I'm Married to Ms. Lesbian♡ [Book 2] (COMPLETED!)

IMML II-57

Kristine's POV

I woke up in a white room. But its too white. Ang sakit sa mata. And it feel so cold in here
.
.
Nasan si Jaden? Nilibot ko ang paningin ko kung san man sya. Pero ni anino nya hindi ko nakita. Dapat nandito sya
.
.
.
Pero the last thing that I remember was that I ran to Jaden to saved her from.... A bullet that shot by Karla
.
I looked around again and my eye caught something
.
.
Nilapitan ko iyun. At hindi nga ako nagkamali. It's Camille
.
"Camille" tawag pansin ko sa kanya
.
Lumingon naman sya at ang laki ng ngiti na iginawad nya sa akin
.
"Kristine. It's nice to see you" sabi nya sa akin
.
"Same as well" sabi ko nalang. Pero nakakapagtaka. Parang naiba yung suot nya
.
"Nakita mo ba si Jaden?" Tanong ko sa kanya
.
"Oo. At umiiyak sya" sabi nya
.
"Ha!? Bakit!?" Gulat na tanong ko
.
"Dahil sayo. Dahil.. Nag'aagaw buhay ka" sabi nya. After she said the last sentence I froze
.
"Look Kristine. I apologize for what Karla and Ryan did. Ako na ang hihingi ng kapatawaran para sa kanila. Anger took over for them. And evil started to crawl to their heads" sabi nya
.
"Why?" Tanong ko sa kanya. Ngumiti lang sya
.
"Why did I set you free? Is that it?" Tanong nya. How did..?
.
"I can read you're thoughts Kristine" sabi nya
.
"Pano?" Gulat na tanong ko sa kanya
.
"For one reason and you'll know why. As for you. You need to wake up. Kailangan ka pa ng mga anak mo. At mas lalong kailangan ka ni Jaden" sabi nya
.
"Teka.. h--hindi ko nga alam kung pano ako napunta dito eh" sabi ko
.
"Malalaman mo din kung bakit ka napunta dito. I have to go. Hinahanap na ako" sabi nya tska kami pinalibutan ng puting usok at tska sya biglang nawala na parang bula
.
.
"Camille" tawag ko sa kanya
.
"Wala na sya" may biglang nagsalita sa likuran ko. Napatalikod ako sa gulat ko
.
"Te--teka.. Cnu ka po?" Tanong ko sa middle age na babae na nagsalita kanina
.
"Walang hiya yung asawa mo. Hindi manlang ako ipinakilala sayo" sabi nya sa akin at natawa pa sya. Teka? Kilala nya si Jaden
.
"Ki--kilala nyo po si Jaden?" Tanong ko sa kanya
.
"Hindi mo ba ako namumukhaan iha?" Tanong nya sa akin
.
Parang namumukhaan ko sya pero parang hindi. Nagpakita nalang ako ng expression na pagtataka
.
"Hindi na din ako magtataka na hindi mo ako nakikilala. It's been years since we last meet. And hindi na din naman tayo mag'meet eh." Sabi nya sa akin
.
"Cnu ka po ba?" Tanong ko sa kanya
.
"Kilala mo ako. And you'll know who I am. But for now kailangan mo ng gumising. Kailangan ka pa nila. Lalo na sya iha. And can you tell Fernan na I'm happy for him and Elizabeth. And tell them I love them so much" sabi nya
.
"Kilala nyo din po si papa?" Tanong ko. Hindi na sya nagsalita at binigyan nya nalang ako ng isang ngiti
.
"It's time to wake up" sabi nya at may biglang malakas na hangin ang sumalubong sa amin at may liwanag akong nakita

