CHAPTER 28- WINTER LUKE RAMIREZ

Magsimula sa umpisa
                                    

“kuya... *sniff* tama na....” napatigil ako sa ginagawa  ko nung marinig ko ang iyak niya. Nakita kong may tumutulong mga luha sa mga mata niya.

Napaupo ako sa kama at kitang kita ko na parang gulong gulo na ang itsura niya.

“so-sorry.”

*PAK!*

Naramdaman ko ang pagdampi ng palad niya sa mukha ko. masakit ang sampal niya pero mas masakit na makita siyang umiiyak ng dahil sa akin.

Nakayuko lang ako at naramdaman ko nalang ang pag-alis niya sa kwarto ko. DAMN!! Ano bang nagawa ko??

***

“love....” nasa mall kami ni summer. Gusto daw kasi niyang gumala at may sasabihin daw siyang importante sa akin.


“bakit?” nakita ko na parang malungkot ang mga mata niya. Halos 7 years na kaming mag on ni summer at kabisado ko na ang mga galaw niya. Sa totoo lang, parang kapatid lang ang turing ko kay summer kaya nga hindi ko magawang saktan siya. Ano bayan!! Parang baliktad!! Yung girlfriend ko, kapatid lang ang turing ko samantalang yung kapatid ko parang girlfriend ang turing ko! ang gulo naman ng puso ko!!!

“i love you.” Napatigil ako sa paglalakad at hinarap siya. Nakatingin lang siya sa akin at hinalikan ko siya sa pisngi.

“may problema ka ba?” umiling lang siya. “tara, may pupuntahan tayo.” Pumunta na kami ng car park para kunin ang kotse ko.

“saan ba tayo pupunta?” kanina pa kasi ako nagmamaneho pero hindi naman siya sumasagot. Para bang nanginginig siya.

Hinawakan ko ang kamay niya kaya napatingin siya sa akin. “ano bang problema?” ngumiti lang siya sa akin at tinuon ulit ang tingin sa harap.

“dito na tayo.” We stopped infront of a hotel. Iniwan ko sa valet ang kotse ko at sinundan si summer.

“summer, anong gagawin natin dito?” peste naman!! Para naman akong inosente nito. Hindi alam kung anong nangyayari.

Hindi niya ako sinasagot sa halip ay dirediretso lang siya sa paglalakad. Sumakay kami ng elevator and no one dare to talk. Bumaba kami sa 15th floor at nagtuloy tuloy hanggang sa huminto kami sa tapat ng isang room. Pumasok kami sa loob at doon lang siya nagsalita.

“mahal kita winter.” Humarap siya sa akin na may luha ang mga mata. Nalaman na kaya niya ang tungkol sa amin ni autumn? Hindi ko naman siya gustong paglaruan eh. Waaahhh!! Nalilito na ako!!

Hindi pa man ako nakakasagot, hinalikan na niya ako sa labi. It was not just an ordinary kiss. I can say hindi siya marunong humalik. Bumitaw ako sa mga halik niya and i can see sadness in her eyes.

IM INLOVE WITH MY BROTHERTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon