BEFORE I LET YOU GO [JOSHBIE]

YOU AND I COLLIDE

My day started nung nasilaw ako sa rays ng sun and dun ko na realize na umaga na pala. Pero parang may iba. Oo nga pala, wala na ako sa Cagayan ngayon. Lumipat kami ng parents ko dito sa Manila dahil natanggap sa trabaho ang papa ko dito. I miss Cagayan. Ibang-iba ang nature ng Manila compared sa Cagayan. Sa Cagayan, presko ang hangin, malinis ang paligid, walang polusyon at higit sa lahat magaganda ang mga tanawin as in tanawin tulad ng mga bundok, mga puno,etc hindi yung tanawin na kadalasang iniisip ng mga chickboy. Sa Manila, may mga malalaking gusali nga pero makalat naman ang mga paligid. Pollution everywhere. Pero in fairness ah marami ring magagandang places bihira nga lang yung na maintain ang kalinisan.

Ako nga pala si Barbie. That's what they call me. Hindi nga ako mayaman, hindi rin naman ako mahirap. Sakto lang, may kaya. At higit sa lahat galing ako sa isang masayang pamilya. My big sister ako. Si ate Abby. I so love my ate. Magkasundong- magkasundo kami. My parents are mama Amy and papa Carl. 14 years of age. Sabi nila mabait ako. One thing is for sure, hindi ako backstabber and hindi ako war freak.

So today papunta kami sa school para mag-enroll. Malapit na kasi pasukan eh. Baba na nga ako kasi I'm sure hinihintay na ako nila mama sa baba.

[ pagkababa ko...]

Barbie: Good Morning Po!!

Amy: Barbie buti naman at bumaba ka na. Papaakyatin ko na sana si Abby eh

Barbie: [that's my mama. masipag yan, mahal na mahal kami, lahat naman ng mama eh] Ganun po ba. hehehe

Amy: sige na umupo ka na

Barbie: ok po

Carl: Siya nga pala. pagkakain magbihis na kayo para makapunta na tayo ng shool tpos kapag maaga pa mamamasyal tayo sa mall. 

Abby & Barbie: Yes!!

Barbie: [ that's my papa, hindi kj ] talaga po!

Carl: oo kaya kumain na kayo para makaalis tayo ng maaga.

[ ayan kumain na kaming lahat. siyemmpre excited kami ni ate]

Then we finally arrived at school, gosh ang haba ng pila... Nakita kong pumila na si mama at papa kaya nagpaalam muna ako na maglilibot-libot since si ate nagpaiwan sa car. Pinayagan naman nila ako eh.

Nilibot ko na ang new school namin ni ate, in fairness ang ganda, ang laki. nakakamangha namn talaga at sa sobrang laki di ko na alam kung saan ako titingin kaya siguro

Barbie: Aghh

Boy: Aghh.

dali- dali siyang tumayo at tinulungan ako. in fairness ulit gentleman siya ah and may pagka cute

Boy: miss ok ka lang ba?

Barbie: [habang tinatayo niya ako..] oo ok lng ako. sorry nga pala ah. di kasi ako natingin eh

Boy: No. It's my fault too. I was to clumsy and I didn't even look at my way.

Baarbie: Ok lng yun.

Boy: I'm Joshua. What's your name?

Barbie: I'm Barbie

Joshua: Bago ka no

Barbie: Pano mo naman nalaman?

Joshua: let's just say na the fact na nililibot mo ung school and kung saan saan ka nakatingin kasi hindi mo alam kung saan ka unang pupunta. I know that. Ganyan din ako nung bago ako dito sa school

Barbie: So pinapanuod mo pala ako

Joshua: Hindi namn sa pinapanuod, I just saw you habang naglalakad lakad ako.