw.
'Wat bedoelt u, vader?' Vroeg Ella verbaasd.
'Je zult je vast herinneren dat ik enig tijd geleden kennis heb gemaakt met Sir Francis Tremaine.'
'Ja. Hij is de Meester van het Gilde van de Mercer's, toch?'
Haar vader schudde zijn hoofd.
'Was. De arme man is overleden. Zijn weduwe, een eervolle vrouw, is helemaal alleen, maar nog steeds in de bloei van haar leven.'
'Je bent bezorgd over mij te vertellen. 
Maar ik vijdt het best, als u dan gelukkig bent.' Zei Ella opgetogen.
'Ze zal alleen je stiefmoeder zijn. 
En je zult twee mooie zusters 
om je gezelschap te houden. 
Heb moed, wees vriendelijk.'
Al na een paar weken kwamen ze.

'Welkom, dames. Welkom.' Begroette Ella's vader ze vrolijk.
'Ze is mager als een bezemsteel!'
'En dat vezelig haar!'
'Hou op dames, straks denken ze dat we het niet leuk vinden hier.' Lady Tremaine legte de zusjes het zwijgen op. Lady Tremaine was een vrouw van scherp gevoel en verfijnde smaak.
Ze bleven wonen. Ella's vader was gelukkig, ookal rouwde hij nog steeds. En toen kwam het weer, dat hij moest reizen.
'Je bent nauwelijks terug van de laatste reis. Moet je gaan?'
'Het is slechts een paar maanden, mijn lieveling.' Hij aaide Ella's gezicht. 'Wat wil je dat ik mee brengen vanuit het buitenland? Halfzusters, hebben gevraagd om parasols en kant. Wat wil jij hebben?'
'Breng me slechts jou levend terug.' Ella keek haar vader ernstig aan. 
'Ella, terwijl ik weg ben, ik wil dat je goed naar je stiefmoeder  en stiefzusters luister. Je moeder is hier, ook al zie je haar niet. Ze is het hart van deze plaats. En dat is de reden waarom we dit huis moet koesteren, 
altijd, voor haar. Ze was vast trost op je.'
Ella knikte en begeleidde haar vader naar zijn paard. Ze zwaaide nog een keer naar hem.
'Wees voorzichtig.' Ze sloot haar ogen en ademde de lucht in.
Lady Tremaine, Anastasia en Drizela zwaaiden naar hem.
'Nu, kan het feestje beginnen,' grijnsde Lady Tremaine. 'Ella, kom binnen. Straks vat je nog kou.'
Ella keek nog even naar de poort, toen liep ze naar binnen.