Jaden's POV

Few days after the incident
.
.
"Jaden. Hindi ka ba magpapahinga manlang?" Tanong ni papa sa akin
.
"I can't sleep." Sabi ko sa kanya habang nakatingin lang sa asawa ko na natutulog lang
.
"Atleast try" sabi nya sa akin at hinawakan akosa balikat
.
"Now I feel what she felt nung ako yung nasa ganyang kalagayan. I can't sleep. I can't eat. I'm losing my mind and thoughts pa. I can't lose her. I love her so much" sabi ko at naramdaman ko na tumutulo na naman ang mga luha na ilang araw ko ng pinipigilan para lang hindi makita ng mga anak ko ang pag'hihirap na pinagda'daanan ko habang yung asawa ko ay hindi ko alam kung kelan gigising
.
"Umuwi ka muna Jaden. Inaantay ka na ng mga anak mo" sabi nya sa akin
.
"Hindi din ako mapapanatag pa kung nandun ako at si Kristine nandito mag'isa" sabi ko pa
.
"Jaden. Kilala mo ang sya. Malakas sya at kaya nyang labanan ang lahat para lang sayo. Sa inyo ng mga anak mo. Tska sinabi na din ng mga doctor na there is 99 percent na gigising sya. Maybe her body is still in shock" sabi nya
.
"Pa. Kahit pa sabihin mo yan. There is still 1 percent na magkaron ng problema. And if her body is in shock hindi na tatagal ng ilang araw gigising na sya. Pero malapit ng mag'1 week pa" sabi ko sa kanya. Hindi nalang sya nagsalita
.
"This is all my fault. I shouldn't have left her. Hindi na sana ako umalis nun" sabi ko
.
"No Jaden. It's not you're fault. Sila Asdolo ang may kasalanan. If it wasn't for them this wouldn't be happening" sabi nya
.
Hindi na ako nakapagsalita dahil sa pag'tulo ng luha ko. Napayuko nalang ako at hinawakan ang kamay ni Kristine
.
May narinig naman akong pumasok sa loob ng kwarto ni Kristine. At kinausap ito ni papa
.
"Jaden. May gustong kumausap sayo" sabi ni papa. Tumingin nalang ako sa kanila at nakita ko yung babaeng pumasok
.
"Ms. Almario" sabi ko tska ako tumayo at nilapitan sila
.
.
.
.
"JR. I'm really sorry for what my daughters did" sabi nya
.
"Hindi po. Wag po kayong humingi ng tawad sa lahat ngyari. Hindi po ginusto nila ginusto ang ngyari. Cguro po masyado lang silang nilamon ng galit at pagkamuhi dahil sa pagkawala ng papa nila" sabi ko sa kanya
.
"Hindi ko alam na may mas lalala pa pala sa ginawa ng ama nila sa pamilya ninyo" sabi nya at umiiyak na sya
.
"Kamusta na po si Camille?" Tanong ko kanya
.
"JR. Kaya ako naparito ay ipinabibigay ni Camille sayo ito. Ipinadala nya ito nun bago pa... bago pa mangyari ang mga insidenteng naganap" sabi nya at may inabot sya sa aking sulat
.
"Teka po.. Nagtatanong po ako kung nasan si Camille" sabi ko. Napayuko nalang sya at naiyak muli
.
.
.
"Jaden. Wala na sya" si papa na mismo ang nagsabi sa akin
.
"Hindi nya kinaya ang operasyon. Tuma---tumagos sa puso nya ang bala" umiiyak pa din sya. Parang bumagsak lalo sa akin ang langit at lupa sa narinig ko
.
.
.
"JR. Kailangan ko ng umalis. Nakaburol pa si Camille. Sumaglit lang ako dito para ibigay sayo iyan" sabi ng ina ni Karla at Camille
.
"Paano po ang balak nyo kay Karla?" Tanong ko
.
"Kahit naman anung mangyari anak ko pa din sya. Pero wala akong magagawa kung ang husgado na mismo ang gumawa ng paraan para maikulong sya." Sabi nya
.
"Tungkol nga po pala sa bumaril kay Camille. Titistigo po ako at ituturo ko po kung cnu iyun" sabi ko. Hindi talaga nila alam kung cnu ang bumaril. Pero ang akala ng marami ay si Karla ang may sala
.
"T--teka. Hindi ba't si Karla an--" hindi ko na sya pinatapos dahil alam ko ang alam nila si Karla talaga
.
"Hindi po. At kaya ko pong sabihin kung cnu" sabi ko
.
"Cnu?" Ng hihinang tanong nya
.
"Si Ryan. Ang nobyo ni Karla" sabi ko
.
"Sa--salamat JR at sinabi mo kung cnu talaga ang pumatay sa anak ko" sabi nya
.
"Wag po kayong mag'alala. Hindi mo sya makakatakas sa kasalanang ginawa nya" sabi ko. Nagpaalam na sya at tuluyan ng umalis. Nagpaalam si papa na aalis muna saglit dahil pupunta sya sa prisinto para ipa'block si Ryan at hindi makaalis ng bansa
.
.
.
Naupo lang ako sa tabi ni Kristine at tinitigan sya. When will you wake up mhey? Tanong ko sa sarili ko
.
And that moment. After kong itanong sa sarili ko yun
.
.
.
Dinilat nya ang mata nya
***********
#JRMCSRDB04