Fifty Shades of Groen Links

9. Dangit, it's raining again.

Al vroeg stonden Myra en Stella bij Utrecht Centraal. Met vroeg bedoel ik zes uur s'ochtends. Beter te vroeg dan dat je trein niet op komt dagen door een stel takketakjes op het spoor en te laat komen waardoor je een lieve jongen moet teleurstellen. Spitsuren bij de NS zijn wild. Stella gaapte luid, maar Myra stond al te stuiteren. Geen wonder, want de dag van hun droomstage was aangebroken. Voor een week zullen ze stage gaan lopen bij GroenLinks en dus bij hun grote voorbeeld: Jesse Klaver. 

De meiden liepen door het enorme station, op weg naar de uitgang. Natuurlijk niet zonder eerst even langs de Starfucks te gaan. Deze meiden hebben prioriteiten. Met hun best wel dure drankjes stonden ze nu buiten. Het was kwalitatief uiterst teleurstellend weer en de hemel leek wel naar beneden te vallen. Toch zat de stemming bij de meiden er goed in. Totdat..

"Zeg Myra, waar moeten we eigenlijk heen?" "Dat had jij toch uitgezocht?" De meiden zijn even stil en er was even niks anders te horen dan de regen en een fietser die al scheldend voorbij raasde.  Zoals ik al zei: het weer was weer helemaal geweldug. Welkom in Nederland, als je dag nog niet erg genoeg was, kunnen we je verzekeren dat je een bui op je kop krijgt. Zie het van de zonnige kant: zonder regen geen regenboog, beetje gay is okay, maar ik begin af te dwalen. 

"Wacht, dus we hebben geen idee waar we naartoe moeten?" vroeg Myra verward. Stella fronste haar wenkbrauwen en keek naar de grond. "Blijkbaar niet"zuchtte Stella. "Tijd om Google in te schakelen" Ze pakte haar telefoon en probeerde wat in te toetsen, maar haar scherm werd steeds nat. "Laten we een droge plek zoeken" "Tussen de druppels is het droog" "Dan blijf jij hier buiten staan".

Een moment later staan de meiden onder de afdekking van een bushokje en kijken met gefronste wenkbrauwtjes naar het informatiebord. "Die stront bus komt niet door het weer" jammerde Myra.  "Goooodver" "Stella, doe is normaal" Maar Stella wilde niet normaal doen. Ze wilde naar Jesse. Myra ook. Wat een dramatisch gebeuren. 

"We moeten een hulplijn inschakelen" zei Myra en pakte haar telefoon. "Bel 112, dit is een noodgeval!" "Die komen alleen op tijd als we erbij zeggen dat we iemand hebben neergestoken. Ik weet wat beters" Myra tikte een nummer in en hield de telefoon bij haar oor. "Wie bel je?" vroeg Stella, maar Myra hield snel haar vinger voor haar mond. "Shhhh!" Stella keek met een diep gekwetste blik naar Myra, maar die was al te geconcentreerd op haar gesprek. "Wacht, ik zet hem even op luidspreker." mompelde ze nog voordat er werd opgenomen.

"Goedendag?" vroeg iemand op een vragende, maar zalige manier, zodat de persoon meteen bekend was. "Hey Jesse" Myra keek met een spottend lachje naar Stella en ging met haar wenkbrauwen op en neer. "Ah... Sup Myra, zeg horen jullie hier niet zo'n beetje al te zijn?" vroeg Jesse. "Ja, dat is dus waarom wij jou bellen... We hebben een klein probleempje" Ze trok een pijnlijk gezicht. "Ik luister" hoorden de meiden aan de andere kant van de lijn. "Nou we kwamen dus het station uit en toen bedachten we dat we geen idee hadden waar we naartoe moesten en toen wilden we een bus pakken, maar die rijden niet door dit ku... teleurstellende weer. Dus nu vroeg ik mij af of jij misschien voor vervoer kan zorgen... Alsjeblieeeeeft?" vroeg ze poeslief. Het was even stil voor een moment. "Ik kan vast wel wat regelen" zei Jesse uiteindelijk. "Ik weet het wel zeker!" Myra en Stella keken elkaar dolblij aan. Jesse was hun redder in nood. 

Na een halfuur gewacht te hebben, worden de meisjes het wel een beetje zat. "Zo groot is Utrecht toch ook weer niet? Jemineetje" mopperde Myra. Stella kon daar even niet tegen. "Heb geduld. Hij is een druk man met veel ambities voor de toekomst en dat verdient respect en veel complimentjes. Vooral complimentjes over zijn mooie lach die zelfs de Noordpool doet smelten. Niet dat ik dat wil natuurlijk, dat zou desastreus voor het ecosysteem daar zijn en de ijsbeertjes gaan dan ook dood en die zijn ook schattig net zoals Jesse" Myra lachte. "Je hebt gelijk". "Leuk om dat van jullie te horen, meiden" Stella en Myra draaiden zich om. Daar stond Jesse met een knalgroene tandem en een bijpassende fietshelm op zijn knappe kop. Hij had een grijns op zijn gezicht en de twee tieners moesten blozen. "Oh mijn god" Myra haalde diep adem en Stella probeerde niet met haar handen haar ogen te wapperen, maar moest daarna lachen door de rare fiets die Jesse had meegenomen.

"En daar wil je dus mee gaan rijden? In dit weer?" vroeg Stella. "Wat? Het is een mooi ding, natuurvriendelijk en je hebt toch geen auto nodig in de stad." vertelde hij en showde gelijk de mooie roze toeter op zijn stuur. "Hij is enig" zei Myra en tranen welden op in haar ogen. "Stap op jullie of we komen nog later dan dat we al zijn" De meiden deden wat hij zei en gingen op de achterste twee zadels zitten. Jesse deelde gelijk een stel regenponcho's uit. Een roze voor Stella, een gele voor Myra en een groene voor hemzelf. Nu waren ze beschermt tegen regen en hadden ze minder kans om ziek te worden, maar ze leken wel op een stelletje mogolen. Misschien zat daar wel iets van waarheid in.

"Spring maar achterop bij mij. Achterop mijn fiets!" zong Stella luid. "En ik weet nog niet waar we naartoe gaan samen, maar dat boeit me ook helemaal niets!" krijste Myra terwijl het trio op de tandem fietsten. Jesse bleef stil, maar die probeerde zich heel hard op de weg te focussen en dat was moeilijk met zijn twee companions. "Rustig aan dames, het wordt een erg lange dag!" waarschuwde hij, maar de meiden trokken zich er niks van aan. Die fukkin' tieners toch altijd. 

Het groepje stopte bij het gebouw van GroenLinks. "Cool" zeiden Stella en Myra tegelijk en keken nieuwsgierig naar binnen. Dit was dus hun stageplek. Er klonk gegniffel achter de deur, die toen open vloog. "Welkom bij GroenLinks!"

--------------------------------------

Ik ben is lief geweest en heb een stukkie geschreven. 

Nu jullie beurt om lieverds te zijn. Dus stem of zeg is wat liefs <3

OK, DOEI DOEI

Quote of the random moment: Jesse is de true lieverd